သူရဲေကာင္းဆိုတာ… အခန္း (၅) ၊ တတိယပိုင္း

by FNG on April 13, 2012

 

5

 

1

 

မဲေပးပါ

Daniel Kane၊       ၊၀က္စ္ပြိဳင့္ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀မွာ ေန႔စဥ္လိုလိုပဲ က်ေနာ္တို႔ကိုေစာင့္ၾကည့္ၿပီး စစ္ေဆးတာ
ကိုခံေနရပါတယ္။ က်ေနာ့္အေန   နဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းအားစိုက္လိုက္တာနဲ႔ ထိပ္ပိုင္းစာရင္းထဲ
ကိုေတာက္ေလွ်ာက္၀င္ေနေတာ့ပါပဲ။  က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီထက္ပိုၿပီးႀကိဳးစားခ်င္ဖို႔ေတာ့ ဆႏၵမ႐ွိလွဘူး။
ေတာ္ၿပီေပါ့… အတန္းတခုစီမွာ က်ေနာ္တို႔က Goat (ဆိတ္) နဲ႔ Hive (ပ်ားအံု) လို႔ေခၚနာမည္ဖ်က္ေခၚ
တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ႐ွိပါတယ္။Goat ေတြကေတာ့ Roll No. ေနာက္ဆံုးရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုေျပာတာပါ။
Hive ေတြကေတာ့  Roll No. ထိပ္ဆံုးေက်ာင္းသားေတြေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့ ကမာၻေပၚမွာဂုဏ္သိကၡာ
အႀကီးဆံုးလို႔ေတာင္ ဆိုၾကတဲ့ Rhodes Scholarship (႐ုတ္ဒ္ပညာသင္ဆု) ကိုခ်ိန္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊
ဒါမွမဟုတ္ စာေပက႑မွာ ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္လို႔ စြတ္ၿပီးႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြေပါ့ဗ်ာ။
ကာယကံ႐ွင္ေတြ အတြက္ကေတာ့ အဲဒီနာမည္ေျပာင္ေတြကေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာႀကီးပါ။
႐ႊပ္ဇေကာ့ဖ္…မင္းကေတာ့ Hive ကြ…
လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလာေျပာတဲ့အခါမ်ဳိးေတြက်ရင္ေတာ့ က်ေနာ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မိပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုပံုမွန္လူတေယာက္လိုပဲ သူမ်ားေတြကလက္ခံေစခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရည္မွန္းခ်က္က စာေပက႑မွာေကာင္းေအာင္၊ လူမွဳေရးက႑မွာေကာင္းေအာင္၊ အားကစားက႑မွာေကာင္းေအာင္နဲ႔ စစ္ေရးက႑မွာလည္းေကာင္းေအာင္ေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ေျမာက္ေတာ့မေျမာက္တတ္ပါဘူး။
က်ေနာ့္လိုအျမင္႐ွိတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ အဆင့္ေတြေကာင္း႐ံုသာမကပဲ ေပါင္းလို႔သင္းလို႔ေကာင္းၿပီး ဘ၀ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖတ္သန္းတတ္တဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြေပါ့ဗ်ာ။
လီ႐ြိဳင္းဆဒ္ဒက္သ္ (Leroy) နဲ႔ ေဒးဗစ္ေဟာ္တန္ (David Horton) တို႔ကေတာ့ ေလးႏွစ္လံုးလံုးက်ေနာ့္အခန္းေဖၚေတြေပါ့။ လူေကာင္ႀကီးႀကီး၊ ေ႐ႊေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္သား လီ႐ြိဳင္းက အသံၾသၾသနဲ႔ဟာသညဏ္ေတာ္ေတာ္႐ႊင္တဲ့ လူငယ္တေယာက္ေပါ့။ လီ႐ြိဳင္းရဲ႕အေဖနဲ႔အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုးက ၀က္စ္ပြိဳင့္မွာ တက္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလိုက္ႏိုင္လို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေက်ာင္းထြက္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီအစဥ္အလာကိုေခ်ဖ်က္ဖို႔ လီ႐ြိဳင္းကသႏၶိ႒ာန္ခ်ထားပါတယ္။ ၀က္စ္ပြိဳင့္ကစေရာက္လာေတာ့ သူကေကာလိပ္တက္ေနတာ တတိယႏွစ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီေလ။
လီ႐ြိဳင္းကေအာ္ဘန္းတကၠသိုလ္ (Auburn University) အသင္းအတြက္ ကစားခဲ့တဲ့သူတေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ၀က္စ္ပြိဳင့္မွာလိုက္မွီႏိုင္ေအာင္ သူလည္းေတာ္ေတာ္ကိုႀကိဳးစားေနရပါတယ္။ သိသိသာသာပဲ လီ႐ြိဳင္းမွာေခါင္းေဆာင္မွဳအရည္အေသြး႐ွိတယ္ဗ်။ အဲဒါကို တျခားဗိုလ္ေလာင္းေတြကလည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပဲ သတိထားမိၾကတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စာေပက႑မွာလီ႐ြိဳင္းက အဆင့္ေတြသိပ္မေကာင္းလွေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွပဲ သူ႕အရည္အခ်င္းကိုနည္းျပအရာ႐ွိေတြက အသိအမွတ္ျပဳလာၾကတယ္။
သာ့ဒ္ရီးယားၿပီးေတာ့ ေႏြရာသီေလ့က်င့္ေရးအစီအစဥ္တခုအတြက္ ေက်ာင္းကေနသူ႕ကို နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္က ဖို႔ဒ္ဒစ္ခ္ (Fort Dix) ကိုပို႔လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာလီ႐ြိဳင္းက ဗိုလ္အဆင့္အရာ႐ွိတဦးရဲ႕တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လီ႐ြိဳင္းလည္း သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အားတက္သေရာ႐ွိၾကတဲ့ေထာက္ခံသံုးသပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီဖို႔ဒ္ဒစ္ခ္ကစစ္သည္ေတြက လီ႐ြိဳင္းကိုေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္ကလည္းလီ႐ြိဳင္းကိုအေရာက္ပို႔သလိုျဖစ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကညဏ္ေကာင္းေတာ့ စာသိပ္က်က္စရာမလိုဘူးေလ။ စာက်က္ရမယ့္အစား လီ႐ြိဳင္းနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔က ေတာ္ကီပြားလိုက္၊ ေခ်ာက္ေပါက္ေတြေလွ်ာက္လုပ္လိုက္နဲ႔ ေဒးဗစ္လည္းေရလည္ညစ္လာတယ္။ ေဒးဗစ္ကလူေကာင္ႀကီးႀကီး ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ အိမ္စာမွန္မွန္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ေျမာက္ကာ႐ိုလိုင္းနားျပည္နယ္က ကို႔ဖ္ခရိခ္ (Cove Creek) ၿမိဳ႕သားပါ။
က်ေနာ္တို႔ Probability (ျဖစ္ႏိုင္ေခ်) ကိုေလ့လာေနၾကတဲ့ ဒီဇင္ဘာညတညမွာေပါ့… စာၾကည့္ရတာပ်င္းလာတာနဲ႔ လီ႐ြိဳင္းနဲ႔က်ေနာ္တို႔ Probability နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စမ္းသပ္မွဳတခုလုပ္ၾကမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ျပတင္းေပါက္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေရခဲလိုေအးစက္ေနတဲ့ေလက အခန္းထဲကို၀င္ခ်လာေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔လဲ ျပတင္းေပါက္ကေန အခန္းထဲကို သစ္႐ြက္တ႐ြက္၀င္လာႏိုင္ေခ်ကို အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အခန္းထဲကေဒးဗစ္တေယာက္ခမ်ာေတာ့ သူ႔စားပြဲေပၚကစာ႐ြက္ေတြတထပ္ႀကီးကိုကိုင္ထားၿပီး
ေဟ့ေကာင္ေတြ… ငါစာလုပ္စရာ႐ွိေသးတယ္ေလကြာ… လို႔ထေအာ္ေတာ့တာပါပဲ။ စာမွန္မွန္လုပ္တဲ့ ေဒးဗစ္အဆင့္ကေတာ့ အတန္းထဲမွာအလယ္ေလာက္႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္မွဳနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ သူလည္းပဲ ထိပ္ဆံုးမွာ႐ွိပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔က စေနေန႔မြန္းလြဲပိုင္းနဲ႔ ညပိုင္းေတြမွာ အားလပ္ခ်ိန္ရေပမယ့္ ေက်ာင္းျပင္ထြက္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ နယူးဂ်ာစီ (New Jersey) နဲ႔ ေလာဲင္းအိုင္းလဲန္း (Long Island) ကေနလာတတ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကိုပဲ အားထားရပါတယ္။ စေနေန႔ညဘက္ေတြမွာေတာ့ စံုတြဲကပြဲေတြလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ယူနီေဖါင္းေတြနဲ႔၊ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ သူတို႔တြဲကခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားေလးစာရင္း (Dance Card) ေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ လူျမင္ကြင္းမွာေတာ့အခ်စ္ေတြထုတ္ျပလို႔မရဘူးဆိုတဲ့ တင္းၾကပ္တဲ့စည္းကမ္းထုတ္ထားပါတယ္။ ယူနီေဖါင္း၀တ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးေတြကို လက္မကိုင္ရဘူး၊ မဖက္ရဘူး၊ ကစ္စင္ (Kissing) မဆြဲရဘူး။

ခ်စ္သူတို႔လမ္း (Flirtation Walk)

စီနီယာဗိုလ္ေလာင္းေတြကေတာ့ သူတို႔အတြဲေတြကို ခ်စ္သူတို႔လမ္း (Flirtation Walk) ကိုေခၚသြားလို႔ရေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဖတ္စ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းေတြကေတာ့မရပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔သြားခြင့္႐ွိတဲ့ တခုတည္းေသာေနရာကေတာ့ ေက်ာင္းအေနာက္
ဘက္မွာ႐ွိၿပီး ေတာ္လွန္ေရးစစ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ ဖို႔ဒ္ပု(တ္)နဲမ္ (Fort Putnam) လို႔ေခၚတဲ့ ခံတပ္ေဟာင္းပါ။

Fort Putnam

ဖတ္စ္ရီးယားၿပီးသြားလို႔ စကၠဲန္းရီးယားေရာက္လာေတာ့ အေနအထားေတြတိုးတက္လာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ပိတ္ရက္ေတြက်ရင္ က်ေနာ္တို႔ေစာ္ေတြက သူတို႔ကားေတြနဲ႔က်ေနာ္တို႔ကိုလာေခၚၿပီး က်ေနာ္တို႔ေတြ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က ျပဇာတ္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ပါတီပြဲေတြကိုခ်ီတက္လို႔ရလာပါတယ္။ တိုင္းမ္စကြဲ (Time Square) နားမွာ က်ေနာ္တို႔ဗိုလ္ေလာင္းေတြစခန္းခ်ၾကတဲ့ ပစ္ကာဒလ္လီ (Piccadilly) လို႔ေခၚတဲ့ ေဟာ္တယ္တခု႐ွိတယ္။ အဲဒီဟုိတယ္မွာ ဗိုလ္ေလာင္းေျခာက္ေယာက္၊ ခုနစ္ေယာက္ေလာက္စုၿပီး အခန္းငွားလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ေစာ္ေတြအသီးသီးနဲ႔ကဲၾကတာေပါ့။ ဟိုတယ္စီမံခန္႔ခြဲေရး႒ာနက အဲဒီတထပ္လုံုးကို ေနာင္တေခတ္ရဲ႕ေအာင္စစ္သည္ေတြအတြက္သီးျခားဖယ္ထားေပးပါတယ္။

Hotel Piccadilly, NYC

ဗိိုလ္ေလာင္းေတြကလဲ မနက္သံုးနာရီေလာက္ထိ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ၾက၊ ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္ၾကနဲ႔ ပြဲခံေနၾကေပမယ့္လည္း တထပ္လံုးကကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ ျပႆနာေတာ့မ႐ွိလွပါဘူး။ ၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္အေနနဲ႔ကေတာ့ မန္ဟက္တန္ (Manhattan) စီရင္စုမွာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ယူနီေဖါင္း၀တ္မထားရင္ပိုၿပီးဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ အဓိကစည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္တခုကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ပံ့မွဳယူေနရတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြဟာလက္ထပ္ခြင့္မ႐ွိပါဘူး။ က ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အာ႐ုံေနာက္ေနမွာကို Uncle Sam ကမလိုလားပါဘူး။ (မွတ္ခ်က္။ Uncle Sam သည္အေမရိကန္ႏိုင္ငံေတာ္ကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္)
စေနေန႔တညလံုးကဲၿပီးေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာေက်ာင္းျပန္ေရာက္လာရင္ေတာ့
“ က်ေနာ္လက္မထပ္ခဲ့ပါ၊ ဘယ္တုန္းကမွလဲလက္မထပ္ဖူးပါ…”
ဆိုတဲ့၀န္ခံကတိျပဳခ်က္မွာလက္မွတ္ထိုးၾကရပါတယ္။
ခရစၥမတ္နဲ႔အီစတာပြဲေတာ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ ပံုမွန္လုပ္ေနက်ကေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးက်တဲ့ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္က အလြန္အမင္းကိုတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွတဲ့ ေမပယ္လ္၀ုဒ္ၿမိဳ႕ေလးမွာေနတဲ့ အေဖနဲ႔အေမတို႔ဆီကုိ သြားလည္ပါတယ္။ အေဖက စစ္ဘက္ကအၿငိမ္းစားမယူခင္ေလးမွာ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ ဥပေဒႏွင့္ျပည္သူ႕လံုျခံဳေရး႒ာန (Department of Law and Safety) က အသစ္တီထြင္လို္က္တဲ့ရာထူးျဖစ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာညႊန္ၾကားေရးမွဴး (Administrative Director) ရာထူးကို လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ အေဖက Waterfront Rackets လူသတ္မွဳကိုစစ္ေဆးေနပါတယ္။
အေဖက မနက္တိုင္းလိုလိုပဲ ထရဲန္တန္ၿမိဳ႕ (Trenton) မွာ႐ွိတဲ့ သူ႕ရဲ႕႐ုံးခန္းကို မိနစ္ (၉၀) ၾကာေအာင္ကားေမာင္းၿပီးသြားရပါတယ္။ အေဖကကားေမာင္းရတာကိုႀကိဳက္ပါတယ္။ ကားနံပတ္ (၁၂) နဲ႔ ဗ်ဳခ္ (Buick) ကားက အေဖ့အတြက္႐ုံးကေပးထားတဲ့ကားပါ။ ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ အေဖက အျမဲတမ္း ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ (State Trooper) ေတြကိုလိုက္႐ွာၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ျပည္နယ္ရဲတေယာက္ကိုျဖတ္ၿပီးေမာင္းမိတိုင္း အေဖကလက္ျပၿပီးႏွဳတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။
“အဲဒါအေဖ့တပ္ဖြဲ႕၀င္တေယာက္ကြ…” လို႔ေျပာေလ့႐ွိပါတယ္။ ညေနေစာင္းရင္ေတာ့ အေဖအိမ္ျပန္လာၿပီး အေမနဲ႔အရက္ေလးဘာေလးတူတူေသာက္မယ္၊ ထမင္းစားမယ္၊ စားၿပီးရင္ တီဗီၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ေမပယ္၀ုဒ္ၿမိဳ႕ကေလးက ေလာရဲန္႔စ္ဗီးလ္နဲ႔ ပရင့္စ္တန္ၿမိဳ႕ေတြလိုမဟုတ္ပဲ ေခတ္ဆန္တဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္ေပမယ့္ အေဖနဲ႔အေမတို႔က ေမပယ္လ္၀ုဒ္ရဲ႕လူမွဳေရးပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာ သိပ္ၿပီးတက္တက္ၾကြၾကြ၀င္ႏႊဲတာမ်ဳိးမ႐ွိေတာ့ဘူး။ တစိတ္တပိုင္းအားျဖင့္ အေမအရက္ေသာက္တာေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ တျခား…တယ္ရန္၊ ဂ်ာမနီနဲ႔ ေရာမၿမိဳ႕ေတြမွာလူမွဳေရးအခမ္းအနားေတြတက္ခဲ့ရလြန္းလို႔လဲျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ထင္မိပါတယ္။

ေမရီလဲန္းျပည္နယ္၊ ဖို႔ဒ္မိဒ္႐ွိ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး႒ာန (NSA)

ေက်ာင္းပိတ္ရက္႐ွည္ေတြမွာေတာ့ အေဖ့ကားခဏငွားၿပီး ၀ါ႐ွင္တန္ဒီစီ (Washington, D.C) ကိုဒိုးတယ္။ အဲဒီမွာအရင္ဂ်ာမနီမွာတုန္းကဖြဲ႕ခဲ့တဲ့က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ Hoods အဖြဲ႕က သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕လည္းေနေနၾကတယ္ေလ။ ေနာက္အဲဒီမွာ…က်ေနာ္လဲ ရည္းစားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထားျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာေနတဲ့ တျခားဗိုလ္ေလာင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လဲဆံုျဖစ္တယ္။ ေဂ်ာ့႐ွ္ေတာင္း (Georgetown) ၿမိဳ႕က အစ္မဆယ္လီရဲ႕အိမ္ေလးမွာလဲ ခဏတျဖဳတ္က်ေနာ္တို႔သြားေနျဖစ္ၾကေသးတယ္။ ဆယ္လီက စမစ္သ္ေကာလိပ္ကေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး႒ာန (National Security Agency, NSA) မွာအလုပ္၀င္ေနပါတယ္။ သူ႔တာ၀န္ကဘာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေျပာေလ့မ႐ွိပါဘူး။
႐ုသ္အဲန္းနဲ႔ကေတာ့မေတြ႕ျဖစ္သေလာက္ပါပဲ။ သူကလူမွဳေရး၀န္ထမ္းတေယာက္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး ႐ုတ္ဒ္အိုင္းလဲန္း (Rhode Island) က ဖေရာဗီးဒဲန္႔စ္ၿမိဳ႕ (Providence) ကိုေျပာင္းသြားပါတယ္။ ႐ုသ္အဲန္းတေယာက္ကေတာ့ ႐ုတ္ဒ္အိုင္းလဲန္းမွာ ျပႆနာေတြ ထပ္႐ွာေနဦးမယ္ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။
အေဖ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္မွာေတာ့ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ျမင့္မားလွတဲ့ အားကစားစြမ္းေဆာင္ရည္မွတ္တမ္း႐ွိပါတယ္။ က်ေနာ့္မွတ္တမ္းကေတာ့ အဲဒီေလာက္မေကာင္းပါဘူး။ အေမရိကန္ေဘာလံုးကစားရတာကေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ခံစစ္ေရာ တိုက္စစ္ေရာအစံုကစားရတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကစားလို႔ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပတာ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပဲသိသာလာပါတယ္။
၀က္စ္ပြိဳင့္မွာက တသင္းလံုးက တိုက္စစ္ေရာ ခံစစ္ေရာကစားတဲ့ One Platoon စနစ္နဲ႔ကစားပါတယ္။ ခံစစ္ကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္စစ္လဲက်ေရာ ေလးေနေတာ့ ေနာက္တန္းျပန္ဆင္းလာတဲ့ က်ေနာ့္အသင္းသားေတြရဲ႕ ေျပးလမ္းေၾကာင္းထဲကို ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။ ေဘာလံုးရာသီလဲကုန္ေရာ က်ေနာ္လဲ တျခားအားကစားနည္းေတြဘက္ကိုေျခဦးလွည့္ၿပီး နပမ္း၊ ႐ိုး႐ိုးေဘာလံုးနဲ႔ အေျပးေတြမွာ ေက်ာင္းလက္ေ႐ြးစင္အသင္းေတြထဲ၀င္ကစားျဖစ္ပါတယ္။

စစ္ဘက္ေရးရာမွာေတာ့က်ေနာ့္အေျခအေနေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ စစ္ယူနီေဖါင္း၀တ္ရတာကိုလဲႀကိဳက္တယ္။ စစ္ေရးျပအခမ္းအနား (Parade) ေတြမွာ အေဖနဲ႔အေမရယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္ရည္းစားတေယာက္ေယာက္ရယ္လာအားေပးၾကတာကို သေဘာက်ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းအရာ႐ွိ အျဖစ္ ရာထူးေတြရလာတာကိုလဲႀကိဳက္တယ္။ သာ့ဒ္ရီးယားႏွစ္မွာ ဗိုလ္ေလာင္းအၾကပ္ (Cadet Coporal) အျဖစ္ခန္႔အပ္ခံရပါေသးတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းအၾကပ္ဆိုတာက အတန္းတတန္းစီမွာ႐ွိတဲ့ Second Classmen (သာ့ဒ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းေတြ) အနက္က သံုးပံုတပံုေလာက္ခန္႔အပ္ခံရတဲ့ရာထူးတခုပါ။

A
ဗိုလ္ေလာင္းအရာ႐ွိမ်ား၏လက္ေမာင္းတြင္တပ္ဆင္ရေသာရာထူးအဆင့္တံဆိပ္မ်ား

ဖိုင္နယ္ရီးယားေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ခြဲမွဴး (Company Commander) အျဖစ္ခန္႔အပ္ခံရၿပီး၊ အဲဒီေနာက္ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္မဟာမွဴး (First Captain) အျဖစ္ခန္႔အပ္ခံရပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္မဟာမွဴးဆိုတဲ့ရာထူးကေတာ့ ၀က္စ္ပြိဳင့္မွာဗိုလ္ေလာင္းေတြကိုခန္႔အပ္တဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းအရာ႐ွိရာထူးမ်ားအနက္ အျမင့္ဆံုးေသာရာထူးပါ။
၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား၏ အဆင့္ဆင့္ကြပ္ကဲမွဳစနစ္ (Chain of Command) မွာ First Captain (ဗိုလ္ေလာင္းတပ္မဟာမွဴး)၊ ၄င္း၏ကြပ္ကဲမွဳေအာက္၌ Regimental Commander (ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းႀကီးမွဴး) ၂ ဦး၊ ယင္းတို႔၏ကြပ္ကဲမွဳေအာက္၌ Battalion Commander (ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းမွဴး) ၆ ဦး၊ ယင္းတို႔လက္ေအာက္၌ Commander Commander (ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ခြဲမွဴး) ၂၄ ဦး႐ွိၿပီး၊ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ခြဲမွဴးတဦးခ်င္းစီမွ ဗိုလ္ေလာင္းအင္အား (၁၀၀) အား ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္သည္။
ဗိုလ္ေလာင္းအရာ႐ွိျဖစ္လာေတာ့ ပထမဆံုးေသာ ေခါင္းေဆာင္မွဳအျခင္းအရာ (Leadership) ကို စတင္ထိေတြ႕ခဲ့ရၿပီး က်ေနာ့္အေနနဲ႔အဆင္ေျပေျပနဲ႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕စနစ္မွာ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းေတြအားလံုးကို First Classmen (ဖိုင္နယ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းေတြ) ကကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ နည္းျပအရာ႐ွိေတြကေတာ့ ႀကီးၾကပ္ေပးပါတယ္။

ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ခြဲမွဴးျဖစ္လာေတာ့ မနက္အိပ္ယာထခရာမွဳတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ညဘက္မီးပိတ္ခ်ိန္အထိ အေဆာင္ကဗိုလ္ေလာင္းေတြအားလံုးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးတာ၀န္႐ွိလာပါတယ္။ ေန႔စဥ္တန္းစီတာစၿပီး၊ ကင္းခ်တာ…ရန္ပြဲေတြကို႐ွင္းရတာေတြအထိပါပဲ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကုိယ္တိုင္ေတာ့လုိက္မလုပ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္ကြပ္ကဲမွဳေအာက္မွာ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္စုမွဴးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ေလာင္းအၾကပ္ႀကီးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ေလာင္းအၾကပ္ေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပႆနာတခုခုတက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ တပ္ခြဲမွဴးျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္ေခါင္းေပါ့ဗ်ာ။
တရက္က်ေတာ့ က်ေနာ့္တပ္ခြဲကဗိုလ္ေလာင္းေတြစိတ္ဓါတ္ေရးရာပ်က္ျပားေနတာကို သြားသတိျပဳမိတယ္။ ျပႆနာက တပ္ခြဲတြင္းမွာ အုပ္စုေတြကြဲၿပီး အခ်င္းခ်င္းေစာင္ေနၾကတာ။ အဲဒါနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာေနတဲ့ အုပ္စုေတြကိုဖ်က္ပစ္ဖို႔ က်ေနာ္စီစဥ္ရပါတယ္။ အုပ္စုက (၃) စုကြဲေနပါတယ္။

• တင္းၾကပ္တဲ့စည္းကမ္းေတြ႐ွိသင့္တယ္လို႔ခံယူတဲ့ စစ္ေသြးစစ္မာန္ေတြ အလြန္တက္ၾကြတဲ့အုပ္စု (Military Zealots)… ရဲေဘာ္မေသ…အုပ္စုေပါ့ဗ်ာ
• အလိုက္အထိုက္ေနၾကတဲ့အုပ္စု
• အမ်ားနဲ႔မေရာပဲကိုယ့္ဖီးလ္နဲ႔ကိုယ္ေနၾကတဲ့အုပ္စု

ဆိုၿပီး (၃) စုကြဲေနပါတယ္။ အလယ္ကအုပ္စုကေတာ့ က်ေနာ့္လိုအလိုက္အထိုက္ေနၾကတဲ့အုပ္စုပါ။
ငါကတပ္ခြဲမွဴးကြ…အဲဒီေတာ့…မင္းတို႔အေနနဲ႔ငါေျပာတာကိုလိုက္လုပ္ဖို႔လုိအပ္ေနတယ္…
လို႔ဆိုၿပီးျဖဲလိုက္ရင္ေတာ့ အဲဒီအုပ္စုဖြဲ႕တဲ့ဇာတ္လမ္းေတြလဲတခန္းရပ္ျပဇာတ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

အီတလီႏိုင္ငံေရးေတြးေခၚပညာ႐ွင္ နစ္ကိုလိုမက္ခီယာဗယ္လီ (၁၄၆၉-၁၅၂၇)

ဒါေပမယ့္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ဆိုတာက အဲဒီလိုခပ္တံုးတံုးအကြက္ေတြမနင္းရဘူးဗ်။ အဲဒါမ်ဳိးကညဏ္ရည္နိမ့္တဲ့ ဂလယ္အူေၾကာင္ေတြလုပ္တာ။ ဒါမ်ဳိးဆိုတာက ပညာသားပါပါေလးနဲ႔လုပ္ရတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ပထမဆံုးသူတို႔တဖြဲ႕ခ်င္းစီနဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြကိုေပးလိုက္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕အင္အားေတြကိုအသံုးခ်လိုက္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားၿပီး ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္လိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္လို႔ အဲဒီလိုလုပ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးက မက္ခီယာဗယ္လီ (Machiavelli) လမ္းစဥ္ကိုက်င့္သံုးၿပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ အာဏာ႐ွင္လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီအလုပ္မ်ဳိးကအဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့တာ၀န္ကိုေကာင္းေကာင္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီးလို႔ ကိုယ့္ဆီကိုျပန္လာၿပီး သတင္းပို႔တဲ့အခ်ိန္မွာ “ဘာထပ္လုပ္ေပးရဦးမလဲ”  လို႔ေမးလာတာကိုၾကားရတာကေတာ့ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတာအမွန္ပဲဗ်။
အလိုက္အထိုက္ေနတတ္တဲ့အုပ္စုထဲက ဗိုလ္ေလာင္းတေယာက္က အႏုပညာဆန္တဲ့အလုပ္ေတြမွာ ကြ်မ္းက်င္မွဳ႐ွိတယ္။ အဲေတာ့ တပ္ခြဲမတ္ခြက္အတြက္ ဒီဇိုင္း (Company Mug Design) ဆြဲေပးဖို႔တာ၀န္ကိုသူ႔ကိုေပးအပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမတ္ခြက္ကိုက်ေနာ္တို႔က ေကာ္ဖီမတ္ခြက္အေနနဲ႔သတ္မွတ္ၾကေပမယ့္ အမွန္ကေတာ့ ဘီယာမတ္ခြက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဇိုင္းဆြဲၿပီးသြားေတာ့ မတ္ခြက္ကိုတံဆိပ္႐ုိက္ၿပီး အားလံုးအၿပီးအစီးထိဆက္လုပ္ဖို႔ တာ၀န္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အင္း..အဲဒီမွာ စစ္ေသြးစစ္မာန္ေတြအရမ္းျပင္းထန္တဲ့ ရဲေဘာ္မေသ…အုပ္စုနဲ႔ အကိုက္ဆံုးအလုပ္တခုကို ထပ္ေတြ႕တယ္။ အဲဒါကေတာ့…ဖတ္စ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းက်ပ္ဖို႔ပါ။ ခိုင္းသာခိုင္းရေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုမေကာင္းလွဘူး။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ရဲေဘာ္မေသ…ေတြက ဖတ္စ္ရီးယားေတြကုိ သတိမတ္ေနေအာင္ဆြဲခိုင္းၿပီးက်ပ္၊ ဖိနပ္ျပန္တုိက္ခိုင္းတာတို႔..တျခားသူတို႔အျမင္မေတာ္တာေတြလုပ္ခိုင္းတာတို႔နဲ႔ ေရလည္ကိုက်စ္တာ၊ အုပ္တာေလ။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္စ္ရီးယားေတြကုိ က်ပ္တာ၊ ေလ့က်င့္ေပးတာေတြကို အတိုင္းအတာတခုအထိသတ္မွတ္ထားပါတယ္။
အရမ္းျပင္းထန္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ခပ္ျမန္ျမန္ၾကား၀င္ၿပီးပြဲထိန္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဖတ္စ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းေတြကို သင္ၾကားျပသေပးတာ၊ စံနမူနာေကာင္းျပၿပီးအတုယူေစၿပီး ပထမႏွစ္တႏွစ္ကုိသူတို႔ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ျဖတ္သန္းသြားႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးတာေတြကေန ပိုေကာင္းတဲ့ရလာဒ္ေတြကိုထြက္ေပၚလာေစတယ္ဆိုတာကို ေတြ႕႐ွိခဲ့ပါတယ္။ (ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္…)

http://freedomnewsgroup.com/2012/04/13/it-doesnt-take-a-hero-12/ 

သူရဲေကာင္းဆိုတာ… အခန္း (၅) ၊ ဒုတိယပိုင္း

by FNG on April 1, 2012

 

6

 

1

 

မဲေပးပါ

Daniel Kane
စကားခ်ပ္၊       ၊စာ႐ွဳသူမ်ားအေနႏွင့္ ယခုအပုိင္းတြင္ (၁၉၅၂) ခုႏွစ္အတြင္း ၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္၏ပညာသင္
ၾကားေရးစနစ္အား ထိေတြ႕ခြင့္ရ႐ွိၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ အေတာ္ဆံုးဆိုေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို
အဆင့္ဆင့္စိစစ္ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးမွ လက္ခံေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေသာ ၀က္စ္ပြိဳင့္တကၠသိုလ္၏ (စာေပ)
ပညာေရးသက္သက္သည္ပင္ အေမရိကန္တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ထိုအခ်ိန္ကစနစ္သည္ပင္ ယေန႔ျမန္မာ
စစ္တကၠသိုလ္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းမြန္လွပါသည္။ ယေန႔၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္မွာမူ
ယခင္ထက္စာလွ်င္ အေျပာင္းအလဲႏွင့္ တိုးတက္မွဳမ်ား႐ွိေနမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္တကၠသိုလ္တြင္ ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုေျပာၾကာေသာစကားတခြန္း႐ွိပါသည္။ ၄င္းမွာ…
ညက်က္မနက္ေျဖ DSA ဟူသတတ္။ ထိုစကားအားဟုတ္ပါသည္ဟု ေထာက္ခံၾကသူမ်ားမွာလည္း
ဒုနဲ႔ေဒးပင္။ စစ္အရာ႐ွိမ်ား ပညာမတတ္ေသာအခါ အမွားအမွန္မခြဲျခားတတ္ေတာ့ပဲ မိမိႏွင့္မအပ္စပ္
သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ စီးပြားေရးတို႔တြင္ ၀င္စြက္၍ ႏို္င္ငံႏွင့္ျပည္သူ
ကိုေရာ၊ စစ္တပ္ကိုပါ ဖ်က္ဆီးေလေတာ့၏။ ျပည္ပစစ္တပ္မ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ရလွ်င္လည္း ဂႏို
က်ေနေသာ ေခြးနာကဲ့သို႔ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ အျမီးကုပ္၍ ၿငိမ္ေနေတာ့သည္။
ယခင္ျမန္မာဒု-စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေမာင္ေအး၊ လက္႐ွိျမန္မာသမၼတဦးသိန္းစိန္၊ ဒုသမၼတ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး၊ ကက္ဘိနက္အဖြဲ႔၀င္၀န္ႀကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းအစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားအပါအ၀င္ႏွင့္ ယေန႔ျမန္မာ
စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ေနေသာ မင္းေအာင္လွဳိင္မွစ၍ အဓိကက်ေသာ ရာထူးအဆင့္ဆင့္မ်ားကို
ရယူထားေသာ စစ္အရာ႐ွိမ်ားအမ်ားစုမွာ ျမန္မာစစ္တကၠသိုလ္ဆင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဂုိဏ္း
စတားဆန္ဆန္ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ စစ္တပ္ႏွင့္လားလားမွမအပ္စပ္ေသာ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊
ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရးတို႔တြင္ ၀င္ေရာက္ျခယ္လွယ္ ၾကီးစုိးေနၾကေသာ္လည္း သမၼတ
ဦးသိန္းစိန္မွစ၍ ၄င္းတို႔အနက္အားလံုးနီးပါးမွ အဂၤလိပ္လိုပင္ ကြ်မ္းက်င္စြာမေျပာဆိုႏိုင္ၾကေပ။
မၾကာမီကအက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္လာေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ခင္ညြန္႔အား သတင္းေထာက္တဦးမွ
ေမးခြန္းတခုေမးရာ သတင္းေထာက္ေျပာေသာစကားကို နားမလည္ေသာ ခင္ညြန္႕သည္
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းလည္းမသိ၍ Very Good, Very Good! ဟုေျပာမိေျပာရာေလွ်ာက္ေျပာ၍
သတင္းေထာက္မွာလည္း အေျခအေနကိုရိပ္မိ၍ဆက္မေမးေတာ့ု သည္အား သတိျပဳမိပါသည္။
ယေန႔ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ပညာတတ္ဟုဆိုလာလွ်င္ အဂၤလိပ္စကားေျပာႏုိင္ရမည္ဟု
အားလံုးကတထစ္ခ်ယူဆထားၾကပါသည္။ မၾကာမီကမွတက္လာေသာ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
ယဥ္လတ္သည္ပင္
ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္လူထြက္ေတြ အဂၤလိပ္စကားေျပာေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္…
ဟုေထာပနာျပဳသြားသည္အထိပင္။ အမွန္မွာျမန္မာစစ္အရာ႐ွိအားလံုးနီးပါးတို႔ ညံ့သည္မွာ အဂၤလိပ္
ဘာသာရပ္တြင္သာမကပဲ ၄င္းတို႔ရ႐ွိခဲ့ေသာ ပညာေရးသည္အရည္အေသြးျပည့္၀သည့္ အဆင့္မွီ
ပညာေရးမဟုတ္ပါ။ အျဖစ္သင္ေပးေသာ နာမည္ခံပညာေရးသာျဖစ္ပါ၏။ ပညာေရးညံ့၍ စစ္ေရး
တြင္ေရာေတာ္သလားဟုဆိုလွ်င္ လတ္တေလာ၌ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ခဲ့ေသာ ႐ွင္မျဖဴ
ကြ်န္းအေရးအခင္းႏွင့္ (၂၀၀၁) ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္ျဖစ္ခဲ့သည့္ လူသိပ္မသိလိုက္ေသာ ထိုင္း-ျမန္မာ
နယ္စပ္တိုက္္ပြဲတို႔အား ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးတြင္သာစိတ္၀င္စားေသာ
ျမန္မာစစ္တပ္၏စစ္ေရးစြမ္းရည္အား ေကာင္းေကာင္းသိ႐ွိႏုိင္ပါသည္။
ႏိုင္ငံတကာတြင္ အစည္းအေ၀းမ်ားသြားသြားတက္ေနေသာ ျမန္မာသမၼတဦးသိန္းစိန္ဆိုလွ်င္
အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေတာ္ေတာ္ကိုညံ့ပါသည္။ တေလာက VOA ႏွင့္အင္တာဗ်ဴးတြင္ ျမန္မာလို
သာေျပာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးသိန္းစိန္ေျပာသြားေသာ စကားမ်ားမွာ ယူထားေသာသမၼတရာထူးႏွင့္
လားလားမွမအပ္စပ္သည္အထိ အလြန္ပင္နိမ့္က်လွပါသည္။ သူ႔အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ သူႏွင့္မ
အပ္စပ္ေသာေနရာသို႔ေရာက္ေန၍ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာျပရလွ်င္ လမ္းတျခမ္းခင္းေအာင္သိန္းလင္းတို႔၊
သက္ေတာ္႐ွည္ေအာင္ေတာင္းတုိ႔၊ လယ္ကြ်န္ျမင့္လွဳိင္တို႔၊ အကယ္ဒမီေက်ာ္ဆန္း (မိေခ်ာင္းမ်က္ရည္)
တို႔ စသျဖင့္ ေရးခ်လို႔ကိုမဆံုးႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဂိုဏ္းစတားယူနီေဖါင္း၀တ္အားလံုးနီးပါးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္၄င္းတို႔၌တူညီေသာအခ်က္မွာ အလြန္ခ်မ္းသာလိုၾကျခင္းပင္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူစားမ်ားမွာ
လက္နက္အားကိုးျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို မတရားသိမ္းပိုက္ (Usurp) လုပ္ထားေသာအခါ ၁၉၄၈
မတိုင္မီအထိ အဂၤလိပ္ကိုသာကြ်န္ခံခဲ့ရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားမွာ ယေန႔အခါ ျပည္တြင္း၌ေရာ၊
ျပည္ပ၌ပါ ႏိုင္ငံတကာကြ်န္မ်ားျဖစ္လာၾကသည္။ အက်ဳိးဆက္ကား ႏိုင္ငံတကာစစ္တမ္းမ်ားတြင္
ျမန္မာဆိုလွ်င္ ေကာင္းသည့္ေနရာတိုင္း၌ဘိတ္၊ မေကာင္းသည့္ေနရာတိုင္း၌ထိပ္ ျဖစ္လာရၿပီး
ျမန္မာတို႔၏လူမွဳဘ၀မ်ား အလြန္အမင္းနိမ့္က်သြားရသည္။
ႏိုင္ငံေရးေကာင္းမြန္မွ စီးပြားေရးေကာင္းမြန္၊ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္၊ စီးပြားေရးေကာင္းမြန္မွ
စစ္ေရးဘတ္ဂ်က္အားေကာင္းႏုိင္ၿပီး၊ ပညာေရးေကာင္းမွ မွန္ကန္ေသာခံယူခ်က္႐ွိၿပီး အရည္အခ်င္းျပည့္၀၍
ႏုိင္ငံအတြက္အက်ဳိးျပဳမည့္တပ္မွဴးမ်ားႏွင့္ ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္ပီသေသာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီတပ္မေတာ္တ
ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပညာမတတ္၊ စာမတတ္ေသာ ျမန္မာလူမုိက္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအေနႏွင့္ကား
တပ္မေတာ္အင္အား႐ွိမွ တိုင္းျပည္အင္အား႐ွိမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ စကားကဇာတိျပဆိုသလိုပင္
၄င္းတို႔ပညာမဲ့ျခင္းကို ထိုစကားမွသက္ေသခံပါသည္။ ၄င္းတို႔ဆိုလိုသည္မွာကား ၄င္းတို႔ဂိုဏ္းစတား
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားခ်မ္းသာမွ တပ္မေတာ္အင္အား႐ွိမည္ဟုမ်ား သြယ္၀ိုက္၍ဆိုလိုသည္လားမသိပါ။
စစ္တပ္ႏွင့္လားလားမွမသက္ဆိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးတြင္၀င္ပါဦးမည္ဟု မေန႔တေန႔က မင္းေအာင္လွဳိင္ေျပာခဲ့ေသာ
စကားကို ေထာက္ခ်င့္၍ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ယေန႔အခ်ိန္ထိလည္း ကိုယ္ႏွင့္မအပ္စပ္သည့္ေနရာတြင္၀င္႐ွဳပ္ၿပီး
ႏိုင္ငံႏွင့္ျပည္သူဒုကၡေပးဦးမည္ဟု ယူဆရသည္။ ႏိုင္ငံကိုကာကြယ္ေသာတပ္မေတာ္ဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္
ဟစ္ေနသေလာက္ ထိုင္းတပ္မေတာ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္တပ္မေတာ္တို႔အား ရင္မဆိုင္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စစ္တပ္ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ႏိုင္ငံ့ကာကြယ္ေရးတြင္ ေခြးနာကဲ့သို႔အျမီးကုပ္ေနရေသာ္လည္း၊ စစ္တပ္ႏွင့္မဆိုင္ေသာ
ပါတီႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးက႑မ်ားတြင္ ထိပ္ဆံုးမွေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္ ဟုဆိုေသာ ေအာ္ေၾကာ့လန္ျမန္မာစစ္တပ္အား ဓါးျပ (Bandit) ၊ ယာကူဇာ (Yakuza) ႏွင့္ မာဖီးယား (Mafia)
တို႔ကိုေပါင္းစပ္ထားေသာ ဘာကူဇာဖီးယား (Bakuzafia) ဟုပင္ေခၚရမလိုျဖစ္ေန၏။ “တပ္မေတာ္သာငပိ၊
တပ္မေတာ္သာငပြ” ဟုဆိုၾကျခင္းသည္လည္း သမုိင္းေၾကာင္းအရ အပ္စပ္မွဳ႐ွိလာပါသည္။
ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းေသာ စစ္အာဏာ႐ွင္ေဟာင္းေန၀င္းလက္ထက္တြင္ လူေကာင္းလူေတာ္ ဆိုေသာ
စကားတခြန္းေခတ္စားခဲ့ဖူးပါသည္။ အဓိပၸာယ္မွ ခိုင္းတာမွန္သမွ်ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း အကုန္လုပ္ေသာ
သာမန္လူမ်ားကို ေနရာေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ခိုင္းတာမွန္သမွ်အကုန္လုပ္လွ်င္၊ မေတာ္လည္း လူေကာင္းဟုသတ္မွတ္ခံရ၍ ေနရာေပးခံရကာ ေန၀င္း၏မိသားစုအားျပန္၍ ေထာင္ထဲပို႔ခဲ့ေသာ သန္းေ႐ႊကဲ့
သို႔ေသာလူစားမ်ဳိးမ်ား ေန၀င္းေခတ္တြင္ အမ်ားအျပား႐ွိခဲ့၍ ထိုသူမ်ားမွာ အ႐ွင္ေမြးေန႔ခ်င္းႀကီးသူ
မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုတကိုယ္ေကာင္းသမား၊ တဘို႔တည္းသမား ႏြားအမ်ားစုမွာဇာတ္
သိမ္းမေကာင္းၾကသည္ကိုကား အားလံုးအသိပင္။
ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးကို အမွန္တကယ္အက်ဳိးျပဳမည့္ တကယ့္လူေတာ္မ်ားကိုကား ေန၀င္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ
အာဏာ႐ွင္စနစ္အတြင္း လူႀကိဳက္မမ်ားလွပဲ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိျဖင့္သာစခန္းသြားၾကရပါသည္။ ယေန႔ျမန္မာ
အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္အတြင္း၌လည္း ထိုအတိုင္းပင္ျဖစ္ေနၿပီး လူေတာ္မ်ားေနရာမရပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ Brain Drain ျဖစ္လာၿပီး ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္လူေတာ္မ်ားအား
လံုးနီးပါး ျပည္ပသို႔ထြက္ကုန္ၾကသည္။ ထုိအျခင္းအရာအား သမၼတဦးသိန္းစိန္၏အၾကံေပးအဖြဲ႕ကိုၾကည့္လွ်င္
သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။
ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ဂုိဏ္းစတား ဘာကူဇာဖီးယား တပ္မေတာ္၏လက္ခ်က္ျဖင့္  ဘက္စုံခြ်တ္ျခံဳက်သြားေသာ
ယေန႔ေခတ္တြင္မူကား Brain Drain အဆင့္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေတာ္သူေရာမေတာ္သူမ်ားပါ ရသမွ်နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အျပံဳလိုက္ျပည္ပသို႔အၿပီးေ႐ႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ကုန္ၾကေသာ Mass Emigration အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းလာၿပီး
ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္၊ မေလး႐ွား၊ ၾသစေၾတးလ်၊ နယူဇီလန္၊ ကေနဒါ၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု
၊ အဂၤလန္၊ ေနာ္ေ၀၊ ဆြီဒင္၊ ဖင္လန္၊ ဒိန္းမတ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏွင့္ အျခားေသာ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ႏိုင္ငံသားခံယူရန္
အတြက္ အၿပီးေ႐ႊ႕ေျပာင္းအေျခစိုက္ကုန္ၾကသည္။ ဒီၾကားထဲ သန္းေ႐ႊ႔သမီးေတြကအစ အ႐ွက္မ႐ွိ အေဖကဗိုလ္
ခ်ဳပ္္မို႔လို႔အေဖနာမည္ေျပာင္းၿပီး အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အေသရရအ႐ွင္ရရထြက္ေသာ ဂိုဏ္းစတားျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္
မ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏လက္ေ၀ခံခ႐ိုနီမ်ား၏ သားသမီးေဆြမ်ဳိးမ်ားကလည္း႐ွိေသးသည္။ ႏိုင္ငံျခားပတ္စ္ပို႔ကိုင္ၿပီး ခဏတာအလည္ျပန္လာၾကသူမ်ား၊ ေဂၚမစြံ၍မိန္းမယူ၊ ေယာက်္ားယူရန္အတြက္ ျမန္မာျပည္သို႔ေခတၱျပန္လာသူမ်ားႏွင့္ မည္ကာမတၱနာမည္ခံအေျပာင္းအလဲ၌ ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားရန္ ဂြင္လာ႐ုိက္သူမ်ားကို ျပည္ေတာ္ျပန္လာၿပီဟု
လိပ္ေခါင္းထြက္မတတ္ေအာ္ေနသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပား႐ွိပါသည္။
ျမန္မာပညာေရးစနစ္တခုလံုးကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္လိုအပ္သည္ႏွင့္အလားတူ  ျမန္မာစစ္အရာ႐ွိမ်ားကို
ေမြးထုတ္ေပးေသာ ျမန္မာစစ္တကၠသိုလ္၏ စာေပပညာေရးစနစ္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ေရးစနစ္အား ႏိုင္ငံတကာ
အဆင့္မွီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပး၍ ယခုလို အမွတ္စာရင္းတင္ျပရန္မလိုေသာ လူေ႐ွာ္မ်ားအစား တကယ့္
လူေတာ္မ်ားကိုသာ စိစစ္လက္ခံေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္းမွ ရ႐ွိလာမည့္ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိေသာ ပညာတတ္
လူေတာ္စစ္အရာ႐ွိမ်ားသည္ မိမိႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာက႑သာလွ်င္ျဖစ္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး၌
ထိထိေရာက္ေရာက္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၿပီး ျပည္တြင္းႏွင့္ျပည္ပတို႔တြင္ ေလးစားမွဳရ႐ွိလာမည္ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းတို႔သည္ (လက္႐ွိျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကဲ့သို႔ ဂုဏ္သာ႐ွိၿပီး သိကၡာမ႐ွိေသာသူမ်ားကဲ့သို႔မဟုတ္ပဲ)
ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိသူမ်ားျဖစ္လာမည့္အေလ်ာက္ မိမိႏွင့္မသက္ဆိုင္ေသာ က႑မ်ားတြင္လည္း သိကၡာအက်ခံၿပီး
၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ၾကမည့္မဟုတ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အလားအလာေကာင္းမ်ား ျဖစ္ထြန္းလာမည္ျဖစ္ပါသည္။

သူရဲေကာင္းဆိုတာ…

အခန္း (၅) ၊ ဒုတိယပိုင္း

Alexander the Great (356 - 323 B.C)

Daniel Kane အၾကမ္းတမ္းဆံုးျဖစ္တဲ့ စစ္သင္တန္းကို ေႏြရာသီမွာမွစမွာျဖစ္ေပမယ့္လည္း က်ေနာ္တို႔ေတြအေနနဲ႔လည္း
စာေပသင္တန္းခ်ိန္ကာလ (Academic Year) အတြင္းမွာကို လံုး၀မအားလပ္ၾကပါဘူး။ စစ္ပညာသင္ေပးတဲ့
၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္က ေကာင္းလဲေကာင္း၊ ခက္လဲခက္ခဲတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာနည္းပညာတကၠသိုလ္
(Engineering School) တခုလည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ဂရိဧကရာဇ္ မဟာအလက္ဇႏၵား
(Alexander the Great) ကေနစၿပီး ဒုတိယကမာၻစစ္ (WWII) အဆံုးထိ အေရးပါတဲ့စစ္ပြဲေတြအေၾကာင္းကို
ေလ့လာသင္ယူေနၾကရသလိုပဲ ႐ူပေဗဒဘာသာရပ္ (Physics)၊ အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်ား (Engineering)၊
သခ်ၤာဘာသာရပ္ (Math) နဲ႔ လူမွဳသိပၸံဘာသာရပ္ (Social Science) ေတြကိုလဲ သင္ယူၾကရပါတယ္။
ေန႔စဥ္လည္း အိပ္ေဆာင္စစ္ေဆးမွဳ (Barrack Inspection)၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳစစ္ေဆးမွဳ (Turnout Inspection)
ေတြကိုခံယူရတာေတြနဲ႔ ကာယေလ့က်င့္မွဳ (Drill) ေတြလုပ္ၾကရပါတယ္။ ေက်ာင္းခ်င္း၊ ေကာလိပ္ခ်င္း၊
တကၠသိုလ္ခ်င္းယွဥ္ၿပိဳင္မွဳေတြ၊ တပ္ခြဲလိုက္ယွဥ္ၿပိဳင္မွဳေတြမွာ ဗိုလ္ေလာင္းတိုင္းလိုလို ၿပိဳင္ပြဲတခုမဟုတ္တခုမွာ
ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေတာ့ အားကစားဆိုတာကေတာ့ စကားထဲကို ထည့္ေျပာေနစရာမလိုတဲ့အထိပါပဲ။

ဗိုလ္ေလာင္းစားရိပ္သာ

တခ်ဳိ႕ညေနေတြဆိုရင္ နပမ္းေလ့က်င့္မွဳၿပီးသြားလို႔ ညစာစားၿပီး အခန္းထဲျပန္ေရာက္တာနဲ႔ က်ေနာ္တံုးကနဲ
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ညလယ္စာ (Supper) စားတဲ့အခ်ိန္ထိပဲ။ ညပိုင္းစာၾကည့္ခ်ိန္အတြက္ပဲ ျပန္ထတယ္။
ျပင္ပေလာကမွာ ဟိုက္ဒ႐ုိဂ်င္ဗံုး (H-Bomb) စမ္းသပ္ေဖါက္ခြဲတာ၊ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ (Korean War) ၿပီးသြားတာ၊
ဒဲန္ဘဲန္ဖူးခံတပ္ (Dien Bien Phu) က်သြားတာ၊ စစ္တပ္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္
ဂ်ဳိးဇက္ဖ္မက္ကာသီ (Joseph McCarthy) တို႔ ထိပ္တိုက္ဆိုင္ၾကတာ ေတြ အ႐ွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ျဖစ္
ပ်က္ေနေပမယ့္လည္း ဖတ္စ္ရီးယားဗိုလ္ေလာင္းျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ၀ိုးတိုး၀ါးတားေလာက္ပဲ သိခဲ့ပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၀ါဒီအေမရိကန္အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ဂ်ဳိးဇက္ဖ္မက္ကာသီ

စစ္တပ္-မက္ကာသီ အေရးကိစၥကို ၾကားနာစစ္ေဆးမွဳေတြလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ (၁၉၅၄) အီစတာပြဲေတာ္ပိတ္ရက္မွာ
အိမ္ျပန္ေတာ့၊ အဲဒီစစ္ေဆးမွဳကို တီဗီကေနတိုက္႐ုိက္လႊင့္ျပေနပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲ တီဗီေ႐ွ႕ကေန
မခြာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မက္ကာသီက ေကသံုးလံုးဂုိဏ္း (Ku, Klux, Klan) လိုပဲေဂါက္ေတာက္ေတာက္ႏုိင္တယ္
လို႔ ထင္မိတယ္ဗ်ာ။ သူကလူတဦးတေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လံုး၀ထည့္မတြက္ဘူးဗ်၊
က်ေနာ္ေတာ့ သူ႔နည္းလမ္းေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူးျဖစ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေတာ့
သူထင္တာမွန္ဖို႔အလားအလာမ်ားပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ကလာပ္စည္း (Communist Cell) ေတြကေနရာတကာမွာကို႐ွိေနတာကလား။ ေ၀းေ၀းလံလံေတာင္ေျပးၾကည့္စရာမလိုဘူးေလ။
က်ေနာ့္ရဲ႕အစ္မေတာ္ ႐ုသ္အဲန္း တေယာက္လံုးက ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေနၿပီကိုး။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ အခိုးခံေနရတယ္ဆိုတာ ဟစ္(စ)နဲ႔႐ုိဇဲန္ဘတ္ဂ္အမွဳ
(The Hiss and Rosenberg Case) ကိုၾကည့္ရသိသာပါတယ္။ အရင္ကဘာမွမ႐ွိတဲ့ ဆိုဗီယက္က
အခုႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာမွာလိုက္္မွီလာၿပီး တကမာၻလံုးကိုကြန္ျမဴနစ္ဇာတ္သြင္းၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္
ခ်င္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားစစ္စစ္တေယာက္ပါ။ အေမရိကန္ႏိုင္
ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ပဲ ဦးတည္ခ်က္ထားပါတယ္။

၀က္စပိြဳင့္စစ္တကၠသိုလ္႐ွိစာသင္ခန္းတခု

၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္မွာ စစ္ဘက္ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့စ႐ုိက္ေတြကို အထိေရာက္ဆံုးလို႔ယူဆရတဲ့
နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သင္ၾကားပါတယ္။ တကယ့္ စစ္သူရဲေကာင္းေတြကို က်ေနာ္တို႔အတြက္ နည္းျပဆ
ရာေတြအျဖစ္ခန္႔အပ္ၿပီး သင္ၾကားေစပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဖတ္စ္ရီးယား စာေပသင္တန္းကာလမွာ
ဒုတိယကမာၻစစ္တုန္းက သံခ်ပ္ကာ(တင့္) တပ္မွဴးအျဖစ္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးဂ်ိမ္းစ္ေဟာ္
လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ (Lt Col. James Hollingsworth) ကက်ေနာ္တို႔ကို စစ္ဗ်ဴဟာသင္ခန္းစာ (Tactics)
ေတြကို ပို႔ခ်ပါတယ္။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ ကစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ဆရာေကာင္း
တေယာက္ျဖစ္ၿပီး အဆဲလည္းသန္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္

မွတ္ခ်က္။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ သည္ အသက္ (၂၆) ႏွစ္၌ ၾကည္းတပ္ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး
အဆင့္ကို ရ႐ွိခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက အေကာင္းဆံုးသံခ်ပ္ကာတပ္မွဴး (၂) ဦးထဲမွ
တဦးျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပက္တန္ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမွဳကို ရ႐ွိထားသူျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္
ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ထိ စစ္ေရးတာ၀န္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ခဲ့သြားခဲ့ပါတယ္။ ၄င္းအားဂုဏ္ျပဳ၍ထု
လုပ္ထားသည့္ ပံုတူေက်ာက္႐ုပ္မ်ားအနက္မွ တခုအား Texas A&M University, TAMU) အတြင္း၌
ထား႐ွိၿပီး ယေန႔ထိဂုဏ္ျပဳအခမ္းအနားမ်ားက်င္းပေလ့႐ွိသည္။)
စာသင္ေနရင္းနဲ႔ ေျခလ်င္ခံစစ္အေနအထားအတြက္ စက္ေသနတ္ကိုဘယ္လိုေနရာခ်ရမလဲဆိုတာကို
႐ွင္းျပရမယ့္အစား သင္ခန္းစာပို႔ခ်ခ်က္ကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားၿပီး သူေျမာက္အာဖရိက စစ္ေျမျပင္မွာ
တုန္းက ဒါမွမဟုတ္ ဥေရာပတိုက္ကိုျဖတ္လာတဲ့ သံခ်ပ္ကာစစ္ေၾကာင္းထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့တုန္းက…
ကိုယ္နဲ႔ေဂ်ာ္ဂ်ီပက္တန္တို႔ တင့္ကားေတြနဲ႔ကာဆာရင္းေတာင္ၾကား (Kasserine Pass) ကိုျဖတ္ၿပီး…
စတဲ့…သူ႔တပ္ေတြေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကို ၿမိန္ေရ႐ွက္ေရနဲ႔ကို ေျပာျပေတာ့တာလား။ က်ေနာ္
တို႔ဖတ္စ္ရီးယားေတြဆိုတာ သူ႔စကားတခြန္းမွလြတ္မသြားရေအာင္ကို တေမ့တေမာနဲ႔ အားအက်ႀကီးက်ၿပီး
နားေထာင္ေနၾကေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ တို႔လို ဆရာမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဖတ္စ္ရီး
ယားဘ၀အက်စ္ခံရတာ၊ အအုပ္ခံရတာေတြကို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ သည္းခံလာႏုိင္ပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ သံခ်ပ္ကားစစ္ဆင္ေရးတြင္ အေမရိကန္တပ္မေတာ္၏ နံပတ္တစ္ဟုယူဆထားၾကေသာ သံခ်ပ္
ကာတပ္မွဴးႀကီးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဂ်ာ့႐ွ္ပက္တန္ ၏အေၾကာင္းအား အခန္း (၄) ၊ ဒုတိယပိုင္းတြင္ အနည္း
ငယ္ေဖၚျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း၌ ၄င္းတို႔ရင္ဆိုင္ေနရေသာ အေမရိကန္တပ္မွဴးသည္
ေဂ်ာ့႐ွ္ပက္တန္ဟု သိလိုက္ရေသာ ဂ်ာမန္တပ္မွဴးမ်ားအေနႏွင့္ ေတာ့္ေတာ့္ကိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္ၾကရသည္
အထိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပက္တန္အား ဂ်ာမန္တပ္မ်ားမွ႐ြံ႕ၾကရသည္။)
က်ေနာ္လဲ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ေၾကာင့္ သံခ်ပ္ကာတပ္မွဴးတေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာ
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပါပဲ။ တင့္ကားေတြက စစ္ကစားႏုိင္တယ္၊ ပစ္အားေကာင္းတယ္၊ ရန္သူကို
တုန္လွဳပ္သြားေစႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေျခလ်င္တပ္ေတြက တနာရီ (၂.၅) မုိင္ႏွဴန္းနဲ႔ ဘယ္ညာဘယ္
ညာေလွ်ာက္လိုက္ စဥ္းစားလိုက္ေပါ့။ က်ေနာ့္စိတ္ကို ဘယ္လိုဆြေပးရမလဲဆိုတာကို
သူကေကာင္းေကာင္းသိတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ဖတ္စ္ရီးယားမွာပဲ (၃.၅ လက္မ) ေရာ့ကက္ေလာင္ခ်ာကို
ေလ့က်င့္ပစ္ခတ္ရတယ္။ ခပ္႐ွည္႐ွည္ျပြန္လို ေလာင္ခ်ာကိုပခံုးေပၚတင္ၿပီး၊ ဒုတိကမာၻစစ္သံုး ဘဇူကာ
(Bazooka) ကိုပစ္သလိုမ်ဳိးပစ္ရတာ။
က်ေနာ္တို႔က ကိုက္ (၁၅၀) အကြာက တင့္ကားကိုယ္ထည္ပံုပစ္မွတ္ေတြကို ေလ့က်င့္ေရးေရာ့ကက္ေတြနဲ႔
ပစ္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပစ္ေနၾကတုန္း ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္ကလည္း က်ေနာ္တို႔အေနာက္မွာ
ေလွ်ာက္ပတ္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ပစ္မွတ္ကိုခ်ိန္ၿပီးေရာ့ကက္ကိုပစ္ထည့္လိုက္တာ “ဒုန္း”
ဆိုထိသြားပါေလေရာဗ်ား။ အဲဒီမွာ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဟာ္လင္ဂ္စ္၀ါ့သ္က ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ့္ပခံုးကိုပုတ္ၿပီး…
ေကာင္းလိုက္တဲ့ပစ္ခ်က္ကြာ… ေမာင္ရင္က ကိုယ္တို႔တပ္မေတာ္ကလိုခ်င္တဲ့လူစားမ်ဳိးအစစ္ပဲေဟ့…
လို႔ခ်ီးက်ဴးပါေလေရာဗ်ား။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ ေကာင္းခ်ီးလာေပးေနသလိုမ်ဳိးေတာင္
ခံစားလိုက္ရတယ္ဗ်ာ။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဖတ္စ္ရီးယားေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စက္မွဳအင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္
(Engineering Mechanics) ဆိုင္ရာပါေမာကၡျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးအယ္လ္တန္ကြမ္ဘက္ခ္
(Capt. Altlon H. Quanbeck) ဆိုရင္လည္း ကိုရီးယားစစ္ပြဲတုန္းက တကယ့္တိုက္ေလသူရဲေပါ့ဗ်ာ။
အျမဲတမ္းလိုလို ရန္သူ႔ မစ္ဂ္ (MIG) တိုက္ေလယာဥ္ေတြအေနာက္မွာ ေရာက္ေနတတ္ၿပီး
ပစ္ခ်ဖို႔ကေတာ့အဆင္သင့္ပဲေဟ့ ဆိုတဲ့လူစားမ်ဳိးဗ်။
လူမွဳသိပၸံသင္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးေပါလ္ေဂၚမဲန္ဂ်ဴနီယာ (Capt Paul F Gorman Jr) ကလည္း ယာလူးျမစ္
(Yalu River) ကေန အေမရိကန္တပ္ေတြဆုတ္တုန္းက ပါ၀င္တဲ့ေျခလ်င္တပ္အရာ႐ွိတေယာက္ေပါ့။
သူကေတာ့ စစ္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို သိပ္မေျပာပါဘူး။ ဗိုလ္ႀကီးေပါလ္ေဂၚမဲန္မွာ ဗယ္ဘက္လက္
သူၾကြယ္မ႐ွိဘူးဗ်။ ေကာလဟလသတင္းေတြကေတာ့ ကိုရီးယားစစ္ပြဲတုန္းက သူ႔တပ္ခြဲကိုတ႐ုတ္
တပ္ေတြ၀င္စီးခံရေတာ့ သတိလစ္ေနတဲ့သူ႕ကို ေသၿပီထင္တဲ့ တ႐ုတ္စစ္သားတေယာက္က
သူ႔ရဲ႕၀က္စ္ပြိဳင့္လက္စြပ္ကိုလိုခ်င္တာနဲ႔ လက္ျဖတ္ယူသြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတာပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့
မသိေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးေပါလ္ေဂၚမဲန္က တခုခုကိုသ႐ုပ္ျပဖို႔ လက္ကိုေ၀ွ႔ယမ္းလိုက္တိုင္း က်ေနာ္တို႔
ဗိုလ္ေလာင္းေတြအေနနဲ႔ ေ႐ွ႕မွာၾကံဳႏုိင္တဲ့အေနအထားတခုကို သည္းခံႏိုင္စြမ္း႐ွိဖို႔လိုအပ္တယ္ဆို
တာကို အမွတ္ရမိေစပါတယ္။
က်ေနာ့္ရဲ႕ဆရာသမားေတြထဲကတေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္စီနီယာတန္းေရာက္လာေတာ့ အဂၤလိပ္
စာသင္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးဆဲမ္ျမဴရယ္ရပ္ခ္စ္မာတင္ (Capt Samuel Rucks Martin) ပါ။ သူကေတာ့
ကိုရီးယားစစ္ပြဲတုန္းက သံခ်ပ္ကာတပ္ခြဲတခြဲကိုကြပ္ကဲ့ခဲ့တဲ့ တပ္မွဴးတေယာက္ပါ။ သူကေဒါင္ေဒါင္ျမည္
စစ္အရာ႐ွိတေယာက္ျဖစ္သလို ကဗ်ာေတြကိုႏွစ္သက္တဲ့ ခံစားတတ္တဲ့ စာေပတေယာက္လည္းျဖစ္ၿပီး
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔သူ႔လိုဆရာမ်ဳိးကိုအခုခ်ိန္ထိ သေဘာက်တုန္းပါပဲ။
ဗိုလ္ႀကီးမာတင္ရဲ႕စြန္႔စားခန္းေတြက တကယ့္ကိုထူးထူးျခားျခားေတြပါပဲ။ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲေနတဲ့
ကုန္ေသတၱာတြဲေတြထဲက ဘီယာဖာေတြကိုရေအာင္ခ်ႏုိင္တာတို႔ ဘာတို႔ေပါ့။ သူသင္ေပးတဲ့အထဲက
ပိုၿပီးအေရးပါတာတခုကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဖတ္စာအုပ္ေတြထဲမွာမပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မွဳပညာရပ္
(Leadership) ပါ။ ဥပမာဆိုရရင္ ကိုရီးယားစစ္တုန္းက သူ႔တပ္ေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို အေလးျပဳျခင္းနဲ
႔ ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္ခဲ့တာမ်ဳိးေပါ့။ ဗိုလ္ႀကီးမာတင္က သူ႔တင့္ကားကို လမ္းခြဆံုတခုမွာရပ္ထားမယ္။
ေနာက္ကျဖတ္လာတဲ့ တင့္ကားေတြက သူ႔ကိုေတြ႕ရင္ တင့္ကားဆံုလည္ကုိ ယမ္းၿပီးအေလးျပဳ
သြားၾကပါတယ္။ စစ္ဘက္ထံုးစံအရ အေလးျပဳတယ္ဆိုတာ စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္းပါပဲ။ ဗိုလ္ႀကီး
မာတင္ေထာက္ျပသြားတဲ့ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အဲဒီေ၀ွ႔ယမ္းအခ်က္ျပမွဳဟာ အလြန္အေရးႀကီးလွတဲ့
တပ္ဖြဲ႔ရဲ႕စိတ္ဓါတ္နဲ႔မာန္တို႔ကို ေဖၚျပျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အရာ႐ွိတေယာက္ဟာ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲဆိုတာကို ေဖၚျပတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြကို က်ေနာ္တို႔အရမ္းပဲ
စိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ စစ္အရာ႐ွိတေယာက္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔လဲ စာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ရတာရယ္
၊ ကိုယ့္ဘာသာေတြးေတာစိတ္ကူးမိတာရယ္ေတြကလြဲလို႔ လက္ေတြ႕လဲမၾကံဳဖူးေတာ့ က်ေနာ္တို႔
နားေထာင္ရတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔လဲ သိပ္ေတာ့မခြဲျခားတတ္ေသးပါဘူး။
“ပထမဆံုးၾကံဳရတဲ့တိုက္ပြဲမွာ ငါဘယ္လိုတိုက္ပြဲ၀င္မလဲ…”
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းက က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာကိန္းေအာင္းေနပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္မွာရန္သူ႔တပ္ေတြရဲ႕အဖမ္း
အဆီးကိုခံရၿပီး အႏွိပ္စက္ခံရရင္ ၾကာၾကာေတာင့္ခံထားႏုိင္ပါ့မလား ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔လဲ စိတ္ထဲမွာပူ
ပန္မိၾကပါတယ္။ စစ္ဘက္စိတ္ပညာ႐ွင္ (Army Psychiatrist) ေတြက ပို႔ခ်တဲ့ ကိုရီးယားမွာၾကံဳၾကရတဲ့
ဦးေႏွာက္ေဆးျခင္း (Brainwashing) နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သင္ခန္းစာကိုက်ေနာ္တို႔ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္
နားေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၄င္းတို႔ရဲ႕သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားအရ ရန္သူ႔အဖမ္းအဆီးခံရေသာ အေမရိကန္တပ္
ဖြဲ႔၀င္ (၃) ဦးအနက္ (၁) ဦးက ရန္သူနဲ႔ပူးေပါင္းသြားၾကတာကို ေတြ႕႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္အခ်င္းခ်င္း
သစၥာေဖါက္ၿပီး ရန္သူ႔အေစာင့္တပ္သားေတြကို သတင္းေပးခံရလို႔ အေမရိကန္တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ အသက္ဆံုး
႐ွဳံးၾကရတယ္ဆိုတဲ့ တုန္လွဳပ္စရာေကာင္းတဲ့ မွတ္တမ္းေတြကို စစ္ဘက္စိတ္ပညာ႐ွင္မ်ားက ႐ွင္းျပၾကပါတယ္။
ေလ့လာမွဳမ်ားမွ ေတြ႕႐ွိလာရတာကေတာ့ မိမိဘာသာစည္းကမ္းလိုက္နာမွဳ (Self-Discipline) မ႐ွိျခင္းေသာ
သူမ်ား ရန္သူ႔ဘက္သားျဖစ္သြားၾကသည္ဆိုျခင္းပင္။ ထိုသို႔ေသာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍မူ က်ေနာ္တို႔၀က္စ္ပြိဳင့္
သင္တန္းဆင္းအရာ႐ွိမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္ေတာ့ မဟုတ္ဟု က်ေနာ္တို႔တထစ္ခ်ယံုၾကည္ၾကသည္။

ဟစ္တလာ ႏွင့္လီနီရီဖြန္စတိုင္းလ္

က်ေနာ့္အတြက္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္အျဖစ္ခဲ့ရဆံုး စာသင္ခ်ိန္တခ်ိန္႐ွိပါတယ္။ အဲဒီစာသင္ခ်ိန္က ဟစ္တလာ
ရဲ႕ (၁၉၃၄) ႏ်ဴရဲန္ဘတ္ခ္လူထုအစည္းအေ၀းပြဲ (Nuremberg Rally) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႐ုိက္ကူးထားတဲ့
ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးဒါ႐ုိက္တာ လီနီရီဖြန္စတိုင္းလ္ (Leni Riefenstahl) ရဲ႕ The Trimph of the Will
ဆိုတဲ့၀ါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားကိုၾကည့္ရတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း ဂ်ာမန္ေတြရဲ႕ကမ္းကုန္တဲ့ ယုတ္္
မာပက္စက္မွဳေတြကိုသိၿပီးသားေပမယ့္ဗ်ာ…
တဒိန္းဒိန္းၾကားေနရတဲ့နာဇီစစ္ခ်ီေတးေတြ၊ တဒံုးဒံုးနဲ႔ဘယ္ညာနင္းၿပီးခ်ီတက္တာေတြ၊ ျပင္းထန္တဲ့စိတ္
ဓါတ္တက္ၾကြမွဳေတြနဲ႔ က်ေနာ္လဲေမ်ာသြားတယ္ဗ်ာ။ စစ္ရဲ႕မွားယြင္းမွဳအေျခခံ (Fundamental Immorality
of War) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ထဲကလက္ခံႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရတာကိုက ရက္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ကိုၾကာပါတယ္။

ဟစ္တလာ (၀ဲစြန္) ႏွင့္လီနီရီဖြန္စတိုင္းလ္ (ယာစြန္)

က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အေခ်အတင္စကားေျပာဆိုမွဳေတြအတြင္းမွာ ျပႆနာေတြရဲ႕အေျဖကိုမ႐ွာျဖစ္ၾကေပမယ့္
ေမးခြန္းေတြေမးတတ္လာေစဖို႔အတြက္ေတာ့ အဲဒီ က်ပန္းစကားေျပာျခင္းမ်ားက အေထာက္အကူျပဳၾကပါတယ္။
၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္အေနနဲ႔ စစ္အရာ႐ွိေတြအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရင္ဆိုင္ၾကရႏုိင္တဲ့ လူ႔က်င့္၀တ္ပိုင္း၊ဂုဏ္သိကၡာပိုင္း
ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ဒြိဟျဖစ္ေစမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳေတြလုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ
႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။

ႏ်ဴရင္ဘတ္စစ္ခံု႐ုံးႏွင့္စစ္တရားခံနာဇီဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား

ဒုတိယကမာၻစစ္အၿပီး ႏ်ဴရဲန္ဘတ္ခ္စစ္ခံု႐ုံးတင္ခံၾကရတဲ့ စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ နာဇီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ၄င္းတို႔စစ္အတြင္း
က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ယုတ္မာ႐ုိင္းစိုင္းမွဳ (Atrocities) ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တရားခြင္ေတြမွာ ဘာေျပာၾကသလဲဆိုေတာ့
“Dienst ist Dienst”  ဆိုပဲ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ “တာ၀န္အရပါ”  လို႔ေျပာတာပါ။ ၀က္စ္ပြိဳင့္စစ္တကၠသိုလ္အေနနဲ႔
ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီနာဇီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြလိုမျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျပင္ဆင္ေပးခ်င္တာပါပဲ။
အခ်ိန္က်လာရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ တကယ့္စစ္သည္ေတာ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထင္ျမင္ရတာ
ကိုေတာ့ သေဘာက်ၾကေပမယ့္လည္း က်ေနာ္တို႔ထဲမွာ တကယ့္ကိုေသြးဆာေနတဲ့လူူစားမ်ဳိးေတာ့မ႐ွိပါဘူး။ တႏွစ္
…ေႏြဦးကာလ ေလ့က်င္ေရးမွာေတာ့ စစ္သည္ေတြကိုသင္ၾကားေပးသင့္တာေတြကို ဘယ္လိုသင္ၾကားေပးရမလဲ
ဆိုတဲ့ ညႊန္ၾကားမွဳအတတ္ပညာ (Methods of Instruction) သင္ခန္းစာကို သင္ယူၾကရပါတယ္။
ဗိုလ္ေလာင္းတေယာက္ကို ေခါင္းစဥ္တခုစီေ႐ြးခ်ယ္ၾကရၿပီး သင္ခန္းစာ (၂) ခုစီလုပ္ေဆာင္ေပးၾကရပါတယ္။
ပထမဆံုး ႏွဳတ္နဲ႔႐ွင္းျပၾကရၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႕ဆက္လုပ္ျပၾကရပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဂ်ဴဒိုပညာ (Judo)
အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕အတန္းေဖၚ ခ်ာလီဆာကီစ္ (Charlie Sarkis) ကေတာ့ ျပင္ပကိစ
ၥေတြမွာ ပါရဂူဆိုေတာ့ ႐ွင္သန္မွဳ (Survival) အေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ခ်ာလီက သူ႔ရဲ႕ေဆြးေႏြးမွဳအတြက္ဆိုၿပီး ေရဇလံုတလံုးနဲ႔ယုန္ေလးတေကာင္ယူၿပီး အတန္းထဲ၀င္ခ်လာၿပီး ယုန္
တေကာင္ကိုသတ္မယ္ဆိုရင္ ေရႏွစ္သတ္တာအေကာင္းဆံုးပါပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့… သူယူလာတဲ့
ယုန္ကေလးကိုေရႏွစ္သတ္ၿပီး အေရခြံဆုတ္ျပတယ္ဗ်ာ။ တကယ့္ေကာင္ပဲ။ အဲဒါလဲၿပီးေရာ ေနာက္ထပ္ယုန္
(၁၂) ေကာင္ယူလာၿပီး သူ႔လုိလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြကိုပါ လာဆြယ္ပါေရာလား။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အား
လံုးက တုတ္တုတ္မွမလွဳပ္ၾကဘူး။ အဲဒီမွာ နည္းျပအရာ႐ွိက ခ်ာလီ့တင္ျပမွဳတခုလံုးကို ျပန္သိမ္းခိုင္း
လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သေကာင့္သားခ်ာလီကေတာ့ (A) အဆင့္ရလိုက္ေလရဲ႕။ အျပစ္မ႐ွိတဲ့ယုန္ေလးေတြ
ကို ဘယ္သူကမွေရႏွစ္မသတ္ခ်င္ၾကဘူးေပါ့ဗ်ာ။ (ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)
Daniel Kane

http://freedomnewsgroup.com/2012/04/01/it-doesnt-take-a-hero-11/