{ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးမူဝါဒ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား လက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီေလာ }(Click)

ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးမူဝါဒ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား လက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီေလာ

မဇၩိမသတင္းဌာန

စေနေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 07 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 12 နာရီ 22 မိနစ္

ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးမူဝါဒကို ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခဲ့ၿပီးေနာက္ အေမရိကန္သမၼတ မစၥတာ အိုဘားမား အစိုးရသည္ ၁၄ ႏွစ္အတြင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ သူ၏ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ တဖြဲ႔ကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ပထဝီဝင္ႏိုင္ငံေရးအရ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ားရွိလာ၍လည္းေကာင္း၊ အေမရိကန္မူဝါဒေဟာင္းျဖစ္ေသာ အထီးက်န္ ပစ္ပယ္ထားျခင္းႏွင့္ ဒဏ္ခတ္အေရးယူျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္၍လည္းေကာင္း၊ အေမရိကန္မူဝါဒ ေရးဆြဲသူမ်ားသည္ အျခားေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့ဘဲ ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားကို အနည္းဆံုး မၾကာခင္ကာလ၌ ဒဏ္ေပးရန္ အေၾကာင္းမရွိ၍ ေလာေလာဆယ္ အျမတ္ထြက္မည့္သူမွာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ အစိမ္းေရာင္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကတ္ကင္းဘဲလ္ႏွင့္ ဒုလက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး စေကာ့မာဆီယယ္သည္ သူတို႔၏ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အခ်က္အလက္ ရွာေဖြေရး ၂ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္ကို မၾကာခင္က အဆံုးသတ္ခဲ့သည္။ ဤခရီးစဥ္အတြင္း သူတို႔သည္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သိန္းစိန္ႏွင့္ ဝန္ၾကီးဦးေသာင္း အပါအဝင္ စစ္အစိုးရအရာရွိမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ ဦးေသာင္းကို အမာလိုင္း သမားတဦးဟု လူအမ်ားက သိရွိၾကၿပီး၊ စစ္အစိုးရ အၾကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ၏ လူယံုေတာ္လက္႐ံုးတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ခရီးစဥ္အတြင္း သူတို႔သည္ အထိန္းသိမ္းခံ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အတိုက္အခံ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စစ္အစိုးရ လိုလားေသာ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးအသင္း (USDA) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စသည္တို႔ႏွင့္လည္း ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ USDA ကို အတိုက္အခံ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္းတတ္သူမ်ားအျဖစ္ ၾကာျမင့္စြာကတည္းကပင္ သိရွိထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မၾကာခင္ကာလအတြင္း ထူးျခားေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေရးမွာမူ အေတာ္ပင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေနဆဲ ရိွေသးသည္။ ႏွစ္ဖက္လံုးတြင္ ကြဲလြဲခ်က္္မ်ားက ၾကီးမားစြာ တည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားဘက္က သူတို႔ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ားကို အေမရိကန္ႏွင့္ သူ႔မဟာမိတ္မ်ားက ႐ုပ္သိမ္းေပးေစလိုသည္။ အျငင္းပြားဖြယ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအေပၚ ေစာဒက မတက္ဘဲ လာမည့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေစလိုသည္။ အဆိုပါ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေစာဒကတက္စရာ တပံုၾကီးႏွင့္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေမလက က်င္းပခဲ့ေသာ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ အတည္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ သူတို႔၏ မဟာမိတ္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကမူ ဤဖြဲ႔စည္းပံုသည္ စစ္တပ္ၾကီးစိုးမႈကို တရားဝင္ အတည္ျဖစ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ေရးဆြဲထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတရပ္သာျဖစ္ၿပီး၊ ထိုဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုသည္မွာလည္း အတုအေယာင္သာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႔႔ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီ (SPDC) ဟု ေခၚေသာ စစ္ေကာင္စီကမူ တိုင္းျပည္အေပၚ က်ေရာက္လာမည့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ အားလံုးကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ႏိုင္ငံတကာ သံတမန္ေရးကစားပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ကစားရန္ ရည္ရြယ္ထားပံုရသည္။ သူတို႔က တ႐ုတ္ဖဲခ်ပ္ကိုျပၿပီး အေမရိကန္ကို ဆြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ သူတို႔လိုခ်င္ေသာ ေထာက္ခံမႈ ရႏိုင္သည္ဆိုသည္ကိုမူ စစ္အစုိးရ ေကာင္းစြာ သိသည္။ အထူးသျဖင့္ ကုလသမဂၢလံုၿခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ ဗီတိုအာဏာပို္င္ဆိုင္ထားေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထံမွ ထိုသို႔ေသာ ေထာက္ခံမႈမ်ဳိး ရရွိႏိုင္သည္။ အကယ္၍ မည္သူ႔ကို ဆရာတင္ရမည္ကို အတင္းအက်ပ္ ေရြးခ်ယ္ခိုင္းသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးႏွင့္ ၾကံဳလာလွ်င္မူ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားသည္ အေမရိကန္ႏွင့္ အေမရိကန္၏ ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္မ်ားကို ပစ္ပယ္ကာ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အထီးက်န္ မူဝါဒဆီသို႔ ျပန္လွည့္မည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ရွိေနသည္။ မိမိဘာသာ ခန္႔အပ္ထားေသာ ဒိုင္လူၾကီးျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကလည္း သူတို႔၏ မူဝါဒ ျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္း လုပ္ငန္းမွ ေရတုိအတြင္း ရလဒ္မ်ားမ်ားစားစား ထြက္ေပၚလာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မထားပါ။ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ သြားရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္သာ ျဖစ္သည္ဟု အေၾကာက္အကန္ ေျပာေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဤခ်ဥ္းကပ္မႈသစ္၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေတာ့ ရႈပ္ေထြးမသြားေစသင့္ပါ။ ဤမူဝါဒသစ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲရာတြင္ ႏိုဘယ္ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရတို႔အၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ လမ္းေၾကာင္းမွတဆင့္ ေျပာင္းလဲေရးလမ္းကို အကူအညီေပးသြားေရး ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အေမရိကန္က ျမန္မာႏို္င္ငံႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈ မူဝါဒသစ္ကို တုိးတက္က်င့္သံုးမည့္ အရိပ္အေယာင္ လကၡဏာမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ဥေရာပသမဂၢကလည္း ဤကမၻာ့အင္အားလြန္ ႏိုင္ငံၾကီး၏ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း လိုက္ေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္ ရွိေနသည္။ ဤေနရာတြင္ ေပၚထြက္လာသည့္ ေမးခြန္းမွာ အေမရိကန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး သန္းေရႊကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားသား မုန္းတီးေရး ေရာဂါစြဲကပ္ေနေသာ၊ အတၱၾကီးေသာ၊ သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရွင္ျဖစ္ေသာ လူတဦး၏ စဥ္းစားပံုစဥ္းစားနည္းကို ေျပာင္းလဲလာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားဟူသည့္ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။ အစြပ္အစြဲေတြ တေလွၾကီး ရွိခဲ့ေသာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေမလ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲတုန္းကကဲ့သို႔ပင္ ေနာက္တၾကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား လုပ္မလာေအာင္ စစ္အစိုးရကို သူတုိ႔ ဟန္႔တားႏိုင္ပါ့မလား။ စိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံႏွင့္ စစ္ေရးအဆက္အဆံမ်ား ရပ္တန႔္သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ေမးခြန္းမ်ားက တပံုတပင္ရွိသည္။ ထုိ႔ျပင္ အကယ္၍မ်ား စစ္အစိုးရက ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးရာ ျပႆနာမ်ားကို ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့လွ်င္၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (NLD) က ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့ျခင္းကို ျငင္းဆန္ခဲ့လွ်င္ အတိုက္အခံမ်ားဘက္ကေရာ ဘာလုပ္မည္လဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ မစၥတာ အိုဘားမားအစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္၊ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံမ်ားအေပၚ အေကာင္းဆံုး ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ထားရွိသည့္တိုင္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္အစိုးရဘက္က အသာစီးရေနဦးမည့္ အေနအထားမ်ဳိးပင္ ရွိေနသည္။