{အေမရိကားရဲ႕ ပိတ္ဆို႔မႈ ႐ုတ္သိမ္းေရး စိတ္မေအးဘူး}(Click)

အေမရိကားရဲ႕ ပိတ္ဆို႔မႈ ႐ုတ္သိမ္းေရး စိတ္မေအးဘူး

အေမရိကားရဲ႕ ပိတ္ဆို႔မႈ ႐ုတ္သိမ္းေရး စိတ္မေအးဘူး
ေမာင္ဂဒိုး
ကာတြန္း - ဟန္ေလး (ဧရာ၀တီ၀က္ဘ္ဆုိက္)

အေမရိကန္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ မစၥတာဂ်င္မ္ဝက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး NLD ကို ေ႐ြး ေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တိုက္တြန္းသလို အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြ ႐ုတ္သိမ္းဖို႔႔ကိုလည္း အၾကံ ျပဳထားပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံတို႔ရဲ႕ အေရးယူမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာ လႊမ္းမိုးလာမႈဟာလည္း စိုးရိမ္စရာျဖစ္တယ္လို႔ သူက ျမင္ပါတယ္။

အလားတူ ကုလသမဂၢ အအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ရဲ႕ေျမး သန္႔ျမင့္ဦးကလည္း “အေမရိ ကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အနီးကပ္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈဝါဒ မက်င္႔သုံးဘူးဆိုရင္ (၅၅) သန္းရွိ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳး (၁.၃) ဘီလီယံရဲ႕ ကိုလိုနီအသြင္ဆန္တဲ့ ဘဝကို ေရာက္ဖို႔ အလားအလာမ်ားလာၿပီ (ၫႊန္း - ေဒါက္တာ ဇာနည္၊ ဧရာဝတီ)” လို႔ Washington Post သတင္းစာထဲမွာ ေရးသားထားေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါး ကေတာ့ နအဖ သေဘာေတြ႔စရာျဖစ္ေနလို႔ ျမန္မာသတင္းစာထဲမွာ ေဖၚျပထားတယ္လို႔လည္း ၾကားသိရပါ တယ္။

သန္႔ျမင့္ဦးကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေရး စိတ္မေအးလို႔ရယ္၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမႈအႏၱရာယ္ တကယ္ လည္း စိုးရိမ္စရာျဖစ္ေနတယ္ ယူဆလို႔ရယ္ ေရးလိုက္တာေနမွာပါ။ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈကို မေျပာလိုေသးပါ။ တ ႐ုတ္ရဲ႕အႏၱရာယ္ဆိုတာကေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ရွိေနခဲ႔တာပါ။ မႏၱေလးမွာဆိုရင္ “တ႐ုတ္က ဖိ၊ ရွမ္း က အိ၊ ရွိသည့္ ဗမာ အေနာက္မွာ” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း စိုးရိမ္စရာ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ကို တ႐ုတ္ေတြ ျမန္မာျပည္အတြင္း ဝင္လာခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါဟာ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ အဆက္ဆက္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ ေတြနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ တာဝန္မေက်ႁပြန္မႈ၊ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာမရွိမႈရဲ႕ရလဒ္ေတြပါ။

အခုဆိုရင္ မူဆယ္၊ လာရႈိး၊ မႏၱေလး စတာေတြဟာ တ႐ုတ္ၿမိဳ႕လိုျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္စာဟာ အသုံးဝင္တဲ့စာ ျဖစ္လာ လို႔ သင္ယူသူေတြေတာင္ မ်ားလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူဦးေရပမာဏနဲ႔အျပင္ ေငြလုံးေငြရင္းနဲ႔ပါ ဖိလာတာမို႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာေကာင္းမွန္သမွ် တ႐ုပ္ေတြပဲ ပိုင္လာႀကတာပါ။ ဒီေငြေတြဟာ တရားသျဖင္႔ စီးပြားရွာလို႔ ရလာတာမဟုတ္ဘဲ ေက်ာက္စိမ္း၊ ဘိန္း စတာေတြအျပင္ တျခားဥပေဒနဲ႔ မလြတ္ကင္းတဲ့ စီးပြားရွာၾကံေရး နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ရလာခဲ့ၾကတာပါ။ ရန္ကုန္မွာလည္း ထိုနည္း၄င္းပါ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားဟာ ေရေျမသ ဘာဝက မ်က္ႏွာသာေပးတာမို႔၊ တဝမ္းတခါး စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ဆိုတာ ခဲယဥ္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေငြေရးေၾကးေရး ရွိလာျပန္ေတာ့လည္း၊ “တမူးရလို႔ တပဲလွဴ၊ ဒို႔ရွမ္းေတာင္သူ မီႏိုင္႐ုိးလား” ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသားစကားလို လွဴဖို႔ တန္းဖို႔သာ အားထားေနၾကတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေငြမရွာတတ္ပါဘူး။ ရွာဖို႔လည္း စိတ္မထက္သန္ပါဘူး။ ဘာသာ တရားအားျဖင့္လည္း ေရာင့္ရဲဖို႔ကိုသာ ဆုံးမထားတာပါ။

တ႐ုတ္ျပည္အေနနဲ႔ေတာ့ သမိုင္းေၾကာင္းရွည္ၾကာတာနဲ႔အမွ် လူဦးေရကလည္း အဆမတန္မ်ားတာပါ။ ဒါေပ မယ့္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ေတာ့ ခက္ခဲတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာ ကမၻာအႏွံ႔ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး မ်ား ျပန္႔က်ဲေနရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝဟာ အသိကို ျပဌာန္းပါတယ္။ စားဝတ္ေန ေရး၊ လုပ္ေရးကိုင္တာ ခက္ခဲေတာ့ ေငြရွာျခင္းဟာ တ႐ုတ္ရဲ႕အဘိဓမၼာ၊ တ႐ုတ္ရဲ႕ဘဝေပးအသိျဖစ္ၿပီး ေငြရွာ တတ္တာ၊ မရ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ေငြရွာတာဟာလည္း တ႐ုတ္ရဲ႕အမူအက်င့္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဟိုးမဆြကတည္းက “မဟုတ္ တ႐ုတ္လုပ္တယ္” ဆိုတဲ့စကား ျဖစ္လာ ခဲ့တာေပါ႔။

အခုေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြင္းမွာရွိတဲ့ တ႐ုတ္ရဲ႕အႏၱရာယ္ကေတာ့ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ စစ္အစိုးရအဆက္ ဆက္ရဲ႕ အာဏာရွိသူေတြနဲ႔ အက်င့္ပ်က္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြေၾကာင့္ရယ္၊ လူမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးရဲ႕ မတူတဲ့ စ႐ုိက္သဘာဝ ေတြေၾကာင့္ရယ္ပါ။ အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈနဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး။

အာဏာသိမ္းထားတဲ့ စစ္အစိုးရအေပၚ တ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈဆိုတာ စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး။ အရည္အခ်င္းမရွိ တဲ့ နအဖ သက္ဆိုးရွည္ေနမွာကိုသာ စိုးရိမ္ရတာပါ။ ကိုယ့္အစိုးရနဲ႔ ကိုယ့္ျပည္သူ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ အင္အား ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္မွမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္တိုင္းျခားၾသဇာမဆို လြယ္လြယ္နဲ႔ ပယ္ခ်ႏိုင္ပါတယ္။ ေယဘုယ် အားျဖင့္ေျပာရရင္ အခုအခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ၾသဇာသာမက ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းတတ္တဲ့ ၂၁ ရာစုစီးပြားေရးနယ္ခ်ဲ႕ သမားေတြျဖစ္တဲ့ ႐ုရွားနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြကိုပါ သတိထားရမွာပါ။ တ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာဆိုရာမွာလည္း၊ တကယ္ ေတာ့ နအဖနဲ႔ တ႐ုတ္ အျပန္အလွန္ ေဖးမေနၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ ခြင့္ျပဳရာမွာ တျခားႏိုင္ငံေတြထက္ တ႐ုတ္ကို မ်က္ႏွာသာပိုေပးထားတဲ႔အတြက္ နိုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာမွာ ျမန္ မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း တ႐ုတ္က နအဖကို အကာအကြယ္ေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစစ္အမွန္ ၾသဇာရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။

အေမရိကန္ဟာ တကယ္မရွိတဲ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာကို အေၾကာင္းျပၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း စီးပြားေရးပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္လိုျခင္းသာ ျဖစ္မယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ အေမရိကားရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာရ ပါမယ္။ ေအာက္ပါအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင္႔ပါ။

နအဖ ဟာ သိကၡာကင္းမဲ့တယ္။ အရွက္အေၾကာက္မရွိဘူး။ အာဏာတည္ျမဲဖို႔အတြက္ဆိုရင္ မ်က္ကန္း တေစၦ မေၾကာက္ ေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ မလုပ္ရဲတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အေမရိကားက မ်က္စပစ္လိုက္တာနဲ႔ အဲဒီက ရလာ ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ျမန္မာ့အေရးမွာ တေလွ်ာက္လုံး ဗီတိုအာဏာသုံးၿပီး ကု လသမဂၢမွာ အကာအကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္ကိုကာျပန္ၿပီး၊ နယ္စပ္ေဒသအေရးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းေစလိုတဲ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး “တ႐ုတ္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျပတဲ့အေနနဲ႔ ကိုးကန္႔ကို ဝင္တိုက္ ခဲ့တယ္ (ၫႊန္း - ဦးဖုန္ၾကားရွင္)”

၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အင္အားေလွ်ာ့ကာ ျပည္သူ႔ စစ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းေရး နအဖက ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ မလိုက္ေလ်ာတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းရွာၿပီး ပထမဦးဆုံး ကိုးကန္႔ကို တိုက္ခိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ျခင္း အားျဖင့္ (အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ကို နအဖက စတင္ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္းျဖစ္တဲ့ အ တြက္) နအဖအဖို႔ ႏိုင္ငံတကာအျမင္မွာ အႏုတ္လကၡဏာျပ ဆိုးက်ဳိးသာျဖစ္ေစမယ့္အျပင္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလို႔ ဘယ္သူကမွ သတ္မွတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ ကို တိုက္ခိုက္ရျခင္းအေၾကာင္းဟာ ဦးဖုန္ၾကားရွင္ ယူဆသလိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။

အခုဆိုရင္ ဒီယူဆခ်က္ဟာ ပိုလို႔ေတာင္နီးစပ္လာပါတယ္။ ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဒီတိုက္ပြဲေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္အတြင္းကို လူေပါင္း ၃၇၀၀၀ ေက်ာ္ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ကိုးကန္႔ကို သိမ္းပိုက္ ၿပီး တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို လုယက္ခဲ့႐ုံမက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ုိက္ႏွက္မႈမ်ား၊ လူမ်ဳိး ေရး ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားပါ ရွိခဲ့ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ (၃) ရက္ေန႔ ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ “၁၉၆၇ တုန္းက ေမာ္စီတုန္းပုံ ရင္ထိုးကို ရင္ဘတ္ခ်ိတ္လို႔ တ႐ုတ္-ျမန္မာ႐ုိက္ပြဲျဖစ္ေတာ့ ဆတ္ဆတ္ခါနာတဲ့ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ဒီတခါ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြကို ထိတာေတာင္မွ မနာတာဟာ ျမန္မာျပည္က သူျပန္ရမယ့္ သ ဘာဝဓာတ္ေငြ႔တို႔၊ ဆိပ္ကမ္းသုံးပိုင္ခြင့္တို႔ ရလို႔ေပါ့” လို႔ တခ်ိန္က တ႐ုတ္သံအမတ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သခင္ခ်န္ထြန္း က ေျပာပါတယ္။

ဓာတ္သတၱဳနဲ႔ စြမ္းအင္က႑ေတြမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကုမၸဏီေတြက ကုန္းပိုင္းေရာ၊ ကမ္းလြန္နဲ႔ ေရနက္ေဒသေတြ မွာပါ လုပ္ကြက္ေတြယူၿပီး ရွာေဖြေရးလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပါ။ ဒါ့အျပင္ ရခိုင္ကမ္းလြန္ေဒသကေန ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္း၊ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတို႔ကို ျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ ယူနန္ျပည္နယ္အေရာက္ ေရႊသဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ကို ပို႔ေဆာင္မယ့္ပိုက္လိုင္း၊ ၄င္းနဲ႔အတူ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ေရနံကိုသယ္မယ့္ ပိုက္လိုင္းေတြကိုလည္း၂၀၁၀ မွာ သြယ္တန္းဖို႔ရွိေနပါတယ္။ တ႐ုတ္တို႔အေနနဲ႔ ဒါေတြကိုလည္း ထည္းသြင္းစဥ္းစားေနရေတာ့မွာပါ။ အခုကိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ တ႐ုတ္ရဲ႕ခ်ဥ္းကပ္ေရးမူဝါဒဟာ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ တ႐ုတ္ဟာ ထင္သ ေလာက္ ၾသဇာမရွိပါဘူးဆိုတဲ့ ေလသံမ်ဳိးေတြ ၾကားလာရပါၿပီ။

ဒါေတြဟာ အေမရိကားနဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တ ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ရွိလာတယ္ဆိုတာကို ေျခဖ်က္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း အႂကြင္းမဲ့ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ “ဆန္ေပးလု႔ိ ေဆးရ” အက်ိဳးစီးပြားကို အရင္း တည္ၿပီး အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ စူပါပါဝါ အေမရိကားဟာ ဒီသေဘာတ ရားကို နားမလည္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ “သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔ ‘စား’ ခ်င္ရွာေပဦး မယ္”။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေၾကာင္းျပၿပီး ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာပါ။

ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာနိုင္တာမို႔ အေမရိကားသာမက ဘယ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မႈကိုမဆို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးခံစားႏုိင္ဖို႔အတြက္ ေသခ်ာတဲ့ အေျခခံမူ ေတြ ခ်မွတ္ထားဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ အဲဒီလို ခ်မွတ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေအာက္ပါအခ်က္ေတြ ေၾကာင့္ပါ။

၁။ စြမ္းအင္က႑ကရတဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄.၈ ဘီလီယံကို နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက စင္ကာပူဘဏ္ႏွစ္ခု မွာ ခိုးဖြက္အပ္ႏွံထားတယ္လို႔ ERI ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ဆက္ဆံေရးတာဝန္ခံ Metthew Smith က ေျပာပါ တယ္။ နအဖဟာ ကုန္က်စရိတ္ႀကီးမားလွတဲ့ ေျမေအာက္လိုဏ္ေခါင္းေဆာက္လုပ္ေရး၊ ႏ်ဴကလီးယားစက္႐ုံ တည္ေဆာက္ေရး စတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးေတြကို လွ်ဳိ႕ဝွက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဘဝ ကေတာ့ ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္ၿပီး မီးမလာ ေရမမွန္တဲ့ ဘဝမွာ ေနရရွာတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ား စုပုံရာသဖြယ္ ျပက္ရယ္ျပဳသ႐ုပ္ေဖာ္ျခင္းခံရတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ နအဖဟာ ျပည္သူေတြအတြက္ ထည့္ မစဥ္းစားဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

၂။ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္း ထင္ရွားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ် ဗိုလ္ခ်ဳပ္လူလည္ႀကီးမ်ားက ရွယ္ယာအမ်ားဆုံး ပိုင္ဆိုင္ထားၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ သစ္ေတာ၊ သတၱဳ၊ စြမ္းအင္က႑ေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕အစြယ္အပြားေတြနဲ႔ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြဟာ အာဏာကိုအသုံးခ်ၿပီး လုပ္ကြက္မ်ားစြာကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္။ အေမရိကားနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ ေရာက္အလာကို သူတုိ႔ထိုင္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္လို႔ အတြင္းစကားအရ သိရတယ္။ ကဲ ... ဒီလိုအေနအထားမွာ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဆက္ၿပီး ဆင္းရဲဖို႔ကလြဲလို႔ ဘာမ်ားေမွ်ာ္လင့္လို႔ရဦးမွာလဲ။

ျမန္မာနိုင္ငံကို တရက္ႏွစ္ရက္လာ၊ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔သြား႐ုံေလာက္နဲ႔ မစၥတာဂ်င္မ္ဝက္ ဒါေတြ ဘယ္လိုလုပ္ထည့္တြက္ႏုိင္မွာလဲ။ သူ႔သေဘာထားကို ေထာက္ခံသူဟာလည္း ျပည္သူအတြင္းက အသိဉာဏ္ နည္းသူ၊ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို ဂဃနဏ မသိသူ၊ နိုင္ငံေရးအေရျခံဳ ကလိန္ကက်စ္နဲ႔ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ” ဆိုတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌးတို႔သာပဲ ျဖစ္မယ္။

ေမာင္ဂဒိုး
၁၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉