ရန္ကုန္ျမိဳ ့ မိုးေလ၀သ အေျခအေန
Friday, December 25, 2009
Wednesday, December 02, 2009
{ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူႏိုင္ဖို႔ပါ။ }
---------- Forwarded message ----------
From: Eagle
Date: 2009/11/28
Subject: Fwd: ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူႏိုင္ဖို႔ပါ။
To:
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္သတင္းေကာင္း
ဘာသာၿပန္ခ်ြတ္ေခ်ာ္မွားယြင္းမွဳ
ဆြစ္ဇာလန္နုိင္ငံ၊ဂ်နီဗာၿမဳိ.အေ
ေရးဆုိင္ရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေ
အဆုိပါအထူးတစ္လည္ခ်ီးၿမွင္.တဲ.
ေရြးခ်ယ္ခ်ီးၿမွင္.ခဲ.ၿခင္းၿဖစ္
သာေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကအဆုိပါ
သာကုိမိမိတုိ.ဘာသာထက္ေက်ာ္လြန္ၿ
ပါ၀င္ဆႏၵမဲေပးခဲ.သူေလးဦးကေၿပာ
အဆုိပါအဖဲြ.ႀကီး၏သုေတသနညြန္ႀကား
Belfast ၿမဳိ.မွ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး Ted O'Shaunghnessy ကေတာ " ကက္သလစ္သာ သနာကုိၿမတ္နုိးကုိကြယ္ေပမယ္.လူ
ပါကစၥတန္ကမြတ္ဆလင္ဘာသာေရးေခါင္း
တူေထာက္ခံခဲ.ပါတယ္...အဆိုပါအဖဲြ
ေရးအဖဲြ.၀င္တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ.သူက " ကြ်န္ေတာ္ဟာအစၥလာမ္္ဘာသာကုိႏွစ္
လုိ.ေၿပာခဲ.ပါတယ္...
အစၥေရးနုိင္ငံေဂ်ရုဆလင္ၿမဳိ.ကဂ်
သုိ.ေသာ္..စိတ္မေကာင္းစရာအခ်က္
အဘယ္ေႀကာင္.ထုိဆုကုိလက္ခံရန္ၿ
ဘုန္းေတာ္ႀကီးဂုရတၱက "ယခုလုိမိမိတုိ.ဘာသာကုိအသိအမွတ္ၿ
အဖဲြ.ႀကီးအေနနဲ.ထုိဆုကုိလက္ခံ
သိရွိရပါတယ္....
တရားအရသာသိတဲ.သူေတြကေတာ.ကုိယ္တု
မူရင္းသတင္းေလးကေတာ.ဒီလုိပါ...
The Geneva-based International Coalition for the Advancement of
Religious and Spirituality (ICARUS) has bestowed "The Best Religion In
the World" award this year on the Buddhist Community.
This special award was voted on by an international round table of more than
200
religious leaders from every part of the spiritual spectrum. It was
fascinating to note
that many religious leaders voted for Buddhism rather than their own
religion although Buddhists actually make up a tiny minority of ICARUS
membership. Here are the comments by four voting members:
Jonna Hult, Director of Research for ICARUS said "It wasn't a surprise
to me that Buddhism won Best Religion in the World, because we could
find literally not one single instance of a war fought in the name of
Buddhism, in contrast to every other religion that seems to keep a gun
in the closet just in case God makes a mistake. We were hard pressed
to even find a Buddhist that had ever been in an army. These people
practice what they preach to an extent we simply could not document
with any other spiritual tradition."
A Catholic Priest, Father Ted O'Shaughnessy said from Belfast , "As
much as I love the Catholic Church, it has always bothered me to no
end that we preach love in our scripture yet then claim to know God's
will when it comes to killing other humans. For that reason, I did
have to cast my vote for the Buddhists."
A Muslim Cleric Tal Bin Wassad agreed from Pakistan via his
translator. "While I am a devout Muslim, I can seehow much anger and
bloodshed is channeled into religious expression rather than dealt
with on a personal level. The Buddhists have that figured out." Bin
Wassad, the ICARUS voting member for Pakistan 's Muslim community
continued, "In fact, some of my best friends are Buddhist."
And Rabbi Shmuel Wasserstein said from Jerusalem, "Of course, I love
Judaism, and I think it's the greatest religion in the world. But to
be honest, I've been practicing Vipassana meditation every day before
minyan (daily Jewish prayer) since 1993. So I get it."
However, there was one snag - ICARUS couldn't find anyone to give the
award to. All the Buddhists they called kept saying they didn't want
the award.
When asked why the Burmese Buddhist community refused the award,
Buddhist monk Bhante Ghurata Hanta said from Burma, "We are grateful
for the acknowledgment, but we givethis award to all humanity, for
Buddha nature lies within each of us." Groehlichen went on to say
"We're going to keep calling around until we find a Buddhist who
will accept it. We'll let you know when we do."
--
------------------------------
*For those whom may find that my e-mails are being disturbing, kindly notify
me and I will have your e mail address taken off my contacts*
To share your own posts, you can sign in here>
http://auroragenerationgroup.
But we won't allow political mails and sexy mails.
--
သင္သည္ aurorageneration group ဧ။္ member တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ mail
ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။group ဧ။္အေသးစိတ္ကို
http://groups.google.com/
မ်ားကို
aurorageneration@googlegroups.
aurorageneration+subscribe@
mail ပို႕ ျခင္းျဖင္႕ ၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ group မွထြက္ခ်င္ပါက
aurorageneration+unsubscribe@
ေမးပို႕ျပီးသည္ႏွင္႕ noreply group မွမန္ဘာျဖစ္ျခင္းႏွင္႕
မန္ဘာအျဖစ္မွႏႈတ္ထြက္ျခင္းကို mail auto ပို႕ပါလိမ္႕မည္။
We are warmly welcome to you. * If you need help you may ask to
aurorageneration.management@
rainonrose@gmail.com,jothar001
Tuesday, December 01, 2009
ယေန ့ အမွတ္တရပါ။ { ၀ဋ္ }
၀ဋ္
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္က “ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ တန္ခိုး” ေဆာင္းပါးကို ေရးၿပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ပါလက္ပါ ၀င္ေရာက္ဖတ္႐ႈၾကတာကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ရယ္ ၊ အခုေဆာင္းပါးကို ဆက္မေရးရင္ အရင္ေဆာင္းပါးက သိပ္ၿပီး ျပည့္စံုမွာ မဟုတ္ေသးတာေၾကာင့္ အခုထပ္ၿပီး “၀ဋ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးခ်င္ပါတယ္။
ေဗဒင္ပညာေပး ၀က္ဆိုဒ္မွာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာေတြ ၀င္ေရးေနလို႕ ဒီဆရာေတာ့ “လိုင္းေၾကာင္” သြားၿပီလားလို႕ေတာ့ မထင္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ေဗဒင္ပညာေပးေတြလည္း ဆက္ေရးသြားမွာပါ။ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ေတြ ေဗဒင္ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ကိုလည္း ေျဖေပးသြားမွာပါ။ အခုေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးပါရေစဦး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ “ေလာကမွာ အက်ဳိးတရား ဟူသေရြ႕ဟာ အေၾကာင္းတရား ကင္းၿပီး ျဖစ္ရတယ္” လို႕ မရွိပါဘူး။ အက်ဳိးရွိရင္ အေၾကာင္း ရွိရမယ္။ Cause and Effect ေပါ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဒီလို အသက္(၁၈)ႏွစ္မွာ အသက္ေဘးကေန ေသလုေမ်ာပါး ႐ုန္းကန္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ရတဲ့ျဖစ္ရပ္(အက်ဳိးတရား)ဟာ ဒီဘ၀မွာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္တစ္ခု (အေၾကာင္းတရား) နဲ႕ စပ္ဆက္ ပတ္သက္ေနလို႕ပါဘဲ။
“၀ဋ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ၾကားဘူးၾကမွာပါ။ “၀ဋ္လည္တတ္တယ္” တို႕၊ “၀ဋ္ေႂကြးၾကမၼာ မေျပးသာ” တို႕၊ “၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပ”တို႕ “၀ဋ္ေတာ္ (၁၂)ပါးတို႕” ၊ “၀ဋ္ဆိုတာ ေနာင္ဘ၀မကူးဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ အၿမဲလိုလို ၾကားေနၾကရတဲ့ စကားေတြ မဟုတ္ပါလား။ အဲဒီထဲကမွ “၀ဋ္ဆိုတာ ေနာင္ဘ၀မကူးဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀၊ ကၽြန္ေတာ္႕အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ လံုး၀ သက္ဆိုင္ေနလို႕ ဒီ “၀ဋ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးသားလိုက္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကေပါ႕။ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္ဟာ အိမ္မွာ တိရစၧာန္မ်ဳိးစံုကို ေမြးတာကို သိပ္၀ါသနာ ပါတာကိုးဗ်။ သူမ်ား ေတြက အိမ္မွာ “ေခြး” ေလာက္ “ေၾကာင္” ေလာက္ဘဲ ေမြးတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေဖကေတာ့ အိမ္မွာ “ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ၾကက္တူေရြး၊ ေမ်ာက္၊ သာလိကာ၊ ယုန္၊ ႂကြက္ျဖဴ၊ ပူး၊ အလွေမြးငါး၊ အလွေမြးၾကက္ ေတြသာမကႀကံႀကံဖန္ဖန္ “စပါးအံုးေႃမြႀကီး” ေတြပါ ေမြးထား သဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္ (၅)ႏွစ္သားေလာက္မွာ အိမ္ထဲမွာ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ စပါးအံုးေႃမြႀကီးေတြေပၚ တက္ခြစီးတာကို ခပ္ေရးေရးေတာင္မွ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ဘယ္ကေလးကိုမွလည္း ဒုကၡမေပးပါဘူး၊ ကေလးေတြကို “ၿမိဳပစ္ဖို႕” ေနေနသာ အသားတံုးေတြကိုေတာင္ သူတို႕ေရွ႕ ခ်ေပးရင္ မစားလို႕ ပါးစပ္ထဲကို ဒုတ္နဲ႕ ထိုးထည့္ၿပီး ခြန္႕ရသဗ်။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးသူမေတြက အိမ္မွာ ေႃမြမေမြးေကာင္းဘူး ၀ိုင္းေျပာၾကတာနဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီစပါးအံုး ေႃမြႀကီး(၂)ေကာင္ကို “ရန္ကုန္တိရိစၧာန္ ဥယာဥ္”မွာ သြားၿပီး လွဴလိုက္ပါတယ္။
ဒီလို အိမ္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း အေကာင္ေတြကိုေတာင္မွ ေမြးတာဆိုေတာ့ ေခြးတို႕ ေၾကာင္တို႕ဆိုတာ ရွိၿပီေပါ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း “ေခြး” ကို ခ်စ္သေလာက္၊ “ေၾကာင္” ဆိုရင္ အရမ္းမုန္းပါတယ္။ လူေပၚအတင္းတက္ၿပီး “တဂြီးဂြီး” မည္ၿပီး လာလာ“ႏွပ္” တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ကိုင္လႊင့္ပစ္တတ္လြန္းလို႕ ေၾကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ႕နားကို သိပ္မကပ္ၾကပါဘူး။ အိမ္မွာကလည္း ေၾကာင္အေကာင္က (၁၀)ေကာင္ေလာက္ ရွိတာကိုးဗ်။ ဒီအထဲမွာ အ၀ါေရာင္ ေၾကာင္အထီးႀကီး တစ္ေကာင္ဟာ အသက္ကလည္း အႀကီးဆံုး၊ ထြားလည္း အထြားဆံုးဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ေၾကာင္ငယ္ေတြ အေပၚမွာ အၿမဲဗိုလ္က်ေလ့ရွိပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြကို သူ႕ခြက္နဲ႕သူ အစာေကၽြးေပမယ့္ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးက သူဗိုက္သိပ္မ၀ရင္ (လူအလစ္မွာ) က်န္တဲ့ေၾကာင္ငယ္ေတြဆီက အစာကို လုစားတတ္တဲ့ အက်င္႕ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကာင္စာေကၽြးတဲ့အခါ တိုင္းမွာ လူတစ္ေယာက္က အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က (၇)တန္းေက်ာင္းသား၊ အသက္က (၁၃)ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္။
ဒီလို ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေစ႕ထဲမွာ “ေဒါင့္မက်ဳိး” ျဖစ္ေနပါတယ္ဆိုမွ တစ္ေန႕ေတာ့ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးဟာ သူ႕အနားကို (အေမနဲ႕မွားၿပီး) ပြတ္သီးပြတ္သပ္လာလုပ္တဲ့ ႏို႕စို႕အရြယ္ ေၾကာင္ေပါက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို “ကိုက္” ပစ္လိုက္တာ ဒီေၾကာင္ေပါက္ ကေလး ေသပါေလေရာဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က “အင္း- ဒီေၾကာင္အိုႀကီးကိုေတာ့ ပညာေပးရမယ္” ဆိုၿပီး ႀကံေတာ့တာ ေပါ႕ဗ်ာ။ သိပ္မစဥ္းစားလိုက္ရပါဘူး(မေကာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေရွ႕မွာ အလ်ား(၄)ေပ၊ အနံ (၃)ေပ၊ အျမင့္ (၄)ေပေလာက္ရွိတဲ့ “အုတ္ေရကန္”ေလးရွိပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕ မွာ စိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းဖို႕ လုပ္ထားတာေပါ႕ဗ်ာ။ ဒီကန္ကေလးကလည္း ေရအၿမဲတမ္း ျပည့္ေနတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္ , အဲဒီေၾကာင္၀ါႀကီး အိပ္ေနခ်ိန္မွာ လည္ဂုတ္က တစ္ခ်က္၊ ခါးကတစ္ခ်က္ ဖမ္းခ်ဳပ္ ကိုင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕က ေရကန္ဆီကို ယူလာၿပီး ေရထဲပစ္ခ်လိုက္တာေပါ႕ဗ်ာ။
အို- ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ေၾကာင္ဆိုတာ ေရအလြန္ေၾကာက္တဲ့သတၱ၀ါျဖစ္ေလေတာ
ဒါနဲ႕ ဒီလိုဘဲ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးကို အလစ္မွာ ဖမ္း,ဖမ္းၿပီး ေရထဲပစ္ ပစ္ခ်တာ (ကၽြန္ေတာ့အထင္ေတာ့) ၄-၅-၆ ႀကိမ္ထက္ နည္းမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ရင္ “လန္႕”လြန္းလို႕ ျမင္တာနဲ႕ ထြက္ေျပးေတာ့တာဘဲ။ လြယ္လြယ္နဲ႕ ဖမ္းရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းကို အလစ္၀င္ဖမ္းမွ ရတာကိုးဗ်။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဒီလိုဘဲ ေၾကာင္ႀကီးအိပ္ေနတုန္း အလစ္၀င္ဖမ္းၿပီး ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ေရွ႕ေရကန္ထဲကို ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႕က ခါတိုင္း အၿမဲေရျပည့္ေနတဲ့ ေရကန္ထဲမွာ ေရ “တစ္ေတာင္”ေလာက္ ေလ်ာ႕ေနတယ္ဗ်။ ဒီေတာ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးလည္း ခါတိုင္းလို ကန္ေဘာင္ကို လက္နဲ႕လွမ္းကုပ္တက္ေပမယ့္ “တစ္ေတာင္ေလာက္ကြာေနေတာ့” မမွီေတာ့ဘူးဗ်။ ဒီေတာ့ အတင္းရုန္းကန္ ကူးခတ္ၿပီး ဒီဘက္ေဘာင္မမွီေတာ့ ဟိုဘက္ေဘာင္ ကူးေျပးၿပီးတက္. . . ဟိုဘက္ေဘာင္ ကလည္း မမွီေတာ့ ဒီဘက္ျပန္လာနဲ႕ ေရထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္ ေနေတာ့တာေပါ႕ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးဟာ ေမာလြန္းလို႕ ဆက္မကူး ႏိုင္ေတာ့ဘဲ နံရံတစ္ဘက္ကို လက္သည္းနဲ႕ကုပ္တြယ္ထားရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ဗ်။ ၾကည့္ေနတာမွ အၾကာႀကီးဘဲ။ အခုျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ေတာင္မွ ဒီေၾကာင္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ မိပါေသးတယ္။
ဒီေၾကာင္ႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ထဲမွာ “မုန္းတီးျခင္း၊ နာက်ည္းျခင္း၊ ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ေတာင္းပန္တိုး႐ႈိး အသနားခံျခင္း” ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာ ခ်က္ျခင္း သနားစိတ္ ျပန္၀င္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကာင္ႀကီးကို ဂုတ္ကေနဆြဲတင္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚျပန္ခ်ေပးလိုက္ပါေတာ့
“ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္တန္ခိုး” ေဆာင္းပါးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမစ္လယ္ေခါင္မွာေရနစ္ခ်ိန္၊ “ေသမင္းနဲ႕ စစ္ခင္း” ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ “ဖ်တ္ကနဲ၊ ဖ်တ္ကနဲ” ေပၚလာတဲ့ အေတြးေတြ၊ အာရံုေတြက အမ်ားႀကီးဘဲဗ်။ ေသရမွာေၾကာက္ျခင္း၊ မေသခ်င္,ေသးျခင္း၊ ေသကို ေသရေတာ့မွာလို႕ထင္ျခင္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ေအာက္ေမ႕မိျခင္း၊ မိခင္ဖခင္မ်ားကို သတိရျခင္း ေတြသာမက လံုး၀ ေမ႕ေနတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုက ျဖတ္ကနဲ ေပၚလာေတာ့ တာကိုး။ အဲဒါကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးကို ေရထဲပစ္ခ်တာေတြ၊ အဲဒီ ေၾကာင္၀ါႀကီး အသက္လုၿပီး ေရကူးေနတာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသနားစဖြယ္ စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြဟာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ရုပ္ရွင္ ဆလိုက္ ထိုးျပသလို ေပၚလာေတာ့တာကိုးဗ် ။ ဒါကို အရင္ေဆာင္းပါးထဲမွာ မထည့္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးက်မွ ထည့္ေရးမယ္ ဆိုၿပီး ခ်န္ထား ခဲ့ပါတယ္။ မယံုမရွိၾကပါနဲ႕။ အမွန္တကယ္ပါဘဲဗ်ာ။ ကေန႕ထိေအာင္ ဒီကိစၥကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း အေတာ္လည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ စုတိစိတ္က်ခါနီး(ေသခါနီး)လာရင္ သူျပဳခဲ့သမွ် “ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္” ေတြဟာ “ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္” ေတြအျဖစ္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာတယ္ဆိုတာ ဟုတ္လိမ့္မယ္ဗ်။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ။ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးဘူးခဲ့တဲ့ ဒီေၾကာင္ႀကီးကိစၥက ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလို အသက္လုေနခ်ိန္မွ အေတြးထဲမွာ သူ႕အလိုလို ေပၚလာရတယ္ဆိုတာ . . စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်။ အကုသိုလ္ဆိုတာမ်ဳိးဟာ ကိုယ္ကျပဳခဲ့ၿပီး ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို ေရာက္လာၿပီ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု “သက္ေသလာခံ” ၾကသလိုပါဘဲဗ်ာ။ အင္မတန္ သံေ၀ဂရဖို႕ ေကာင္းလွ ပါတယ္။
ဒီေနရမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးမွတ္ဘူးသမွ်ထဲက မွတ္သားဖို႕ေကာင္းတာေလးတစ္ခု တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ သိၿပီးသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ မသိေသးသူမ်ားအတြက္ေပါ႕။
ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းစာေတြမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ “ကုသိုလ္ျဖစ္ေစ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစ” တစ္ခုခုကို ျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ “ေဇာ(၇)ႀကိမ္” က်ေလ့ရွိတယ္လုိ႕ဆိုပါတယ္။ (ဒါက ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္ပါ၊ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြ ကေတာ့ ေဇာ(၇)ႀကိမ္ကို သိဖို႕မေျပာနဲ႕၊ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ဟာ “ကုသိုလ္လား၊ အကုသိုလ္လား” ဆိုတာေတာင္ ခြဲျခား မသိတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပါ)။ ဒီေဇာ(၇)ႀကိမ္က်တဲ့အခါမွ “ပထမေဇာ” ထဲမွာ ၀င္, သြားၿပီဆိုရင္ ဒီလူျပဳတဲ့ “ကုသိုလ္/ အကုသိုလ္” ဟာ (၇)ရက္ ၊ (၇)လ၊ (၇)ႏွစ္ အတြင္းမွာ အက်ဳိးေပးမယ္တဲ့။ တကယ္လို႕ (၇)ရက္၊ (၇)လ ၊ (၇)ႏွစ္အတြင္းမွ အက်ဳိးမေပးရင္ေတာ့ “အေဟာသိကံ” ျဖစ္သြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ႕။
တကယ္လို႕ “သတၱမေဇာ” ထဲမွာ ၀င္, သြားရင္ေတာ့ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးမယ္တဲ့။ က်န္ “အလယ္ေဇာ (၅)ခ်က္” ကေတာ့ တတိယဘ၀ကေနစၿပီး နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳမျခင္း အခါအခြင့္ သင့္ရင္ သင့္သလို အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ႀကီးကို ေရႏွစ္ၿပီး ညႇဥ္းဆဲခဲ့တဲ့ ကံဟာ “ပထမေဇာ” ထဲကို ၀င္သြားၿပီး (၇)ႏွစ္အတြင္း အက်ဳိးေပးခံရျခင္းလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ယံုၾကည္ ေနမိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အသိထဲမွာ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ “သနားၾကင္နာစိတ္ ကေလး” ေၾကာင့္ရယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ေအာက္ေမ႕သတိရျခင္းတို႕ေၾကာင့္သာ ေသလုေျမာပါး ခံခဲ့ရေပမယ့္ အသက္မေသခဲ့တာလို႕လည္း ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ “ဓမၼမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္” က ေျပာဘူးပါတယ္။ “တင္ဗိုလ္ဗိုလ္”ေရ ၊ အကုသိုလ္မ်ား တတ္ႏိုင္သေရြ႕ မလုပ္မိေအာင္ ေရွာင္ကြ” တဲ့။ “လုပ္လိုက္တုန္းကေတာ့ တစ္ခါဘဲလုပ္လိုက္ရတာ၊ ျပန္ခံရၿပီဆိုရင္ ဘ၀ေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ ေအာင္ (နိဗၺာန္ကို မ၀င္မျခင္း) ခံလို႕ကို မၿပီးေအာင္ ေပးဆပ္ရတာမို႕ လုပ္ရတာနဲ႕ေတာင္ မတန္ပါဘူးကြာ”တဲ့။
အေတာ္မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ေပါ႕ေလ။ သံသရာတို႕၊ ေနာက္ဘ၀တို႕၊ ၀ဋ္တို႕၊ ငရဲတို႕ မယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေပါ႕။ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ႀကီးကို မတရားလုပ္ခဲ့တာကို ျပန္ျမင္ရသလို ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အစီအရီ ေပၚလာလိမ့္မယ္ဆိုတာေတာ့ (ကိုယ္ေတြ႕မို႕လို႕) သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ ရံဖန္ရံခါ ပါလာတတ္တဲ့ “ကၽြန္ေတာ္ တရားအားထုတ္တဲ့အေၾကာင္း” ကလည္း လူအထင္ႀကီး ေအာင္၊ ဟန္ျပေကာင္းေအာင္ ေရးေနတာ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ ေသခ်ိန္မေရာက္ေသးလို႕သာ မေသ ခဲ့ရေပမယ့္ “ေသမင္းခံတြင္း၀” ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ဘူးသူပါ။ ေစာေစာက ေျပာသလို “ေရနစ္” ဘူးတယ္။ ကား (၃)ႀကိမ္ ေမွာက္ဘူးတယ္။ အစာအိမ္ေရာဂါေၾကာင့္တစ္ခါ၊ အူေရာင္ငန္းဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္တစ္
ဒီလို ေသမင္းခံတြင္း၀ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ဘူးၿပီး ေသမင္းနဲ႕ လက္တလံုးျခား လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူမို႕ “ေသျခင္းတရား” ကို သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီး နားလည္ပါတယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ကိုယ္နဲ႕ နီးနီးေလးဆိုတာ သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီးခံစားတတ္ ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီလို ေသေဘးကေန အႀကိမ္ႀကိမ္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေ
ခ်စ္ခင္ေလးစားလွစြာေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားခင္ဗ်ား။ ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ျခင္း ဆိုတဲ့ “မရဏႏုႆတိ” ဟာ မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းတဲ့ တရားတစ္ခုပါ။ “မရဏႏုႆတိ” ကို မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သူဟာ “ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အတၱ၊ မာန္မာန” ေတြ ေလ်ာ႕နည္းလာႏိုင္ပါတယ္။ “ေၾသာ္ တစ္ေန႕ေတာ႕ အားလံုးေသၾကမွာဘဲေလ” ဆိုတဲ့ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မႈ ဟာ ကိုယ့္သ႑န္မွာရွိေနတဲ့ “အလြန္အကၽြံျဖစ္မႈ” အားလံုးကို ေလ်ာ႕နည္းေစႏိုင္ပါတယ္။ ဘ၀ကို ပိုၿပီး ေအးခ်မ္း ေစႏိုင္ပါတယ္။ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာေတြကို သတိ၀င္လာေစႏိုင္ပါတယ္။ လူလူခ်င္း ညႇာတာ ေထာက္ထားစိတ္၊ ကိုယ္ျခင္းစာစိတ္ေတြကို တိုးပြားလာေစႏိုင္ပါတယ္။ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႕ဘ၀အတြင္း တန္ဖိုးရွိတာေတြကို ပိုၿပီး လုပ္ကိုင္လာႏိုင္ေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးေနသူမို႕ ဒီလို အက်ဳိးထူးေတြကို လက္ေတြ႕ ခံစား ေနရတာ အမွန္ပါ။
ေနာက္ၿပီး “ကိုယ္ျပဳသည့္ကံ ၊ ပဲ့တင္သံ” ဆိုတာလို “သတၱ၀ါအျခင္းျခင္း၊ အားႀကီးသူက အားနည္းသူအေပၚ အႏိုင္ထက္ျပဳ ညႇင္းဆဲျခင္း” ဆိုတဲ့ တရားဟာလည္း ကမၼနိယာမအရ ေဇာ(၇)ႀကိမ္အက်ဳိးေပးၿပီး ဒီဘ၀မွာလည္း – “၀ဋ္” ျပန္လည္ခ်င္ လည္မယ္။ ဒီဘ၀ မလည္ရင္ ေနာက္ဘ၀မွာ လည္မယ္။ ေနာက္ဘ၀မွာ မလည္ရင္ တတိယဘ၀ကေနစ,ၿပီး “ေတဘုမၼက” သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ရဟတ္ခ်ားႀကီး လည္ပတ္ေနသေရြ႕ မကုန္ႏိုင္ မဆံုးႏိုင္ ခံစားၾကရလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္းခင္ဗ်ား။
.
သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ငဲ႕ညႇာေထာက္ထားျခင္းျဖင့္ “၀ဋ္” လည္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။
ေဒါက္တာတင္ဗိုလ္ဗိုလ္ (ကြန္ပ်ဴ-ေဗဒသုခုမ)
{ အီလ္ေမလ္ထဲးကိုေရာက္လာသည္ စာေပေကာင္း တစ္ပုဒ္ပါ။ အားလုံးကို မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။ }
Wednesday, November 25, 2009
{ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃၅) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ေဆာင္းပါး}
ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃၅) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ေဆာင္းပါး
ဦးသန္႔အေရးအခင္း
စက္မႈတကၠသိုလ္ စိုး၀င္း
(ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္)
စက္မႈတကၠသိုလ္ စိုး၀င္း
(ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္)
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ႏို၀ဘၤာလ ၂၅ ရက္ေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ န ယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီးသည္ ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားစြာ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္၍ ဦးသန္႔၏ မိသားစုဆႏၵအရ မိခင္တိုင္းျပည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးသန္႔ ႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ရန္ အစီစဥ္မ်ားကို ျပဳလုပ္ပါ သည္။
ဦးသန္႔ကြယ္လြန္ေၾကာင္း သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုး ယူက်ံဳးမရ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲျခင္းျဖစ္ၾကပါသည္။ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔၊ အာရွတုိက္သား ဦးသန္႔ သည္ ကမၻာ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ တာ၀န္၀တၱရားရွိသည့္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရာထူးကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ျမန္မာတဦးျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္သည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသား၊ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ႏွင့္ လက္တ ကမ္းအလို ေနာက္ဆံုးႏွစ္၀က္တြင္ ေရာက္ရွိေနပါသည္။ မွားတဲ့ေနရာႏွင့္ မွားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေရာက္ရွိေန သည္ဟု ဆိုရေပမည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ေန၀င္းစစ္အ စိုးရသည္ ၿပီးစလြယ္သေဘာျဖင့္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းေဟာင္း က်ဳိကၠဆံကြင္း တေနရာတြင္ မ႑ပ္ငယ္တခုသာ ေဆာက္ေပးၿပီး ၾကက္ေျခနီအသင္း၀င္လူငယ္မ်ားႏွင့္သာ အေစာင့္ခ်ထားပါသည္။ ဒီဇင္ ဘာလ ၅ ရက္ေန႔၊ ေန႔လည္ (၁) နာရီတြင္ ၾကံေတာသင္းခ်ဳိင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္သၿဂႋဳလ္မည္ဟု ျပည္သူလူထုကို ေၾကညာခဲ့ပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ တခမ္းတနား ဂုဏ္ျပဳသၿဂႋဳလ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆေနသည့္ ျပည္သူလူထုသည္ ေန၀င္း စစ္အစိုးရ၏ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္း၊ ဦးသန္႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုမွမေထာက္၊ လုပ္ရက္ေလျခင္းရယ္လို႔ ျပည္သူၾကား၀ယ္ တဆင့္စကား ျပန္႔ႏွ႔ံလို႔ မေက်နပ္၊ ၀မ္းနည္းေဒါသမ်ား ေပါက္ကဲြေစခဲ့ပါသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားတို႔သည္ စ်ာပနေကာ္မတီမ်ား ဖဲြ႔စည္းၿပီး စ်ာပန လိုက္ပါပို႔ေဆာင္၊ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ၾကပါသည္။ ပထမအစီစဥ္အရ ဘတ္စ္ကားမ်ားငွားၿပီး က်ဳိကၠဆံကြင္းမွာ စု႐ုံးရန္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဘတ္စ္ကားမ်ား သြားငွားပါသည္။ ဘတ္စ္ကားအဖြဲ႔ အစည္းမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို မငွားရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားပါသည္။ ဘတ္စ္ကားငွားရမ္း လို႔မရေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားမ်ား ရန္ကုန္၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္တြင္စု႐ုံးၿပီး က်ဳိကၠ ဆံကြင္းသို႔ ေျခလ်င္ျဖင့္ခ်ီတက္ဖို႔ အစီစဥ္ေျပာင္းလိုက္ရပါသည္။
စ်ာပနအခမ္းအနားေန႔၊ က်ေနာ္တို႔ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ရရာေဒါ႔ဂ်စ္ကားမ်ားကိုငွားၿပီး ရန္ကုန္၀ိဇၥာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္စုရပ္သို႔ သြားေရာက္ႀကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေဒါ႔ဂ်စ္ကားမ်ား ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို၀င္သည္ႏွင့္ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားေတြ က လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ႀကိဳဆိုမႈဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ရင္ထဲတြင္ တမ်ဳိးတမည္ ခံစားရပါသည္။
ေန၀င္းဦးေဆာင္ေသာ စစ္အစိုးရသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးေမာ္ ကြန္း၀င္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီးကို ဗံုုးခြဲဖ်က္ဆီးၿပီး ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားစုစည္း မႈကို လက္နက္အားကိုးျဖင့္ သတ္ျဖတ္ခ်ဳိးႏိွမ္ခဲ့သည့္ (၁၂) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ဤေန႔ဒီဇင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔ တြင္ ပထမဦးဆံုး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပန္လည္ေသြးစည္း ညီၫြတ္စု႐ုံးမိၾကျခင္းျဖစ္ပါ သည္။
ယဥ္ေက်းေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾက၍ စည္းကမ္းရွိၾကပါသည္။ သံုးေယာက္တတြဲ တကၠသိုလ္ အလိုက္ စီတန္းေနရာယူၿပီး ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ကားတစီး၊ ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္မွ ကားတစီး၊ အသံ ခ်ဲ႕စက္မ်ားႏွင့္ “က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားထုသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာႀကီး ဦးသန္႔၏ ေနာက္ဆံုးခရီးသို႔ လိုက္ ပါပို႔ေဆာင္ရန္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္ရန္ စည္းကမ္းတက် ခ်ီတက္လာေၾကာင္း ေၾကညာပါသည္” လမ္းခ ရီးတေလွ်ာက္မွာလည္း ေက်နပ္ျခင္းအျပံဳးနဲ႔ လူအုပ္ႀကီးမ်ားက ႀကိဳဆိုၾကသည္သာမက ေသာက္ေရမ်ား၊ ဖီး ၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးမ်ား ေ၀ငွေပးျခင္းျဖင့္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အေမာေျပေစပါ သည္။
ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိသည့္ က်ဳိကၠဆံကြင္းသည္ ဦးသန္႔ကို ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳရန္ ေရာက္ရွိေနေသာ လူ အုပ္ႀကီးႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ မ႑ပ္အတြင္းတြင္လည္း ဦးသန္႔မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ ေဆြမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးမ်ားက ေနရာယူထားပါသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိေသာလူငယ္မ်ား၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္ သူကို ဂုဏ္ျပဳရမည္ဟု အသိရွိသည့္ လူငယ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုႀကီး စနစ္တက်၊ က်ဳိကၠဆံကြင္းအ တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေသာအခါ မိဘျပည္သူလူထုတရပ္လံုး၏ လက္ခုပ္သံမ်ားသည္ မိုးၿခိမ္းသံကဲ့သို႔ ကြင္းျပင္ တခုလံုး ဖံုးလႊမ္းသြားပါေတာ႔သည္။ ပဲြၾကည့္စင္မ်ားတြင္ မိဘျပည္သူတို႔ႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေန၍ ေက်ာင္းသားထုတ ရပ္လံုးသည္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ မ႑ပ္၏ အေရွ႕ဘက္ကြင္းျပင္တြင္ ေနရာယူရေလသည္။
မြန္းလြဲခ်ိန္ျဖစ္၍ ပူျပင္းလွသည့္ အပူရွိန္ေအာက္တြင္ “ဘာေၾကာင့္မ်ား ဦးသန္႔၏ စ်ာပနကို ၿပီးစလြယ္ စီစဥ္ရ သနည္း” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းသည္ ျပည္သူေက်ာင္းသားတို႔၏ ရင္ကိုပူေလာင္ေစခဲ့သည္သာမက မေက်နပ္ျခင္း ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္ကို ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ရင္ထဲမွာ ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဤတြင္ ေက်ာင္းသားထု၏လႈပ္ ရွားမႈသည္ စတင္လာပါေတာ့သည္။ ေလာ္စပီကာကေန ေက်ာင္းသားမ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္စည္း႐ုံးလာပါေတာ့ သည္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔အတြက္ ဂူဗိမာန္ရရွိေရး၊ ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး” ဟူသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္ အတူ ေက်ာင္းသားမ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အေရးေပၚစည္းေ၀းၿပီး ေနာက္ဆံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔အား ထိုက္ သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳလ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ပါသည္။ “ၿပီးစလြယ္တည္ေဆာက္ထားေသာမ႑ပ္” “ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းေဟာင္း” “ၾကံေတာသုသာန္” ဤအခ်က္တို႔သည္ အ႐ုပ္ဆိုးလွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္း သားထုတရပ္လံုးက တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ျပန္လည္သယ္ေဆာင္၍ ထိုက္သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းနားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဂူဗိမာန္ႀကီး တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။ တဆက္တည္းမွာပဲ မဆိုင္ သူမ်ား မ႑ပ္တြင္းမွ ဖယ္ရွားေပးရန္ ေက်ာင္းသားထုက ေၾကညာလိုက္ပါသည္။ လွ်ပ္တပ်က္အတြင္း အေျခ အေနမ်ား ေျပာင္းလဲသြားပါသည္။ မ႑ပ္အတြင္းမွ ၾကက္ေျခနီလူငယ္မ်ား၊ ဦးသန္႔ေဆြမ်ဳိးႏွင့္ မိသားစုမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးမ်ား မ႑ပ္အျပင္သို႔ ထြက္ခြာသြားပါသည္။ မ႑ပ္အတြင္းသို႔ ေက်ာင္းသားမ်ား ၀င္ေရာက္ ေနရာယူထားလိုက္ပါသည္။
အသံခ်ဲ႕စက္မွ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ၎တို႔သည္ ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို တကၠသိုလ္နယ္ေျမ သို႔ ျပန္လည္သယ္ေဆာင္ၿပီး ထိုက္သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳလ္၍ ဂူဗိမာန္ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎အတြက္ ဦးသန္႔၏ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြမ်ားဆီမွ ခြင့္ေတာင္းပါသည္။ ဦးသန္႔၏ အစ္ ကို ဦးခန္႔ကို အသံခ်ဲ႕စက္ရွိရာသို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါသည္။ အသံခ်ဲ႕စက္တပ္ဆင္ထားသည့္ ေဒါ႔ဂ်စ္ကားအေရွ႕ တပိုင္း၊ ကားစက္ထားရွိရာေနရာသည္ ေက်ာင္းသားတို႔၏ ယာယီစင္ျမင့္သဖြယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေက်ာင္းသားအပါ အ၀င္ လူအုပ္ႀကီး၏ အာ႐ံုသည္ ထိုစင္ျမင့္သို႔ ေရာက္ေနၾကသည္။ ဦးခန္႔ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းသားတို႔အား စိတ္လိုက္မာန္ပါ မျပဳလုပ္ရန္၊ အစိုးရႏွင့္ဆန္႔က်င္ၿပီး မျပဳလုပ္ရန္၊ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ရန္ တိုက္တြန္းေျပာၾကားသြားေလသည္။ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ လူထုႀကီးႏွင့္ ေက်ာင္းသားထုတို႔သည္ အျမန္ဆံုး တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ရန္ ေႂကြးေၾကာ္ လာပါေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ပုခံုးေျပာင္းသယ္ယူၿပီး လြမ္းသူ႔ပန္းေခြတင္ ေဆာင္ရာ တုိယိုတာပစ္ကပ္ကား ေခါင္မိုးေပၚသို႔ တင္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ျခံရံ လ်က္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားထုႀကီး၏ ခ်ီတက္ရာလမ္းေၾကာင္းအတြင္းမွ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ကို လာရာလမ္းအတိုင္း တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ျပန္လည္ သယ္ေဆာင္သြားပါသည္။ လမ္းတေလ်ာက္လံုးတြင္ လည္း လူအုပ္ႀကီးေတြႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနၿပီး ေက်ာင္သားထုတို႔၏ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ အရာရာကို ဖံုးလႊမ္း ေနပါသည္။
တကၠသိုလ္နယ္ေျမ အဓိပတိလမ္းအတိုင္း ႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အေဆာက္အဦးေရွ႕ တြင္ ယာယီစင္ျမင့္ ျပဳလုပ္၍ ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတခုလံုးတြင္ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သား၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာပါသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္၊ ၁၂ ႏွစ္လံုး ေသြးစည္းမႈမရွိခဲ႔ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဤေန႔တြင္ ျပန္လည္စု ႐ုံးမိ၍ ေန၀င္းစစ္အစိုးရအား ေက်ာင္းသားထုက တန္ျပန္တိုက္ပဲြ၀င္ရန္ ဖန္တီးေနသည့္ အသြင္ေဆာင္ေနပါ သည္။ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈ တစခန္းထလာပါသည္။ ေက်ာင္း သားမ်ားကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးၿပီး ဥပေဒအမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္၍ ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သည္သာမက၊ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္တည္ေဆာက္ေရးဆိုသည့္ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းေသာ ေ၀ါဟာရ မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားတို႔အား မႈိင္းတိုက္ခဲ့ပါသည္။ အဖိႏွိပ္ခံရေသာ ျပည္သူလူထုႏွင့္ေက်ာင္းသားမ်ား ယခု လက္ငင္းကိစၥတြင္ ထြက္ရပ္ေပါက္ကိုရွာသည္မွာ သဘာ၀က်လွေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား အံုးအံုး ႂကြက္ ေပါက္ကြဲလာပါေတာ့သည္။
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕တြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အာလံုးက ဂါ၀ရျပဳၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမအတြင္းသို႔ သံဃာေတာ္မ်ားျခံရံလ်က္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ ရွိ စင္ျမင့္ေပၚတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကိုထားၿပီး အေရးေပၚစ်ာပနေကာ္မီတီ ဖြဲ႔စည္းလိုက္ပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသ ဘင္ခန္းမအတြင္းႏွင့္ အနီးပတ္၀န္းက်င္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမသည္ လူအုပ္ႀကီးျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္း သဘင္ခန္းမေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားေနရာယူထားၿပီး ကားေခါင္မိုးေပၚမွေန၍ လက္တဖက္ တြင္ မိုက္က႐ုိဖံုးကိုင္လ်က္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေက်ာင္းသားတဦးခ်င္း တက္ေရာက္ရင္ဖြင့္ၾကပါ သည္။ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ႀကေတာ႔ပါ။ ၁၂ ႏွစ္ ကာလနီးပါး ႏႈတ္ပိတ္ေရငံုေနခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား သည္ မိမိတို႔ရင္တြင္းမွ ႏိုင္ငံေရးခံစားခ်က္မ်ားကို ဟစ္ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ပါေတာ႔သည္။
“ေျပာေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ၊ လုပ္ေတာ့ တပါတီေကာင္းစားေရး၊” အငတ္ေဘးဆိုက္ေနသည့္ ျပည္သူ လူထုကိုယ္စား ေက်ာင္းသားမ်ားက ေန၀င္းစစ္အစိုးရကို “ေအာက္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦး၊ ကား၀ယ္တိုက္ ေဆာက္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနပါႏွင့္” ဟု တဖုံ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္လဲေနၾကေလ သည္။ တက္ေရာက္နားေထာင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ အရပ္သားတို႔ လက္ခုပ္သံမ်ား တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ႏွင့္ ေထာက္ခံခ်ီးျမႇင့္ေနၾကေလသည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၆) ရက္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမအတြင္း ထားရွိေၾကာင္း ၾကားသိ၍ ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုးမွ လူအမ်ားအျပား လာေရာက္ဂါ၀ရျပဳၾကေလသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္စင္ျမင့္ေပၚရွိ အသံခ်ဲ႕ စက္ စကားေျပာခြက္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ စကား ေျပာဆိုခြင့္ရွိသည္ဆိုသည့္ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ကို ေက်ာင္းသား မ်ားက သ႐ုပ္ေဖာ္ေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တဦးခ်င္း စင္ျမင့္ေပၚသို႔တက္ေရာက္ ၍ မိမိတို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ရင္ဖြင့္ႀကပါေတာ႔သည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းလုံးျပည့္ရွိ လူအုပ္ႀကီးလက္ခုပ္သံမ်ား ႏွင့္ ေထာက္ခံအားေပးၾကပါသည္။ ယာယီစ်ာပနေကာ္မီတီမွ ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ “ဦး သန္႔၏ စ်ာပနကို ေန၀င္းစစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာစာကို ႏိုင္ ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီျဖစ္ေႀကာင္း၊ အကယ္၍ ယေန႔ညေန (၄) နာရီတိတိအထိ ျပန္ၾကားခ်က္တစံုတ ရာမွ် မရရွိပါက၊ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုအကူအညီႏွင့္ မိမိတို႔ဖာသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျပဳလုပ္ ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုတ္ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ပါ သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ အံုး အုံးႂကြက္ႂကြက္လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင့္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတခုလံုးကို မိုးခ်ဳန္းသကဲ႔သို႔ ဖံုးလြမ္းသြားပါေတာ့သည္။
နာရီလက္သံတို႔သည္ တေရြ႕ေရြ႕လည္ပတ္ေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္တို႔ တဦး ခ်င္းအလွည့္က် စင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္မိန္႔ခြန္းေျပာၾကပါသည္။ ႏုနယ္ေသာ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ မိန္းခေလး မ်ားပင္ သူတို႔၏ ရင္ထဲမွထြက္လာေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ မိန္းမသားမ်ားႏွင့္မွ မကိုက္ညီဘဲ၊ မာေက်ာျပတ္ သားလွေပသည္။
လူတိုင္း နာရီတၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ (၄) နာရီကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ (၄) နာရီသာ ထိုးသြား ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီမွ လံုး၀တုန္႔ျပန္ေျဖၾကားျခင္းမရွိသည့္အတြက္၊ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သား၊ သံ ဃာေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးေဟာင္း (၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ေန ၀င္းစစ္အစိုး၏ ဗံုးဒဏ္ထိမွန္ ၿပိဳကဲြဖ်က္ဆီးျခင္းခံခဲ့ရပါသည္) ေနရာကို ရွင္းလင္းၿပီး ဦးသန္႔အတြက္ အုတ္ဂူ တည္ေဆာက္သၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုတဆက္တည္းမွာပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဂူဗိမာန္ကိုလည္း တည္ေဆာက္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ၾကပါသည္။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သားမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား သမဂၢေဟာင္းေနရာကို စတင္ရွင္း လင္း၍ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ဗိသုကာဌာနႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပဌာနမွ ေက်ာင္းသားမ်ား တာ၀န္ယူပံုဆြဲၿပီး ဦးသန္႔ အုတ္ဂူႏွင့္ ယာယီဂူဗိမာန္ကို ေဆာက္လုပ္ပါသည္။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္၊ ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံ တကၠသိုလ္၊ ေဆးေက်ာင္းမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ အထက္တန္းႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္း ေပါင္းစံုတို႔မွ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါ၀င္လုပ္အားေပးႀကပါသည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၇) ရက္၊ ည (၇) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသား၊ သံဃာႏွင့္ ဦးသန္႔မိသားစုတို႔သည္ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းကို မႏၱေလးေဆာင္တြင္ ျပဳလုပ္ပါသည္။ ထိုအစည္းေ၀းတြင္ အဖြဲ႔၀င္ (၁၁) ဦးပါ၀င္ ပါသည္။ ဦးသန္႔၏ ညီဦးေသာင္းက ရန္ကုန္တိုင္းျပည္သူ႔ေကာင္စီက ထုတ္လိုက္ေသာစာကို ထုတ္ျပပါသည္။ ဦးသန္႔ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အုတ္ဂူတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ဂူဗိမာန္တည္ေဆာက္ရန္ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ ေနရာေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း အေရးယူဖမ္းဆီးမည္ မဟုတ္ေကာင္း ပါရွိေလသည္။ ဦးေသာင္းအေနႏွင့္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အျမန္ဆံုးသၿဂႋဳလ္ခ်င္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ (၁၂) နာရီအခ်ိန္၌ သၿဂႋဳလ္ေရးအစီစဥ္စတင္ရန္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ေျပာၾကားပါသည္။
ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦး (ဦးသန္႔၏ သားမက္) ကလည္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ပံုစံေရးဆဲြထားေသာ ဦးသန္႔၏ အုတ္ဂူဗိ မာန္ကို ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ ေဆာက္လုပ္ၿပီး သၿဂႋဳလ္ရန္ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာ ေတာ္မ်ားအား အျမန္ဆံုးစီစဥ္ရန္ ပန္ၾကားသြားေလသည္။ ဦးသန္႔စ်ာပနကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ား အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး၊ အစည္းေ၀း၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အမ်ားသ ေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တဦးခ်င္းဆႏၵယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအစည္းေ၀းတက္ေရာက္ သူအားလံုး သေဘာတူညီေလသည္။ ပထမဦးဆံုး ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ သၿဂႋဳလ္ေရးအစီစဥ္ကို ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔၊ ၁၂ နာရီတိတိတြင္ စတင္ရန္ သေဘာတူညီႀကေလသည္။ ဆက္လက္၍ ေအာက္ပါအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ကို ေဆြးေႏြးၿပီး ဆံုးျဖတ္မဲခြဲရပါမည္။
(၁) ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွ ေက်ာင္းသားသမဂၢေနရာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူေပၚတြင္တင္၍ ဦးသန္႔မိသားစုမ်ား၊ ျပည္သူလူထု၊ ေက်ာင္းသား၊ သံဃာေတာ္မ်ား ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳၿပီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႔ သယ္ေဆာင္ရန္။
(၂) ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူတို႔၏ ေခြၽးႏွင့္တည္ေဆာက္ေနသည့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္ၿပီး ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ကို ေက်ာင္းသားမ်ား အသက္ႏွင့္ေသြး စေတးခဲ႔သည့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေနရာတြင္ တည္ေဆာက္ရန္။
တဦးခ်င္းဆႏၵယူလိုက္ေသာအခါ (၇) မဲ (၄) မဲႏွင့္ ပထမအခ်က္ကို သေဘာတူညီၾကပါသည္။ (၇) မဲထဲမွာ ဦး ေသာင္း၊ ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦး၊ သံဃာေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ က်န္ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး ပါ၀င္ပါသည္။ (၄) မဲထဲမွာ က်ေနာ္တို႔စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသား (၃) ဦးႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္ကိုယ္စားျပဳ ေဆးေက်ာင္း သားတဦးအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား (၄) ဦးသည္ ဒုတိယအခ်က္ကုိ မဲေပးပါသည္။
ဤတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို (၇) မဲ (၄) မဲႏွင့္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ သၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့အသံလႊင့္႐ုံ ေရဒီယုိမွလည္း ၈-၁၂-၁၉၇၄ ရက္ ၁၂ နာရီအခ်ိန္တြင္ စ်ာပနအခမ္းအနားစတင္မည္ဟု ေၾကညာပါသည္။
ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာတို႔သည္ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳ၍၊ ဤအစည္းအေ၀းသို႔ တက္ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မဲခြဲရာတြင္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆႏၵမ်ား ကြဲျပားျခားနားေန ပါသည္။
အေျခအေနျဖစ္ရပ္အားလံုးကို ျပန္လည္စိစစ္ေသာအခါ၊ ေန၀ငး္စစ္အစိုးရသည္ ၿပီးစလြယ္ ဦးသန္႔ (ကမၻာ့ကု လသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း) ႐ုပ္ကလာပ္ကို ၾကံေတာသင္းခ်ဳိင္းတြင္ သၿဂႋဳလ္ရန္ အစီအစဥ္ျပဳလုပ္ပါ သည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူလူထုသည္ မေက်နပ္ႏိုင္၍ ေလးစားဂုဏ္ျပဳထိုက္ေသာ ဦးသန္႔အား ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနအခမ္းအနား ျပဳလုပ္ေပးရန္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရအား ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေက်ာင္းသား တို႔၏ ေတာင္းဆိုမႈကို တံု႔ျပန္မႈမရွိ၍၊ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားတို႔ အသက္ေသြးနဲ႔စေတးခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသား သမဂၢေဟာင္းေနရာတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ၿပီး အုတ္ဂူႏွင့္ ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္ပါသည္။
သမဂၢအေဆာက္အဦးေနရာတြင္ လုပ္အားေပးေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္း ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ အဓိပတိလမ္းမေပၚတြင္ အလႉေငြ ေကာက္ခံေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလပ္ကို ေနာက္ဆံုးလာေရာက္ဂါ၀ရျပဳၾကေသာ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ လိုအင္ဆႏၵသည္ စာၾကည့္တိုက္အေဆာက္ဦးေနရာမွ အုတ္ခ်ပ္မ်ားကို တေယာက္တ လက္ႏွင့္ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ယူ တည္ေဆာက္ေနသည့္ အုတ္ဂူတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ၿပီး ဆက္ လက္၍ ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ေဆာက္တည္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
“လူကေလးရယ္၊ အဖြားလည္း အုတ္တခ်ပ္ေလာက္ ၀င္သယ္ယူကုသိုလ္ျပဳပါရေစ” ဆိုသည့္ အဖြားတို႔၏ အ သံႏွင့္မမွ်သည့္ လုပ္အားျဖင့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူေဆာက္ရာတြင္ အဖြားအိုလည္း ပါ၀င္လုပ္အားေပးခဲ့ပါသည္။ အုတ္ဂူႏွင့္ဂူဗိမာန္တည္ေဆာက္ရာတြင္ လုပ္အားေပးေနၾကသည့္ ျပည္သူ၊ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ ေက်ာင္းသားတို႔ အတြက္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို ရပ္ကြက္မ်ားမွ လာေရာက္လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ထမင္းထုပ္မ်ားတြင္လည္း “ငါ့ညီ တို႔၊ မင္းတို႔ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္ကို ငါတို႔အားေပးတယ္။ လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးသည္ထိ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါ” ဆို သည့္ စာရြက္ငယ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ျပည္သူလူထုဆႏၵကို ေျပာၾကားေနပါသည္။ ထိုတြင္မက မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ဥကၠလာပရပ္ကြက္က ျပည္သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသားျပည္သူအမ်ားအတြက္ ထမင္းထုပ္အလႉခံသည့္အဖြဲ႔ကို တားျမစ္သည့္ ရဲစခန္းကို မီးရွိ့ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါသည္။
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမရွိ ဟစ္တိုင္မိုက္က႐ုိဖုန္းမွလည္း ေက်ာင္းသူကေလးတဦး၏ ရင္ဖြင့္ခ်က္နိဂုံးခ်ဳပ္စကားလံုး မ်ား (“က်မ လက္ရွိေန၀င္းစစ္အစိုးရ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေလးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဒီမိုကေရစီက်က် ေ၀ဖန္ ရတဲ့အတြက္ မ်ားစြာမွ အားရေက်နပ္လွပါတယ္။ အခုလိုေျပာလို႔ က်မကိုဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ရင္လည္း က်မ ေထာင္ထဲမွာေန႐ုံပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲမွာမွ ထမင္းေလး မွန္မွန္စားရမွာ”) ဒီ ႏုနယ္ေသာ ေက်ာင္းသူကေလး ျဖစ္လင့္ကစား သူကေလး၏ ခံစားရမႈတို႔သည္ ျပင္းထန္လွပါသည္။
ရန္ကုန္၀ိဇၥာသိပၸံတကၠသိုလ္ နယ္ေျမတခုလုံးသည္ ေျခခ်စရာမရွိ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ မႏၱေလးေဆာင္ (၁၁) ဦး စ်ာပနေကာ္မီတီ အစည္းေ၀းၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အုပ္စုကဲြသြားပါသည္။ စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားသံုးဦးသည္ ေနာက္ထပ္ဆက္လက္၍ စ်ာပနအစီစဥ္အစည္းအေ၀းကို ကန္႔ ကြက္သည့္သေဘာႏွင့္ ဆက္လက္မတက္ေရာက္ႀကေတာ့ဘဲ၊ အုတ္ဂူတည္ေဆာက္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးေဟာင္းေနရာကို စက္မႈတကၠသိုလ္၏ စုရပ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ပါသည္။ တေယာက္တဆင့္၊ တေယာက္နားဆိုသကဲ့သို႔ ဦးသန္႔၏႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ ေခြၽးႏွင့္တည္ေဆာက္သည့္ အုတ္ ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ သမဂၢေဟာင္း၀န္းက်င္တခုလံုးကို စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ား ေနရာယူေစာင့္ၾကပ္လိုက္ပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အုတ္ဂူေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ါရျပဳၿပီးၿပီးျခင္း ဂူ ပိတ္သၿဂႋဳလ္ရန္ ဘိလပ္ေျမ (Concrete cement mixture) ႏွင့္ ပရံဆရာ (Mason) အဆင္သင့္ရွိရပါသည္။ တက္ညီလက္ညီ၊ တာ၀န္ကိုယ္စီႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ညီၫြတ္ႀကပါသည္။
ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္လည္း ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အသက္ေသြးႏွင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည့္ အေသခံ (၁၂) ဦး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ခြပ္ေဒါင္းေခါင္းစီးနီမ်ား ဦးထိပ္တြင္စီး၍ ျခံရံေစာင့္ၾကပ္ေနၾကပါသည္။
ဒီဇင္ဘာ (၈) ရက္၊ မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္။
ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ၀န္းက်င္တခုလံုး၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမ အဓိပတိလမ္းတေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္က လာပ္ကို ေနာက္ဆံုးလာေရာက္ဂါရ၀ဂုဏ္ျပဳၾကေသာ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေဟာင္း ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးကို စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား လက္တြဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ ထားပါသည္။
ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွ မ်ားျပားလွသည့္ ေက်ာင္းသားထုၾကားမွ ခဲရာခဲဆစ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢေနရာေဟာင္းသို႔ သယ္ေဆာင္လာရေလသည္။ သမဂၢေဟာင္းေနရာအုတ္ဂူႏွင့္ ယာယီဂူဗိမာန္တို႔သည္ တေယာက္တလက္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ပံုပန္းခ်ီကားခ်ပ္သည္ ဂုဏ္ရွိလွပါသည္။ အလံေတာ္ သံုးခု လႊင့္ထူထားပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာအလံေတာ္၊ ကုလသမဂၢအလံေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ခြပ္ေဒါင္းအ လံေတာ္တို႔သည္ ေအာင္ရမည္ဆိုသည့္ အသြင္ေဆာင္လ်က္ ေကာင္းကင္ယံတြင္ တလူလူလြင့္ အလံေတာ္ မ်ား တင့္တယ္ထယ္၀ါ ပ်ံျမဴးေနၾကပါသည္။ တခ်ိန္ကဤေနရာသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားစုစည္းရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီး တည္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသန္႔သည္ ကမၻာတြင္ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ ဂုဏ္ကို ေဆာင္ခဲ့သည္သာမက မိမိ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာပင္ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ား ေနာက္ဆံုးမွတ္တမ္းတင္ သတင္းယူရန္ ေရာက္ရွိေနၾကရပါသည္။ ထို႔ထက္မက တခါမွစုစည္းမႈမရွိခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား အနယ္နယ္ရပ္ရပ္မွ လာေရာက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းလက္တြဲလ်က္ေနသည္ မွာ အံ့ဖြယ္ရာျဖစ္ပါသည္။
ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားတည္ေဆာက္ေသာ အုတ္ဂူေရွ႕စားပြဲေပၚတြင္တင္၍၊ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ဦး သန္႔မိသားစုမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၊ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား ေနာက္ဆံုးဂါ၀ါရျပဳႀကပါသည္။ အစီစဥ္အ ရ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႔ သယ္ယူမည္ဟု ေၾကညာလိုက္သည္ႏွင့္ “ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သမဂၢ၀င္းအတြင္းမွ ဘယ္ကိုမွမထုတ္ရဘူး” ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား တခဲနက္ ဆူညံသြားပါေတာ့သည္။
သမဂၢေနရာေဟာင္းေရွ႕ရွိ မႏၱေလးေဆာင္ခန္းမ အသံခ်ဲ႕စက္မွ ဦးခန္႔အေနႏွင့္ ျပည္သူႏွင့္ေက်ာင္းသားထုကို ေမတၱာရပ္ခံစကား အနည္းငယ္ေျပာၾကားသြားပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္ ထားေသာအုတ္ဂူတြင္ ထာ၀ရသၿဂႋဳလ္ရန္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ဆူညံသထက္ ဆူညံလာပါသည္။ အေျခအေနမွာ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တစံုတခုမွမျပဳလုပ္ပါက၊ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားက အတင္း ၀င္ေရာက္သၿဂႋဳလ္မည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနပါသည္။
ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္ေသာ အုတ္ဂူတြင္သာ ထာ၀ရသၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည့္အခ်ိန္မွသာ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ျပည္သူ မ်ား လက္ခံေက်နပ္ၾကေလသည္။ ေၾကညာၿပီးသည့္အတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ပုခုံးေျပာင္း သယ္ယူၿပီး အုတ္ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္လိုက္ပါသည္။ ဘိလပ္ေျမ (Concrete cement mixture) ကလည္း အဆင္ သင့္ျပင္ထားသည့္အတြက္၊ ပရံဆရာ(Mason)လက္စြမ္းႏွင့္ အုတ္ဂူကို ထာ၀ရပိတ္လိုက္ပါသည္။ “ေအာင္ၿပီ” “ေအာင္ၿပီ” “ေအာင္ၿပီ” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား မိုးကဲြလုမတတ္ ျမည္ဟိန္းသြားပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္တရားနာၿပီး အေသခံေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔က ကမၻာ့ကုလသမဂၢအလံေတာ္ႏွင့္ အုတ္ဂူကုိ လက်္ာရစ္သံုး ပတ္ ပတ္ၿပီး အေလးျပဳပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုလသမဂၢအလံေတာ္ကို အုတ္ဂူထက္တြင္ လႊမ္းျခံဳလိုက္ပါသည္။
၎ေန႔ညဘက္တြင္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရဘက္မွ ျမန္မာ့အသံကတဆင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးသန္႔မိသားစု၏ ဆႏၵကို ျငင္းပယ္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္သည့္ အုတ္ဂူတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ေႀကာင္း၊ စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦးအတြက္ ထားေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းမ်ားကို အလဲြသံုးစား ျပဳလုပ္ၿပီး အုတ္ဂူေဆာက္သည့္အတြက္၊ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းဖ်က္ဆီးမႈႏွင့္ အေရးယူေပးရန္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဆာက္လုပ္ေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္းမွ စာပို႔ေၾကာင္း ေၾကညာပါသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားအေနႏွင့္ ဂူဗိမာန္ဆက္လက္တည္ေဆာက္ရန္၊ အေသခံတပ္ဖဲြ႔အမည္တပ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဖခင္ႀကီးဦးသန္႔အတြက္ အသက္ကို ပဓာနမထားဘူး ဆိုသည့္ခံယူခ်က္ႏွင့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူကို ေစာင့္ေရွာက္ ထားပါသည္။ မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ေက်ာင္းသားတို႔သည္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ တပါတီ၀ါဒကို ဆက္လက္ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပေနႀကပါသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ပိုမို၍စည္းလံုးညီၫြတ္လာပါသည္။ တဦးကိုတဦး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမသဖြယ္ ေစာင့္ ေရွာက္ၾကပါသည္။ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ သူလွ်ဳိအမ္အိုင္ (Military Intelligence-MI) မ်ားကို မ်က္ေျခမျပတ္ စစ္ေဆး၍ ဖမ္းမိေသာ အမ္အိုင္မ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ႐ုိက္ႏွက္သတိေပးလိုက္ၾကပါသည္။
တရက္ ႏွစ္ရက္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆက္လက္၍ ဂူဗိမာန္ၿပီးစီးေရးအတြက္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါ သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတို႔သည္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ သတင္းစာမ်ား ႏွင့္ ေရဒီယုိတို႔မွ အမ်ဳိးမ်ဳိး႐ႈတ္ခ် ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ခံယူေနႀကရပါသည္။
သံုးရက္ေျမာက္ေန႔ ဒီဇင္ဘာ (၁၀) ရက္ေန႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေန၀င္းစစ္တပ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရန္ တိတ္တဆိတ္ စီမံပါသည္။ စစ္တပ္သည္ ရန္ကုန္၀ိဇၥာသိပၸံတကၠသိုလ္ နယ္ေျမတခုလံုးကို သိမ္းပိုက္လိုက္ပါ သည္။ နယ္ေျမတခုလံုးအတြင္းသို႔ အ၀င္အထြက္ကို ပိတ္လိုက္ပါသည္။ ၁၁-၁၂-၇၄ မနက္ ၂ နာရီတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပသူမ်ား အမ်ားစုအိပ္ေမာက်ခ်ိန္ေလာက္တြင္ အဓိပတိလမ္းရွိ အဓိကပင္မ၀င္ ေပါက္တံခါးႀကီးအား ကရိန္းႀကီးျဖင့္ တြန္းလွန္ဖ်က္ဆီး၍ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးၾကပါသည္။ ထိုသို႔၀င္ေရာက္ရာတြင္ ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေနရာကြက္လပ္အား မီးေမာင္းမ်ားထိုးၿပီး ရဲမ်ားက ဒိုင္းကာမ်ား၊ လက္ကိုင္တုတ္မ်ားျဖင့္ စတင္၀င္ေရာက္ၿပီး မ်က္ေရဗံုးမ်ား ေျမေကာ္စက္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား အသံုးျပဳၿပီး ဆႏၵျပသူမ်ားအား လူစုခြဲကာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူအားလည္းၿဖိဳခ်၍ ႐ုပ္ကလာပ္အား ျပန္လည္ေဖာ္ယူၿပီး ေရႊတိဂံုဘု ရားအနီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံေဘးရွိ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအုတ္ဂူေဘးေနရာသို႔ ညတြင္းပင္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျမႇဳပ္ႏွံ ပါသည္။
ထိုသို႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖ်က္ဆီးဖမ္းဆီးသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ ေသဆံုးခဲ့ၾကရပါသည္။ တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ စစ္ဖိနပ္စာထိ၍ အ႐ုိးက်ဳိး၊ တုတ္မ်ား၏ ႐ုိက္ခ်က္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေခါင္းကဲြၿပီး လဲက်သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ လက္နက္မဲ့ေသာ ျပည္သူ သံဃာေတာ္မ်ား ေက်ာင္းသားမ်ားကို အခ်ဳပ္ကားေပၚသို႔ အတင္းအဓမၼ ဖမ္းဆီး တင္ေဆာင္၍ ညတြင္းခ်င္းပင္ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္သို႔ ပို႔ပါသည္။ သယ္ေဆာင္ရာ စစ္ကား၏ အေနာက္ ပိုင္း အမိုးအကာမဲ့တြင္ အားလုံးကို ပဆစ္ဒူးတုတ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚတင္၊ ေခါင္းငုံ႔လႈပ္မရေအာင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး၊ စစ္ကား၏ ေနာက္ပိုင္း ေလးဘက္ေဒါင့္တြင္ စစ္သားေလးဦးသည္၊ ဂ်ီသရီးေသနတ္မ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ ထားပါသည္။ စစ္႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္ စစ္ပဲြမွအက်ဥ္းသမားမ်ားကို ဖမ္းဆီး သကဲ့သို႔ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ ေက်ာင္းသား ျပည္သူ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို မတရားဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့ပါသည္။ ညပိုင္းမွစတင္ဖမ္းဆီး ၿပီး အင္းစိန္ ေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေသာ ေနာက္ဆံုးစစ္ကားသည္ နံနက္ (ဂ) နာရီအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပါသည္။ ဤျမင္ ကြင္းသည္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအတြက္ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ မတတ္သာလို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရသည့္ အေျခအ ေနတြင္ ေရာက္ရွိေနပါသည္။
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာထံုးစံကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္၊ အုတ္ဂူကို ေဖာက္ခဲြၿပီး သၿဂႋဳလ္ၿပီးသည့္ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ထုတ္ယူျခင္း၊ ျပည္သူ၊ သံဃာေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ဖမ္းဆီးျခင္း ဆိုသည့္ သတင္းကိုၾကားသည့္ ျပည္သူလူထုႀကီးမွာ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ လုပ္ရပ္ကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္အဆံုး နံ နက္ ဂး၃၀ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အစိုးရႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ပါတီယူနစ္႐ုံးမ်ား၊ ရဲစခန္းမ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံအခ်ဳိ႕ကို မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီး တန္ျပန္အၾကမ္းဖက္ဆႏၵျပၾကပါသည္။
“ငါတို႔တပါတီေကာင္းစားေရး ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကို ထိပါးလာရင္ေတာ့ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ မည္သူကိုမွ အ သက္ခ်မ္းသာေပးမည္မဟုတ္ေႀကာင္း” တ႐ုတ္ျပည္မွ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတုန္း၏ စကားႏွင့္ ႏိႈင္း၍ “အာဏာသည္ ေသနတ္ေျပာင္း၀တြင္ရွိေႀကာင္း” ျပည္သူလူထုႀကီးအား လက္ေတြ႔သတ္ျဖတ္ျပပါသည္။
စစ္တပ္၏ ေျပာင္း၀ကို ျပည္သူတို႔အား ခ်ိန္႐ြယ္ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းတြင္ ေသနတ္သံမ်ား ဖံုးလႊမ္းလ်က္ လူေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေသြးေျမက်ခဲ့ရပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဴ႕တြင္း၀ယ္ စစ္နယ္ေျမသကဲ့သို႔ တင့္ကားႀကီးႏွင့္ လွည့္လည္လ်က္၊ ဂ်ီသရီး ေသနတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ေနပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းကိုလည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး၊ ညမထြက္ရအမိန္႔မ်ား ထုတ္ျပန္ပါသည္။ ဖမ္းဆီးမိသည့္ ျပည္သူမ်ား ကို ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီးမႈဆိုသည့္ မတရားပုဒ္မတပ္ကာ ေထာင္ (၃) ႏွစ္မွ ေထာင္ (၅) ႏွစ္ခ် ကာ အစြမ္းျပေနပါသည္။ ဦးသန္႔စ်ာပနကိစၥတြင္ ပါ၀င္ေသာ ျပည္သူ သံဃာေတာ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေန၀င္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအမ္အိုင္ (MI)ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အသံုးျပဳလ်က္ ေနအိမ္မ်ားမွ လိုက္လံဖမ္းဆီးပါသည္။ ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္လွသည့္ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားပင္မခ်န္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲသြင္းထားပါသည္။
ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ပါသည္။ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ကို ေထာင္ခ်ထားသည္။ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အိုးပစ္အိမ္ပစ္ ပ ညာေရးဆံုး႐ံႈဆံုးခံၿပီး သူတို႔၏ ဖမ္းဆီးမႈမွ ေရွာင္တိမ္းေနရပါသည္။ ေရွာင္တိမ္းေနရေသာ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ သည္ ေတာတြင္းေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ႔စည္းမ်ားသို႔ တခ်ဳိ႕ေရာက္ၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕လည္း ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား သို႔ ခိုးထြက္ပုန္းလ်ွဳိးေနရပါသည္။ သူတို႔၏ ဘ၀ေရွ႕ေရး မည္ကဲ့သို႔ ဖန္တီးမည္ကိုကား မည္သူကမွ မေျပာႏိုင္ ေအာင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေကာက္ခံရရွိေသာ ရန္ပံုေငြ ၃၀၀,၀၀၀ က်ပ္ မည္သူထံတြင္ ရွိေနသည္ကို စာေရးသူအေနႏွင့္ သတင္းမွန္မ သိရွိေသာ္လည္း စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ၀တ္ရမဲ့ အေျခအေနႀကားမွ ဤမ်ွေသာ ေငြပမာဏကို ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္ရန္ လႉဒါန္းၾကေသာ လူထုႀကီး၏ ေစတနာကို သိရွိႏိုင္ပါသည္။
ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူကို ဂုဏ္ျပဳရမည္ဆိုသည္ကို သာမာန္အသိဉာဏ္ရွိသူတေယာက္ပင္ သိရွိပါသည္။ ကမၻာ့ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔ကို အသိဉာဏ္ရွိသည့္ လူသားအားလံုးက ထိုက္သင့္စြာသၿဂႋဳလ္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္ လည္း မေမွ်ာ္လင့္သည့္ တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမင္မေကာင္းၾကားမေကာင္း အသက္မ်ားစြာစေတးၿပီး ေသြး ေျမက်ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး စ်ာပနအခမ္းအနားကို ၿပီးဆံုးလိုက္ရပါသည္။
ရင္ေသြးငယ္တိုင္း ယဥ္ေက်းလိမၼာရမည္
ရင္ေသြးငယ္တို႔ကမၻာ ၿငိမ္းေအးသာယာရမည္
ရင္ေသြးတို႔ေခတ္ ဆန္းသစ္ေ၀ဆာရမည္
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္
“Peace is too important to be left exclusively to the politicians.”
U Thant (Former UN Secretary-General)
ပတ္ၿမိဳ႕ (Perth, W. Australia) ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေတးသီခ်င္း။
“ကမၻာမေၾကဘူး”
ကမၻာမေၾကဘူး ငါတို႔ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတြ
ေတာ္လွန္ေရး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေၾသာ္ ... သူရဲေကာင္းတို႔ေရ∙∙∙
အာဇာနည္ေတြ ေနတဲ့တိုင္းျပည္ ရဲရဲေတာက္ ဒို႔ျမန္မာျပည္
ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ရာဇ၀င္ေတြလည္း ႐ိုင္းခဲ့ရၿပီ အဖိုးေရ ∙∙∙
သခင္ေအာင္ဆန္း ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ေသြးစြန္းခဲ့ၿပီ အဖေရ ∙∙∙
ေၾသာ္ လုပ္ရက္ၾကေပ ေပတရာေပၚမွာ ျပည္သူအေလာင္းေတြ
အတုံးအ႐ုံးနဲ႔ လဲၿပိဳကာေန ∙∙∙
ညီအစ္ကိုတို႔ ∙∙∙ ေပတရာေပၚမွာ စီးတဲ့ေသြးေတြ မေျခာက္ေသးဘူး
မေတြေ၀နဲ႔ ∙∙∙ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေၾသာ္ ∙∙∙ သူရဲေကာင္းတို႔ေတြ အခိုင္အမာပီျပင္ ေတာ္လွန္ပစ္မေလ ∙∙
ဒို႔ခ်စ္တဲ့ ဒို႔ျမန္မာျပည္ ∙∙∙
***********************************************
တခ်ိန္က ဒီဇင္ဘာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ က်ေနာ္သည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္တြင္ မွားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မွားတဲ့ေနရာ ေရာက္ခဲ့သည္ဟု ထင္ခဲ့ပါသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ က်ေနာ့္အတြက္ အမွန္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္သာမက က်ေနာ္ ၏ မွန္ေသာေနရာသည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက က်ေနာ္သည္ ဤေန႔ ဤေန ရာကို ေရာက္ရွိမည္မဟုတ္ပါ။
စက္မႈတကၠသိုလ္စိုး၀င္း
ေမလ ၂၀၊ ၂၀၀၂
(အေရးေတာ္ပံု ၄ ေစာင္တြဲမွ ...)
Tuesday, November 24, 2009
Friday, November 20, 2009
Thursday, November 19, 2009
Tuesday, November 17, 2009
{ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ ကမၻာကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွုူးခ်ဳပ္ ဦးသန့္ }
ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ
ကမၻာကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွုူးခ်ဳပ္ ဦးသန့္
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ခုနစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၇ ရက္ေန့က ကုလသမဂၢသီတင္းဌာနက ကမၻာ့ကုလ သမဂၢ အေထြေထြအတြင္းမွုးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန့္ကို ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ၊ကမၻာေက်ာ္ စတန္းဖို့ တကၠသုိလ္တြင္ ဓါတ္ပံုျပပြဲတစ္ရပ္ က်င္းပခဲ့ေၾကာင့္ သီတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီသီတင္းကို ဖတ္ရတဲ့အခါမွာ ျမန္မာနိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနနဲ့ မ်ားစြာေက်နပ္အားရခဲ့သလို့ ၊ ဦးသန့္ကို မေမ့လို့ ဂုဏ္ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကုလသမဂၢနဲ့ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္ ကိုလည္း သတိတရ ရွိေပးခဲ့တဲ့အတြက္ မ်ားစြာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။
'' ဦးသန့္ သည္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခို္င္မာသူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုလ အၾကီးအကဲ တစ္ဦး အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို့ ဓါတ္ပံုျပပြဲ က်င္းပရျခင္းျဖစ္ ''ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
ဆက္လက္၍ ၄င္းကပင္
'' ဦးသန့္သည္ အေျမာ္အျမင္ၾကီးမားျပတ္သားသူတစ္
အၾကီးအကဲ တစ္ဦး ျဖစ္ '' ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
'' ဒီကေန့ ကမၻာေပၚမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွုတိုက္ျဖတ္ေရး နဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းၾကီးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဦးသန့္ကိုယ္တိုင္ ထူေထာင္ေပးခဲ့လို ေပၚေပါက္လာခဲ့တာပါ ''ဟု
၄င္းက ပင္ ဆက္လက္ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။
ထို့ျပင္..
''၁၉၆၁ ခုနစ္မွ ၁၉၇၁ ခုနစ္ အထိ ဆယ္နွစ္တာကာလ ကုလ အၾကီးအကဲအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္ကာလအတြင္း
ဦးသန့္သည္ ကမၻာေပၚတြင္လူသားတို့အားအက်ိဳးျ
တစ္ဖန္ ..ကုလ ေျပာခြင့္ရ ပုဂိုလ္တစ္ဦးက
'' ဦးသန့္ဟာ အတိုင္းအဆ မ်ားျပားလြန္းစိန္ေခၚမွုၾကီးေတြ
ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲအဆံုးသတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေပၚထြန္းေရး ကိစၥ၊ ေတာ္အာဖရိက လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမွု ကိစၥ၊ စတာေတြကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ခဲ့တဲ့ သံတမန္ၾကီးတစ္ဦးပါဘဲ..''..လို့ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။
ထိုျပင္ ဦးသန့္သည္ ကုလၾကီးအတြက္ အလြန္မွတ္သားေလးစားလိုက္နာဖြယ္
ဦးသန့္က ....မိန့္ဆိုသည္မွာ...
'' လူသားျဖစ္တည္မွူ ႏွင့္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ တန္ဘိုးဟူသည္ မိမိတို့ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဥစၥာမ်ားထက္ မ်ားစြာ သာလြန္ပါသည္။
အစိုးရမ်ား၊ နိုင္ငံေရးစနစ္၊ နွင့္အိုက္ဒီယာမ်ားဟူသာ္ ျဖစ္ပ်က္သေဘာ မ်ွသာ ျဖစ္ျပီး လူသားျဖစ္တည္မွူသည္သာလ်ွင္ က်န္ရွိပါမည္'' ဟု ဆိုခ့ဲသည္။
ထိုစာတမ္းသည္.....
ယေန့ကုလသမဂၢၾကီး၏ အသက္၀ိညာဥ္ျဖစ္ေစမည့္ ၊ ကုလၾကီး အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ေစမည့္ မိန့္ဆိုခ်က္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
Referance;
The Voice weekly Journal
from internet news
ဦးသန့္သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ၁၉၆၁ မွ ၁၉၇၁ အထိ ဆယ္နွစ္တာကာလ အတြင္း ၾကီးမားွစြာေသာ ကမၻာ့အေရးအခင္းၾကီးမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့သည္။
ဦးသန့္ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္း နိုင္ခဲ့ေသာ ျပႆနာ ၾကီးမ်ားမွာ........
တတိယ ကမၻာစစ္~သို့ဦးတည္ ခဲ့ေသာ က်ဴးဘား ျပႆနာ
တူရကီ နွင့္ ဂရိတို့ ေသြးေခ်ာင္းစီးသည္. ဆိုက္ပရပ္ ျပႆနာ
အင္ဒိုနီးရွား နွင့္ ဒတ္ခ်္တုိ. အေသအေက်တိုက္သည့္ အေနာက္အီရီယန္အေရးအခင္း
အေ၇ွ့အလယ္ပိုင္း အေရးအခင္း
ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အဆံုးသတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးေပၚထြန္းေရးျပႆနာ
ကမၻာ့ေလာင္စာ ျပႆနာ
ေတာင္အာဖရိက လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွု ကိစၥ
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး ကိစၥ....
ကမၻာေပၚတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွု တိုက္ဖ်က္ေရး ကိစၥ....
အျခားကိစၥမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဦးသန့္ရရွိခဲ့ေသာ ဘြဲ့မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
၁၉၄၉ ၀ဏေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၅၃ သီရိပ်ံခ်ီ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၅၇ စည္သူ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၁ မဟာသေရစည္သူ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အာလီတန္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပရင္စတန္တကၠသိုလ္ နယူဂ်ာစီျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေတာင္ဟတ္ဒေလေမာင့္ဟိုလ္ေကာလိပ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကင္းဘရစ္ဟာဘတ္တကၠသိုလ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္နိုဗာဒတ္ေမာက္ေကာလိပ္ နယူဟမ္ရွားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကာလီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဒင္းဗားတကၠသိုလ္ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆြပ္သမိုးေကာလိပ္ ပင္ဆင္ေဗးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူးေယာက္ယူနီဗာစီတီ
၁၉၆၄ ဂ်ူလိုင္၃၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေမာ္စကိုတကၠသိုလ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ
၁၉၆၅ ေမ ၂၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္တာရီယိုကင္းစတန္းဘုရင္မတကၠ
၁၉၆၅ ဇြန္ ၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ၀ါတာဗီလီေကာ္ဗိုင္းေကာလိပ္
၁၉၆၅ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူေဟဗင္ေရး တကၠသိုလ္
၁၉၆၆ ေမ ၂၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္ေတရီယို၀င္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၆ ဇြန္ ၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္မလင္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဖာ့ဒ္ဟင္းတကၠသိုလ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ မင္ဟတ္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၂ စက္တင္ဘာ တြင္ ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား နိုင္ငံ ပရက္ျမိဳ့ေတာ္၊ ခ်ားလ္စ္ တကၠသိုလ္၏ အနွစ္၆၀၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားမွ ဦးသန့္ကို ေရြွတံဆိပ္ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့
၁၉၆၆ စက္တင္ဘာ ၂၈ တြင္ အိႏၵိယ နိုင္ငံမွ ေပးအပ္ေသာ ဂ်၀္ဟာလာေနရူး ဆု ကို ရရွိခဲ့သည္။ ရူပီး တစ္ သိန္း ရရွိသည္။ ၄င္းရရွိေသာ ဆုေငြကို ဦးသန့္ပညာေတာ္သင္ဆု အျဖစ္ ကုလသမဂၢေက်ာင္းသို့ျပန္လည္ လွူဒါန္းခဲ့သည္။
ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္သူမ်ား
ဦးသန့္အမွတ္တရမ်ား
အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အားဂုဏ္ျပဳေသာ အားျဖင့္ ဦးသန့္၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေၾကးရုပ္တုကို ၁၉၇၄ ေအာက္တိုဗာတြင္ ကုလသမဂၢစာသင္ေက်ာင္းတြင္ စိုက္ထူဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။
ဦးသန့္အား ၁၉၆၆ တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွူးခ်ဳပ္ရာထူးအား လက္ခံရရွိမွုအားဂဳဏ္ျပဳေသာအားျ
အေမရိကန္အာကာသယာဥ္မွုး ဂ်ိမ္းစ္လိုဗယ္ နွင့္ အက္ဒြင္လ္ဒရင္ဂ်ဴနီယာ တို့သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္နိုင္ငံေတာ္အလံ
ေဘာင္သြပ္ထားေသာ ထိုအလံတြင္ ဤ အလံသည္ ဂ်ီမီနီ အမွတ္ ၁၂ အာကာသယာဥ္ျဖင့္ ယာဥ္မွူး ဂ်ိမ္းလိုဗယ္နွင့္ အက္ဒြင္အယ္ဒရင္တို့ ၁၉၆၆ ခု နို၀င္ဘာတြင္ အာကာသသို့ပ်ြသန္းစဥ္ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့သည္ ဟု ကမၺည္းစာတမ္း ေရးထိုးပါရွိသည္။
U Thant Island ဦးသန့္က်ြန္း
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု မွ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ နယူးေယာက္စီးတီးျမိဳ့၏ အေရွ့ဘက္ျမစ္ အတြင္းရွိ Roosevelt Island က်ြန္း၏ ေတာင္ဘက္ ရွိ Belmont Island ဟုေခၚေသာ က်ြန္းငယ္ေလးအား U Thant Island ဟူ၍ ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းက်ြန္းငယ္ေလးသည္ အတိုင္းအတာအားျဖင့္ ေပ ၁၀၀x၂၀၀ က်ယ္၀န္းသည္။
Jalan U Thant
မေလးရွားနိုင္ငံသည္ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မေလးရွားနိုင္ငံ ၊ကြာလာလမ္ပူျမိဳ့၊ Embassy road လမ္းအား Jalan U Thant ဟု ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
Taman U-Thant is a place in Kuala Lumpur, Malaysia. Located in the eastern part of the city, it was established in the 1960s and was used for foreign embassies and high commissions only. It was named after the former UN General Secretary from 1961 until 1971, U Thant.
ဦးသန့္ျငိမ္းခ်မိးေရးဆု
ဤဆုကို ဦးသန့္အားဂုဏၤျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္မွSri Chinmoy က တီထြင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၂ ခုနွစ္တြင္ စတင္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္ေသာ ကမၻာကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ ဦးသန့္၏ ျမင့္မားလွေသာ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး၊ အရည္အခ်င္းတို့ကို စံနမူနာထား၍ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ လူသား၊ အသင္းအဖြဲ့မ်ားကို ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ေသာ ဆုျဖစ္သည္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
Sunday, November 15, 2009
{နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ ၄}(Click)
နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ ၄
ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ
ႏို၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၀၉
ျမဝတီ-မဲေဆာက္ ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္မွာ ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း အလြယ္တကူ ဝင္ထြက္သြားလာလို႔ရတဲ့ ဂိတ္ ေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ အဲဒီဂိတ္ေတြကေန (၂)ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြ ခိုးဝင္ခိုးထြက္လုပ္ၾကသလို ႏွစ္ႏိုင္ငံကုန္ပစၥည္းေတြ ခိုးတင္ ခိုးခ်လုပ္ၾကတာမို႔ အဲဒီဂိတ္ေတြကို ေဒသခံျပည္သူေတြက ခိုးေပါက္ေတြ၊ ခိုးဂိတ္ေတြလို ေခၚၾကပါတယ္။
အဲဒီခိုးဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္ေနၾကတာက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြပါ။ ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘုရားကုန္း ဂိတ္၊ သစ္စက္ ဂိတ္၊ ဒီေကဘီေအ ဂိတ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဂိတ္၊ ေဝါေလ ဂိတ္၊ (၁၁) ဂိတ္၊ (၁၂) ဂိတ္၊ (၁၃) ဂိတ္ကေန အမွတ္စဥ္ လိုက္ ဂိတ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး အဲဒီဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္ၿပီးအခြန္ေကာက္ေနၾကတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိ ပါတယ္။
အစိုးရအခြန္ေရွာင္ခ်င္တဲ့ ထိုင္းကုန္သည္ေတြ၊ ျမန္မာကုန္သည္ေတြ။ တရားမဝင္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ အထုတ္အသြင္း လုပ္ၾကသူေတြကေတာ့ သူတို႔ပစၥည္းေတြကို ခိုးဂိတ္ေတြကေန အတင္အခ် လုပ္ၾကပါတယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြကို အတင္အခ် လုပ္ေပးရသူေတြကေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြပါ။ သူတို႔ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ၊ ဂိတ္မွဴးေတြ၊ ကုန္သည္ေတြကို ေနလို လလိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတာပါ။
အေပၚယံၾကည့္ရင္ သူတို႔အလုပ္ဟာ ခြန္အားဗလကို အရင္းျပဳလုပ္ရတဲ့အလုပ္ပါ။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚက လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႔ၾကားမွာ အသက္ကိုရင္းၿပီး သူတို႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနရတာပါ။ သူတို႔ အလုပ္က အေနအထိုင္တတ္ဖို႔၊ ႏႈတ္လံုဖို႔၊ ဂိတ္မွဴးေတြ၊ ကုန္သည္ေတြရဲ႔ ယံုၾကည္မႈရွိဖို႔လိုအပ္တဲ့အျပင္ မ်က္စိနဲ႔ နားကိုလည္း ရွင္ရွင္ ထားဖို႔လိုပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းရွင္းတယ္။ မရွင္းဘူးတယ္ဆိုတဲ့ အသံကိုလည္း သူတို႔ အၿမဲနားစြင့္ရပါတယ္။
ဂိတ္မွဴးေတြဆီက လမ္းေၾကာင္းရွင္းတယ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႔ ကုန္သည္ေတြရဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္ေပၚက ကုန္ပစၥည္းေတြကို တဖက္ကမ္းကိုကူးမယ့္ စက္ေလွေတြေပၚ အလွ်င္အျမန္အတင္အခ် သူတို႔ လုပ္ရပါ တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ကမ္းကေန သူတို႔အမ်ားဆံုး အတင္အခ်လုပ္ရတာက ကြၽန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး သစ္မာသားေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္၊ ဘီဒို၊ မွန္တင္ခံုနဲ႔ အိမ္အလွဆင္ပစၥည္းေတြပါ။ ငပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ငရုပ္၊ ၾကက္သြန္၊ ကြမ္းသီးစတဲ့ စားကုန္ပစၥည္းေတြကိုလည္း ရာသီအလုိက္ သူတို႔ အတင္အခ် လုပ္ရပါတယ္။
တခါတခါမွာ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးဘက္ကဆင္းလာတဲ့ ေရႊျခည္ထိုး၊ ေငြျခည္ထိုးနဲ႔ ယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ၊ ဘုရာဆင္းတုေတာ္ေတြ၊ ေၾကးစည္၊ ေခါင္းေလာင္း၊ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔႔ ပန္းခ်ီကားအမ်ဳိးမ်ဳိးပါ။
ညဘက္ေတြမွာေတာ့ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ အထုပ္အပိုးေတြကို သူတို႔ ထမ္းပိုးတင္ခ်ရပါတယ္။
အခ်ိန္မေတာ္ အတင္အခ်လုပ္ရတဲ့ အထုတ္အပိုးေတြကိုေတာ့ စိတ္ၾကြေဆးထုတ္ေတြလို႔ သူတို႔က ထင္ေၾကးေပး ၾကပါတယ္။
ထိုင္းဘက္ကေန ျမန္မာဘက္ကို တင္ပို႔တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြကေတာ့ အမ်ဳိးအမည္စံုပါတယ္။
ဘိလပ္ေျမ၊ သြပ္၊ သံ၊ သံဇကာနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ၊ စားအုန္းဆီ၊ အခ်ဳိမႈန္႔၊ အခ်ဳိရည္ဗူးမ်ဳိးစံု၊ ေဆးဝါးမ်ဳိးစံုနဲ႔ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ဳိးစံု။ ထီး၊ ဖိနပ္နဲ႔ အထည္အလိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး။ စာေရးကိရိယာနဲ႔ ကေလးကစားစရာပစၥည္းေတြပါ။
ထိုင္းဘက္ကမ္းကေန ျမန္မာဘက္ကမ္းကို ညအခ်ိန္မေတာ္ အၿမဲလိုလို ခိုးသြင္းေနတာကေတာ့ နံပါတ္ျပားျဖဳတ္ ထားတဲ့ ကားေဟာင္းေတြနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြျဖစ္္တယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အလုပ္က အေျခအေန၊ အလုပ္ခ်ိန္အခါနဲ႔ လူပုဂိဳလ္ေတြေပၚမူတည္ၿပီး အေျပာင္းအလြဲရွိသလို သူတို႔ရဲ႔ လုပ္ အားခဝင္ေငြကလည္း ကုန္သည္ေတြ၊ သူတို႔ အတင္အခ်လုပ္ရတဲ့ ပစၥည္းေတြ တရားဝင္မႈ၊ မဝင္မႈေပၚ မူတည္ၿပီး အနည္း အမ်ားရွိပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔အလုပ္က ေန႔တိုင္း၊ ညတိုင္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တေန႔ ဘယ္ေလာက္ဝင္သလဲဆိုတာ ေျပာဖို႔ ခက္တယ္။ ကုန္ရွိရင္ရွိသလို တေန႔ကို ဘတ္ ၁၅ဝ၊ ၂ဝဝ ရတဲ့ အခါရွိသလို တျပားမွမရတဲ့ ေန႔ေတြလည္းရွိတယ္။ ပင္ပန္းၿပီး ေငြရနည္းတဲ့ ေန႔ေတြရွိသလို သိပ္မပင္ပန္းပဲ ဘတ္ ၁ဝဝ၊ ၁ဝဝေက်ာ္ ရတဲ့ ေန႔ေတြလည္းရွိတယ္”
လို႔ အလုပ္သမားတဦးက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အေျပာအရ ဒီအလုပ္ကို အိမ္ေထာင္ဦး ေယာက်္ားတဦး မေသာက္မစားပဲ ပံုမွန္လုပ္ရင္ ၄-၅ ဦးရွိတဲ့ မိသားစု တစု ဖူလံုပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားအမ်ားစုဟာ အေသာက္အစားနဲ႔ မကင္းၾကသလို မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔လည္း မကင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။
“ဒီအလုပ္က နင္လားငါလား တင္ရခ်ရရင္ အရမ္းပင္ပမ္းတာ။ ပင္ပမ္းေတာ့ အေသာက္အစားရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔က စိတ္ၾကြေဆးေတြ သံုးၾကတယ္။ ေဆးသံုးလို႔ပိုၿပီး ထမ္းႏိုင္ပိုးႏိုင္တာရွိသလို ျမင္ရာေတြ႔ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာလို႔ ႏႈတ္ပိတ္ခံ လုိက္ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ လံုးပါးပါးၿပီး ဘဝဆံုးသြားသူေတြလည္း ရွိတယ္”
လို႔ အလုပ္သမားႀကီးတဦးက ေျပာပါတယ္။
သူတုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိတ္ၾကြေဆးက အလြယ္တကူရႏိုင္သလို အသတ္ခံရတာေတြ၊ ေသတာေတြကလည္း သူ တို႔ရဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္ပဲ တခ်ဳိ႔က ေငြေလးနည္းနည္းပါးပါးစုမိရင္ ရြာကိုပဲျပန္ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားၾကသလို တခ်ဳိ႔ကေတာ့ လက္ဖ်ားေငြရြင္တာနဲ႔ ေသာက္လိုက္စားလိုက္ ေပ်ာ္လိုက္ပါး လိုက္နဲ႔ ဘဝခရီး ဆက္ေနၾကပါတယ္။
( အာရ္အက္ဖ္ေအ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္က ထုတ္လႊင့္ေသာ ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ၏ ေရျခားေျမျခား ျမန္မာမ်ား ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ ကူးယူတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါး မူပိုင္မွာ အာရ္အက္ဖ္ေအ ေရဒီယို ျဖစ္ပါသည္။ သရုပ္ေဖာ္ ဓာတ္ပုံမ်ားမွာ ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ ရိုက္ကူးထားေသာပုံမ်ားျဖစ္ျပီး ၎ခြင္ျ့ပဳခ်က္ျဖင့္ ဓာတ္ပုံမ်ားကို တင္ဆက္ပါသည္။)
Tuesday, November 10, 2009
{ဗမာေတြရဲ႕ ကိုယ္တြင္း မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား}(Click)
ဗမာေတြရဲ႕ ကိုယ္တြင္း မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား
စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔အားလံုးကို သြင္းထားတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးဇာတ္ပဲြရဲ႕ ဇာတ္ညႊန္းကို ၾကည့္ပါ။ ဗမာ ေတြ ေပါကၠံျပည္ၾကီးမွာ ကိုယ့္မင္း ကိုယ့္ခ်င္း တိုင္းရင္းသား အားလံုးနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ေနခဲ့ ၾကတာ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက၊ ကမၻာတည္စကတည္းက ဆိုမယ္။ ဒီေရႊႏိုင္ငံၾကီးကို မိစၧာကုလားျဖဴေတြ က်ဴးေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕လို႔ တိုင္းဌာေန အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာကြဲ၊ ျပည္သူေတြလည္း ႏွစ္ ရာေက်ာ္္ ကၽြန္သေဘာက္ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတယ္လို႔ အမ်ိဳးသားေရး ဇာတ္ထုတ္က ဆိုတယ္။
ဗမာေတြ လြတ္လပ္ေရး ရတာပဲ အႏွစ္ (၆၀) ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ေတြ သမိုင္းကို မ်က္မွန္စိမ္းျဖဳတ္ၿပီး ၾကည့္ဖို႔၊ ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔ လိုၿပီ။
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔၊ ျပင္းထန္တဲ႔ အမ်ဳိးသားေရး သမိုင္းအျမင္ကို ဂ်ပန္ေခတ္က စကားနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ “မ်က္မွန္စိမ္း”၊ သမိုင္းေလာကုတၱရာ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ “အမ်ဳိးသားေရး ေမာဟ” လို႔ေခၚရမယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေနွာင္း အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖရဲ႕ စကားငွားသံုးရင္ေတာ့ ဗမာေတြရဲ႕ “ခြ(ဂြ)ေကာင္ေတြေခြးျဖစ္တဲ့သမိုင္း”လို႔မ်ား ဆိုရ မလား မသိပါ။
သမိုင္းသတၱိရွိၾကပါ၊ က်ဳပ္တို႔ျပည္သူအားလုံးကို “ေက်းေတာ္ ကၽြန္ေတာ္” လုပ္ခိုင္းၿပီး စီးပြားေရး ကုပ္ေသြးစုပ္၊ မယားမႈိလိုေပါက္ေအာင္ ယူၿပီးေတာ့ ေလာကီစည္းစိမ္ယစ္မူးခဲ့တဲ့ “ပါးစပ္က ဘုရား လက္ကကားယား” ပေဒသရာဇ္ဆိုတဲ႔ လူေတြကိုၾကည့္။ ယိုးဒယားကိုသိမ္း၊ ရခိုင္ကို ဖ်က္ဆီး၊ မြန္ေတြကို အမ်ဳိးျဖဳတ္၊ ရွမ္းေတြကို ႏွိပ္ကြပ္၊ ကရင္ေတြကို ေပၚတာဆြဲ ရမ္းခ်င္တိုင္းရမ္း အဓမၼဇာတ္ခင္းၿပီး လက္နက္ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးေတြ ေထာင္ခဲ့ တာပဲ။ အဲဒါကို ရာဇ၀င္ ဆရာၾကီး၊ ဆရာေလးမ်ားက လက္ခုပ္ၾသဘာေပး၊ ကိုယ္နဲ႔ အတန္းမတူတဲ့ ဘိလပ္က အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ ဟဲဗီးစိတ္တန္း၀င္ေျမွာက္ေပးၾကေတာ့ ကုန္းေဘာင္ဆက္လဲျပဳတ္။ ေရႊနန္းေတာ္ၾကီးလည္း ထင္းျဖစ္။ မယားေၾကာက္ သီေပါလည္း အဂၤလိပ္ဘြတ္ဖိနပ္စာထိ။ ဗမာေတြလည္း ကုန္းေဘာင္ကၽြန္ဘ၀ကေန ၀ိတုိရိယ ကၽြန္ဘ၀ အရွင္လတ္လတ္ ဘ၀ကူးခဲ့ရတာေပါ့။
က်ဳပ္တို႔အမ်ဳိးသားေရးသမိုင္း အျမင္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြ ဆိုး၀ါးအႏိုင္က်င့္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္ဘုရင္ သခင္က တျခားလူမ်ဳိးေတြကို သြားသိမ္းပိုက္အႏိုင္ယူတာက်ေတာ့ ပါးစပ္က အျမႇဳပ္ေတြ ထတဲ့အထိ ပီတိျဖာ တယ္။ ေျပာလို႔ ဂုဏ္ယူလို႔မဆံုးေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအသံုးမက်လို႔ အဂၤလိပ္မင္းမ်ားက သခင္ၾကီးအျဖစ္လဲ ေရာက္ေရာ မတရားဘူး ထေအာ္ေပါ့။ ဒါက ညစ္ပလီစိတ္ပါ။
က်ဳပ္တို႔ ဗမာေတြလို႔ သိမ္းက်ံဳးၿပီး ရည္ညြန္းလိုက္ျပန္ေတာ့ တစ္ေျမတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ ၾကီးလာတဲ႔ ညီေနာင္ရင္း လူပါး၀လွခ်ည္လားဆိုၿပီး ဆဲတာေတြ၊ ကေလာ္တုတ္တာေတြ လာမယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိပါတယ္၊ “ဗမာ”ဆိုတာ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ဗမာအားလံုးကို ရည္ညြန္းပါတယ္။ အရပ္သား၊ စစ္သား၊ ဘုရားသား၊ အသည္သား၊ ရုံးသား သားေပါင္းစံုကို ဆိုလိုပါတယ္။ မရွင္းမွာ စိုးလို႔ပါ။
လူစင္စစ္က အမ်ဳိးသားေရး “မ်က္မွန္စိမ္း” တပ္ခံခဲ့ရ၊ တပ္ခံေနရဆဲ က်ဳပ္တို႔ရဲ႔ဘ၀ကို မခ်ိလို႔ပါ။ ဒီညစ္ပလီ အမ်ဳိးသားေရးသမိုင္းကို မိရုိးဖလာ အလား၊ ကိုယ္ပိုင္ ဆင္ျခင္တုံတရား မသံုးဘဲ လက္ဆင့္ကမ္း လာလိုက္တာ (၁၉၄၈) က စပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မ်ဳိးဆက္ (၃) ဆက္ေလာက္ေတာ့ ရွိပါၿပီ။ လက္ရွိသမိုင္း သင္ရုိးညြန္တမ္းေတြ ဆိုတာကလဲ အဲဒီ သမိုင္းမ်ိဳးအေပၚမွာပဲဲ အေျခစိုက္ထားတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္းတာမွန္သမွ် အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမွဳရဲ႕ အေမြအႏွစ္အျဖစ္ ေျပာမယ္။ မေကာင္းတာ၊ ပ်က္တာ၊ ေဖာက္ျပန္ တာ မွန္သမွ် ၿဗိတိသွ် သခင္ၾကီးမ်ား လက္က်န္ ကိုလိုနီအေမြအႏွစ္ေတြပါဆိုၿပီး တာ၀န္ကို ရွန္တိန္လုပ္ထားတဲ႔ သမိုင္းပဲ။ မိရုိးဖလာ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီေတြရဲ႕ သမိုင္းအျမင္ေတြထဲမွာ မွန္တာေတြကတစိတ္ေလးေလာက္ေတာ့ ပါမွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ သံုးသပ္ခ်က္အမွား၊ သမိုင္းေကာက္ခ်က္အမွားနဲ႔ ထိန္ခ်န္မႈေတြကလည္း တပံုတပင္ပါ။
ကိုယ္႔မင္း ကိုယ့္ခ်င္း ဘ၀ကတည္းက က်ဳပ္တို႔ဟာ ကၽြန္သာသာ ဘ၀မွာ ေနခဲ့ရတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴ သခင္ၾကီးမ်ား လက္ေအာက္ေရာက္ေတာ့လည္း ဒံုရင္း ဒံုရင္းပါပဲ။ ဒီ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ သူမသာ ကိုယ္မသာ ဘ၀ကို ထိန္ခ်န္ ေရးတဲ့ အမ်ဳိးသား၀ါဒီ သမိုင္းရာဇ၀င္ က၀ိၾကီးမ်ားက က်ဳပ္တို႔ရဲ႕အတိတ္ဆိုး၊ အတိတ္ပုပ္ေတြကို ေမွ်ာ့ၾကိဳးလို သေဘာထားၿပီး ကိုယ္လိုရာ ဆြဲေတြး၊ ဆြဲေရးခဲ့ၾက၊ ေရးေနဆဲျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြခမ်ာလဲ အစဥ္အလာအမ်ဳိးသားေရး၊ လူမ်ဳိးေရး သမိုင္းအျမင္ထဲမွာပဲ တ၀ဲလည္လည္ေပါ့ ဗ်ာ။ ဖြတ္ကို မိေက်ာင္းမွတ္္၊ မျမင္ဘူး မူးျမစ္ထင္ဆိုသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို သနားလိုက္ ဘ၀င္ျမင့္လိုက္နဲ႔ သံသရာ လည္ေနတဲ့ သမိုင္းေရေဆြးထဲပဲ ပိတ္ဆို႔ ေပါေလာေမ်ာေနတာကိုး။
ဘုရားဆုပန္ သာသနာျပဳ ဆင္ျဖဴ ႏြားျဖဴမ်ားရွင္ မင္းၾတားၾကီးမ်ားရဲ႕ လက္ထက္က ျပည္သူေတြရဲ႕ လူမူစီးပြား ဘ၀ကို မ်က္မွန္စိမ္းခၽြတ္ၿပီး ျပန္ၾကည့္ရေအာင္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဘုရား ဘုရားနဲ႔၊ ျပည္သူကို ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဘဲ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနဲ႔ အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ဧကရာဇ္ေတြဟာ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ တိုင္း သူျပည္သားေတြကို ဘယ္လိုမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါသလဲ။ တိရစာၧန္ေတြနဲ႔ မျခား ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွဥ္း သမားေတြပဲ။ ထီးျဖဴ ကိုေဆာင္း၊ ပလႅင္ေပၚ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္၊ ေဘာင္းေတာ္စီးၿပီး ဘုရားထူးခံတာက လြဲလို႔ အဟိတ္သတၱ၀ါမ်ားနဲ႔ သိပ္ မကြာလွပါဘူး။
ကုလားျပည္နဲ႔ သိပ္မကြာတ့ဲ လူတန္းစား ဇာတ္ခြဲျခားမူ လႊမ္းမိုးတဲ႔ လူမႈဘ၀ကို ၾကီးၾကပ္စီမံခဲ့သူေတြပါ။ အ၀တ္အစား အေရာင္၊ ေခါင္းေပါင္း ပု၀ါ ကစၿပီး အိမ္ေတာင္ ဆိုဒ္စံု ျပဌာန္းခ်က္ေတြ မ်ားစြာနဲ႔ မလြတ္လပ္တဲ႔ ကၽြန္လူေနမႈစနစ္ၾကီးပါ။ က်ဳပ္တို႔ေတြ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းဘ၀က ဘ၀ရွင္မင္းၾတားႀကီးဆိုသူမ်ားဟာ ဘုရားၾကီး ေတြတည္၊ နန္းေတာ္ၾကီးေတြ တခုခုၿပီးတခုေဆာက္၊ သူတို႔နန္းဆက္တည္ၿမဲေရးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ သမိုင္းအစဥ္အလာ အစစ္ကို မယံုရင္ ဗဒံု (ေခၚ) ဘိုးေတာ္ဧကရာဇ္ ဘုရားတည္ “ဘုရားၾကီး” ကို သြားၾကည့္ၾကပါ။ ျပည္သူေတြ စားစရာမရွိ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတဲ့ ဘ၀မွာ ဘိုးေတာ္ဘုရင္က ျပည္သူေသြးေခၽြးနဲ႔ ရင္းလို႔ရလာတဲ႔ ဥစၥာနဲ႔ ျပည္သူလုပ္အားကို အဓမၼသံုးၿပီး ဘုရားတည္ခဲ႔တာပါ။
ဘိုးေတာ္ဘုရား တေယာက္တည္း ဒီလိုက်င့္ၾကံခဲ႔တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကတည္းက က်ဳပ္တို႔ ဗမာ အားလံုး အခက္ၾကံဳခဲ့တာေတြ အခုေခတ္မွာလည္း ဂယက္ရုိက္တုန္းပါပဲလား။ က်ဳပ္တို႔ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြ လက္ ထက္ ေခတ္အဆက္ဆက္က နိမ့္က်တဲဲ့ ဒုတိယတန္းစား လူ႔အလႊာအဆင့္္မွာ ဆက္ဆံခံခဲ့ရတယ္။ နဖူးကေခၽြး ေျခမက်မွ ရတဲ့ ဆန္စပါး ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြက္ို အခြန္ေကာက္၊ အျမတ္ထုတ္၊ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ သိမ္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ မင္းေျမွာင္မ်ား ၿမိဳ႕ၾကီးသား လ႔ူယဥ္ေက်းဆိုသူမ်ားက စားေတာ္ေခၚၾက၊ ႏုိင္ငံထူေထာင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာအုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ ရွမ္းအုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ ရခိုင္အုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ မြန္အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစရွိသျဖင့္ လူမ်ိဳးေတြ၊ လူတန္းစားေတြ၊ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အက်င့္အၾကံ အျပဳအမူေတြကေတာ့ သူမသာ ကိုယ္မသာေတြပါ။ သက္ဆိုင္ရာ လူထုၾကီးေတြကို ဂုံးပိုးစီးၿပီး နိဗၺာန္ကို ျဖတ္လမ္းက ေရာက္ခ်င္သူေတြပါ။
ဒီလို ညစ္ပလီသမိုင္းဆိုးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ၿခံေပါက္အမ်ဳိးသားေရး ၀ါဒီမ်ားအေပၚ သမိုင္းက၀ိၾကီး ေတြက သတိၱရွိရွိ ပညာရွင္ က်င့္၀တ္မသံုးဘဲ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ဓမၺဓိဌာန္က်က် မေရးၾကတဲ့အျပင္ ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္က မ်က္မွန္စိမ္းၾကီးေတြ ဆိုဒ္စံုတပ္ၿပီး ကေလာင္ေသြးခဲ့ၾကတာ ႏွစ္တရာေက်ာ္ေတာင္ ရွိလာၿပီပဲ။ ေခတ္မီဗမာ့အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား စတင္သေႏၶတည္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုၾကတဲ့ (၂၀) ရာစုဆန္းကစၿပီး က်ဳပ္တို႔ ၿခံေပါက္ ရာဇ၀င္ဆရာၾကီးမ်ား ဖန္တီးခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။
ဦးေမေအာင္ နဲ႔ အဘိဓာန္ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ ဘဟန္က အစ ေသြးအိုင္ထဲမွ ျမန္မာ့ေဒါင္း အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး သမိုင္း (၁၇၅၃ - ၁၉၄၈) ေရးသူ ကမၻာေက်ာ္ ျမန္မာပံုေျပာဆရာၾကီး ေဒါက္တာထင္ေအာင္ အလယ္၊ ျမန္မာအမ်ဳိးသား လႈပ္ရွားမႈသမိုင္း(၁၉၄၀ - ၄၈) ေရးသူ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္(ကြယ္လြန္) နဲ႔ ေနာက္ ဆံုး ေျခရာေပ်ာက္မ်ားကို ရွာၾကည့္ျခင္း ပုဂၢလိက သမိုင္းရွာပံုေတာ္ ေရးသူ ေဒါက္တာ သန္႔ျမင့္ဦး အထိ အားလံုး ေသာ က၀ိၾကီးမ်ားက ဗမာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို ဗဟိုျပဳတင္ဆက္ထားတဲ့ အုပ္စိုးသူဗမာေရေပၚဆီေတြရဲ႕သမိုင္းကို မသာ ေပါင္ဒါဖို႔တာမ်ိဳး ေရးသားၾကတာပါ။
ဒီ ညစ္ပလီ အမ်ဳိးသားေရး သမိုင္းအရဆိုရင္ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ ဗမာမ်ဳိးခ်စ္ၾကီးမ်ား လုပ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ျပည္မနဲ႔ လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္မ်ား ေပါင္းစည္းေရးက အဓိကေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီနညး္နဲ႔ပဲေခၚရေခၚရ၊ ေသနတ္အားကိုးနဲ႔ နဖား ႀကိဳးဆဲြေခၚရေခၚရဆိုတာမ်ိဳးပါ။ ဒါကေတာ့ လုပ္ပံုလုပ္နည္းမွာ လူလိမၼာနဲ႔ လူမိုက္ ကြဲျခားမႈေလာက္ပါပဲ။ ရည္ရြယ္ ခ်က္ကေတာ့ ဗမာကို အလယ္မွာထားၿပီး လူနည္းစုလူမ်ိဳးစုေတြက အစြန္အဖ်ားကေနရမယ့္ ဗမာဗဟိုျပဳ ျပည္ ေထာင္စုၾကီး ထူေထာင္ဖို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့ ကိုလိုနီေခတ္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းဟာလဲ ၾသဇာအာဏာကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ ဗမာလူမ်ိဳး ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစား ေယာက္်ားေရေပၚဆီေတြရဲ႕သမိုင္းပါ။
က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္မီက ညစ္ပလီ အတိတ္ဘ၀ကို ကိုယ့္အမ်ဳိးလို႔ဆိုၿပီး သာသာထိုးထုိး ေရးခဲ့တဲ့ မ်က္မွန္စိမ္း သမိုင္း အျဖစ္ကိုေရာ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ အမ်ဳိးသားစိတ္မႊန္ၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ား ကိုပါ သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရး လြန္ကာလမွာ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းဆိုၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ထူေထာင္ေရး အမ်ဳိးသားသမိုင္း က တကယ္ေတာ့ ဖ ဆ ပ လ ႏုိင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းကာလ တပ္ထဲက ေခါင္းေဆာင္ၾကီး၊ ေခါင္း ေဆာင္လတ္မ်ားက ဗမာဇာတိမာန္ ဇာတိေသြးၾကြၿပီး အားနည္းတဲ့ လူမ်ဳိးစု၀င္ေတြကို ျပည္တြင္းျဖစ္ ကိုလိုနီ လက္သစ္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕၊ ဗိုလ္က်ဖို႔ လုပ္တဲ႔ ေခတ္သစ္ညစ္ပလီ သမိုင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား၀ါဒီ ဗမာႏုိင္ငံေရးသမား၊ တပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးမ်ား၊ ေရေပၚဆီ ပညာတတ္ၾကီးမ်ားအပါအ၀င္ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ငါးေတာင္၀တ္ ႏုိင္ငံမ်က္ႏွာဖံုး ဂုဏ္သေရမရွိ လူၾကီးမ်ားက က်န္တဲ့ ဗမာလူထုလူတန္းစားမ်ားနဲ႔ လူမ်ဳိးစုငယ္မ်ား အပါအ၀င္ ကုမၼာရီမိန္းမ လူၾကီးအားလံုးထက္ ငါတို႔ ငါးေတာင္၀တ္ ဗမာအမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီမ်ားက တမူးသာတယ္ ဆိုတဲ့ အဓမၼ အျမင္နဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး သမိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၄ ေဆာင္းရာသီအ၀င္ေလာက္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေျခစိုက္ ယခင္ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၀င္ တဦးျဖစ္ခဲ႔ၿပီး ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း(၃) ရဲ႕ တပ္မႉးၾကီး ဗိုလ္မႉးၾကီး ခ်စ္ၿမိဳင္(အၿငိမ္းစား)ကို က်ဳပ္ အင္တာဗ်ဴး လုပ္ခဲ႔တာ အလ်င္းသင့္လို႔ တင္ျပပါရေစ။
ဗိုလ္မွဴးၾကီး ခ်စ္ၿမိဳင္ဟာ ကြယ္လြန္သူ NLD ဦးၾကည္ေမာင္ (ဗိုလ္မႉးၾကီးေဟာင္း နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္ ေဟာင္း)နဲ႔ အတူ သံမဏိအဖြဲ႕မွာ ပါခဲ႔ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးမွာပါခဲ႔သူ လူေလးစားခံခဲ႔ရတဲ့ တပ္မေတာ္ ေခါင္း ေဆာင္ေဟာင္းတဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူကေတာ့ ရုိးရုိးေျဖာင့္ေျဖာင့္ သတၱိရွိတဲ႔ စစ္သားေဟာင္းၾကီးမို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ဗမာအမ်ဳိး သားေရး၀ါဒီ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြကို ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ လုပ္တယ္ဆိုတာ ဘြင္းဘြင္းပဲ ေျပာ သြားခဲ့တာက ဒီလိုပါ။
၁၉၅၀ အေစာပိုင္းကတည္းက ဗထူးတပ္ၿမိဳ႕ကြဲၿပီး ရွမ္းျပည္မွာ သြားတည္တာ ရုိးရုိး သားသားမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ရွမ္းေတြ ၁၉၅၈ ေရာက္ရင္ ခြဲထြက္မွာကို ဗ်ဴဟာအရ ဟန္႔တားဖို႔ု႔နဲ႔ စစ္ေရး အရ ေျခခြင္းဖို႔ ဗထူးၿမိဳ႕ကို စစ္အေျခခံ စခန္းအေနနဲ႔ ေဆာက္ၿပီး စစ္ေရးျပင္ဆင္တာပါ။ DSA စစ္တကၠသိုလ္ၾကီးရဲ႕ေမြးဖြားရာလို႔ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
ဖ ဆ ပ လ ေခတ္ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔နဲ႔ ႏွစ္ေပါက္တေပါက္ ရုိက္ၿပီး ဒီစစ္ေရးျပင္ဆင္မႈေတြကို မသိက်ိဳးကြ်န္ျပဳၿပီး ေနခဲ့ၾကတာပါ။
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းက ဗမာေတြကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ထိုး လက္ခံခဲ့တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ၾကီးကို အိမ္သာသံုးစကၠဴေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမထားဘူးဆိုတဲ႔ သေဘာေရာက္ပါ တယ္။ ဒါကေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဗမာအမ်ဳိးသားေရး စစ္၀ါဒီေတြ ညစ္ပလီ ညစ္ပလစ္လုပ္ခဲ့ ၾကတဲ့ သမိုင္းပုပ္ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္းပါ။
က်ဳပ္တို႔ ဗမာအမ်ဳိးသားေရး စစ္၀ါဒီ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြက တခါေသဖူးလို႔ ပ်ဥ္းဖိုး သိေနၿပီး မယံုၾကတာ ဘယ္သူ႔အျပစ္ပါလဲ။
အခုလဲ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီမူေတြကို ေယာက်္ားရင့္မာၾကီးေတြလုပ္ၿပီး ခုတမ်ဳိး ေတာ္ၾကာတမ်ဳိး ေမွာက္ခ်ီလွန္ခ်ီ လုပ္ေနၾကေတာ့ “ၿငိမ္း” အဖြဲ႕ေတြခဗ်ာ အရူးမ လင္လုပ္တဲ႔ဘ၀ကို ေရာက္မွန္း မသိေရာက္ေန ေတာ့တာေပါ့။ မင္းတို႔ဗမာေတြ “ညစ္ပလီ”ေတြဆိုၿပီး ေျပာရင္လဲ ေခါင္မိုးက မလံုေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ေခါင္းငုံ႔ခံရ မွာပါ။ ကိုယ္႔လူေတြကမွ မရုိးသားၾကတာကိုး။
အဲဒီ ၁၉၄၇ ခု ဖြား ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အားမနာတမ္း ေ၀ဖန္ရရင္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ (သို႔) ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာ နာမည္ခံပါ။ တကယ္ၾကေတာ့ ဗမာအမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားက လူမ်ဳိးစု၀င္ ညီငယ္ေတြကို ဆရာလုပ္ ဗိုလ္က် လူပါး၀ဖို႔ကို ဥပေဒနဲ႔ညီတဲ့အသြင္ ေဆာင္ေအာင္လုပ္ထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္က ၀တ္လံုေတာ္ရ ဦးရဲထြန္း ဖခင္ၾကီး ျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုး တရား သူၾကီးခ်ဳပ္ ကြန္လြန္သူ ဦးခ်န္ထြန္း ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း သံုးသပ္သြားတဲ႔ ဥပေဒအျမင္ပါ။ က်ဳပ္ လံၾကဳတ္လုပ္ၿပီး ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထားေတာ့ တျခား ဗမာမဟုတ္ဘဲ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္ လွည့္ၾကရေအာင္။
ဗမာေတြ လူမ်ဳိးၾကီး သမိုင္းကို မ်က္မွန္စိမ္း ကပ္ၾကည့္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုၾကီးကို ေမာင္ပိုင္စီးဖို႔ လုပ္ၿပီဆိုေတာ့ လူမ်ဳိးစု အသီးသီကလည္း အားက်မခံ ဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ သူတို႔ေတြလည္း မ်က္မွန္၀ါ ၊ စိမ္း၊ နီ၊ ျပာ ဆိုဒ္စံုတပ္ ကိုယ့္ လူမ်ဳိးစုသမိုင္းကို ေဇာင္းေပးေရး ဒါနဲ႔ပဲ လူမ်ဳိးေရး ေပါင္းစံု ေရာင္စံုမ်က္မွန္တပ္ပြဲၾကီး က်င္းပခဲ႔တာ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ခုဆို ႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္လာခဲ႔ၿပီ။
ေခြးေသ၊ ၀က္ေသ ေသတဲ႔သူ၊ အသတ္ခံရတဲ့သူ၊ မုဒိန္းက်င့္ခံရတဲ႔သူ၊ ကြဲတဲ႔သူ၊ ၿပဲတဲ႔သူ၊ ဘ၀ပ်က္တဲ႔သူ မ်ားလြန္းလို႔ အသုဘ စာရင္းကိုင္ေတြေတာင္ မ်က္ျဖဴစိုက္ေနတဲ႔ က်ဳပ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ေခတ္သစ္ ႏုိင္ငံေရးသမိုင္း။
လူမ်ဳိးေရး ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ဆိုတာ တန္ေဆး လြန္ေဘးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ လူမ်ဳိးေရး စစ္ေရးေသြးၾကြတာေတြ မ်ားလာေတာ့ က်ဳပ္တို႔အားလံုး ဘုရားဆုပန္ဆိုတဲ့ဘ၀ကေန အၿမီးေပါက္ၿပီး တရားေပ်ာက္တဲ့ဘ၀။ လူထုက စား၀တ္ေနေရး ရုန္းကန္ရလို႔ ေက်ာင္းပညာနဲ႔ ဗဟုသုတ ေကာင္းေကာင္း မရွိႏုိင္တဲ့ ဘ၀။
ပါရဂူဘြဲ႕ရ က၀ိၾကီးမ်ား ကိုယ္တိုင္က မ်က္မွန္အေရာင္စံုတပ္ၿပီး ရခိုင္ျပည္သည္ ရခိုင္မ်ားအတြက္ဆိုၿပီး ေသြး စကားေတြ ေျပာၿပီး ေခတ္ေနာက္ျပန္စြဲ ညစ္ပလီသမိုင္းထဲမွဘဲ ယက္ကန္ယက္ကန္ ေပါေလာေပါလာ အဆင့္ ကေန တက္မလာၾကတာကို ၀မ္းနည္းစြာ ျမင္ရ ၾကားရ ဖတ္ရပါတယ္။ ဥပမာ ျပရရင္ ဧရာ၀တီမွာ ပါသြားတဲ့ ေဒါက္တာ ေအးေက်ာ္ ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး။ ေကအန္ယူ ေခၚ ကရင္အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ သင္ရုိးေတြမွာလည္း ဗမာေတြကို ကေလာ္တုတ္ေအာင္ ေဇာင္းေပးေရးထားတာ အားလံုးက သိၾကပါတယ္။ ဒီလူမ်ဳိးေရး အေျခခံ ေသြးေစာ္နံတဲ႔ သမိုင္းအျမင္နဲ႔ လူမူႏုိင္ငံေရး သေဘာထား အက်င့္အၾကံေတြဟာ က်ဴပ္တို႔ မဟာ ဗမာေတြနဲ႔ “မဟာလူနည္းစု” ၀င္ေတြၾကားက ျပႆနာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဗမာေတြကို မဟာဗမာေတြ ဆိုၿပီး ကေလာ္တုတ္ၿပီး ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္ စတဲ့ မဟာလူနည္းစု၀င္ မ်ားက ၄င္းတို႔ထဲမွာ ၾကားညပ္ေနတဲ႔ လူမ်ဳိးစု အငယ္ ဘုစု ခရု မွန္သမွ်ကို မဟာလူနည္းစု ၀ါဒကိုင္စြဲၿပီး ညစ္ က်ယ္က်ယ္လုပ္ျပ ဗိုလ္က် လုပ္တာ မျမင္ခ်င္ မၾကားခ်င္လို႔ မရတဲ႔ အေနအထား၊ ေသြးကိုပဲ အေျခခံခံ၊ ေဒသ အရ အသံထြက္ ကြဲျပားတာကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ ကိုးကြယ္တဲ့ဘုရားမတူတာဘဲ အဓိကထားထား က်ဳပ္တို႔အားလံုး တမ်ဳိးနဲ႔ တမ်ဳိး တဖြဲ႕နဲ႔ တဖြဲ႕ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး မႈိင္းေတြမိၿပီး ညစ္ပလစ္၊ ညစ္ပလီ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေနက် တာပဲဗ်ာ။
ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မၾကည့္ပါနဲ႔၊ ရခိုင္က မဟာေမဒင္ ကုလားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ ၾကံ၊ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္တပ္မေတာ္ ၾကီးက အစဥ္အလာအရ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ KNU အဖြဲ႕၀င္ေတြကို ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး လိုက္သတ္၊ ဂ်ိန္းေဖာေတြ က လီဆူးေတြကို ဗိုလ္က်၊ ဒါေတြေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာ သံုးေထာင္ ဆိုတာလိုမ်ဳိး။
လက္ရွိ စစ္ပါတီမ်ား ခ်ယ္လွယ္တဲ႔ န အ ဖ အစိုးရ ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔ “ေသြး” ျပႆနာထုၾကီးကို ေပါ့ေသးေသး ႏုိင္ငံေရး သူငယ္နာရယ္လိုမ်ား သေဘာထားသလား မသိပါဘူး။ လူမ်ဳိးေရးကိစၥကို “နယ္ျခားေစာင့္ တပ္”ရဲ႕ စစ္သားစုေဆာင္းေရးျပႆနာ သေဘာေလာက္ပဲ ဒီေမာင္ေတြ သေဘာထားပံုရတယ္။
NLD က ဒီမိုကေရစီ ထုတ္ေဆး မန္းေဆးနဲ႔ လူမ်ဳိးေရးကို ကိုင္မယ္၊ ကုမယ္။ န အ ဖ စစ္ပါတီၾကီးမ်ားက M.1 M.2 M.3 ေခၚ ေမာင္းျပန္ ေဆးၾကိမ္လံုးေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးေရး အမင္းထုတ္မဲ႔ ဟန္။ ဒါကေတာ့ တိုင္းျပည္ၾကမၼာကို သံုးသပ္ၾကည့္တာပါ။ ျဖစ္ေနတာက နာတာရွည္ ကင္ဆာ၊ ကုမဲ႔သူေတြက စစ္ ဆရာ ၾကီး ေတြ။ လူမ်ဳိးစု၊ လူမ်ဳိးၾကီး ျပႆနာဆိုတာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၀ါဒေရးရာျပႆနာပဲ ဆိုၿပီး ကန္႔ၾကည့္လို႔ မရပါဘူး။
ဒီ အေပၚယံ ေသြး စကားေျပာတာကို ႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေလ႔လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လူ႔အလႊာေတြ၊ လူမ်ဳိးအစုေတြ ထဲမွာ အႏုိင္က်င့္မူ၊ စီးပြားေရး ကုပ္ေသြးစုတ္မူေတြ အဖံုဖံုေတြ႕ရမွာပါ။
“ကမၻာမေၾက”ဆိုတဲ့ အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ ဗမာေတြ အားလံုး ရုပ္ရွင္ရုံထဲ မတ္တပ္ထရပ္ ေလာက္ေအာင္ ေခါက္ ရုိးက်ဳိးတဲ႔ အထိ အမ်ဳိးသားေရး မ်က္မွန္ေရာင္စံုတပ္ခံထားရေတာ့ ဗမာအခ်င္းခ်င္း၊ ရွမ္းအခ်င္းခ်င္း၊ ကရင္ နဲ႔ ကခ်င္ အခ်င္းခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ က်ဳပ္တို႔တေျမတည္းေန တျပည္ေထာင္စုသားေတြ မုဒိတာ ပြားၾကမယ္လို႔ ထင္ပါ သလား။ သတိမ်က္မွန္ေလးကပ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဟသၤာကိုးေသာင္း ဇာတ္တူသားစား ဇာတ္ခင္းေနတာ မျမင္ ခ်င္ အဆံုး။
ရခိုင္ကမ္းလြန္နဲ႔ ကန္းေျခမွာ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕တူး၊ ေရနက္သေဘၤာဆိပ္ေတြ ေဆာက္တာ ဘယ္သူ႔အမိန္႔ နဲ႔ ဘယ္သူ႔အက်ဳိးအတြက္လဲ။ မြန္ေတြရဲ႕ေဒသ မုတၱမ ပင္လယ္ ေကြ႕မွာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕တူးၿပီး ရလာတဲ႔ ဘ႑ာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ဘယ္သူ႔ အတြက္လဲ၊ ကရင္ေတြရဲ႕ ေကာ္သူေလးျပည္မွာ ကၽြန္းနဲ႔ တျခား သစ္ မာေတြ ခုတ္ေရာင္းတာ ဘယ္သူေတြ အျမတ္ရသလဲ။ ေဒသခံ ျပည္သူေတြလား။ ေၾကးနီ၊ ေၾကး၀ါ၊ သံနဲ႔ ယူေရ နီယမ္ ထြက္တာ တူးတာက ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္နီေဒသေတြမ်ားတယ္။ ဒါေတြထုတ္ေရာင္းေတာ့ အဲဒီနယ္ေတြက ျပည္သူေတြ ဘာေတြမ်ား အက်ဳိးအျမတ္ရပါသလဲ။ ဒီအျမတ္ေတြ၊ သယံဇာတေတြ ဘယ္နားေရာက္သြားသလဲ။ လို႔ ေမးၾကည့္ပါဦး။
က်ဳပ္တို႔ ႏုိင္ငံမွာ လူသန္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိတာ ဘယ္လူတန္းစားက ဆန္စပါး၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ ေပးၿပီး အဲဒီ လူတန္းစားေရာ စား၀တ္ေနေရး ရုံးကန္ရတဲ့ဘ၀ကလြတ္ဖို႔ အေနအထား ရွိပါသလား။ တံငါသည္ ေတြ၊ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ထမင္းရည္ကို ပုလင္းနဲ႔ ၀ယ္ေသာက္ရတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ၾကီး ရဲ႕ ပါမစ္အေျခခံတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ပ်က္ၾကီးကို ၾကိဳးကိုင္ၿပီး ပေထြးေသလို႔ အေမြရတဲ႔ ကုန္စံုဆိုင္ၾကီးလို လက္၀ါး ၾကီးအုပ္ အျမတ္ထုတ္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။ ဘယ္လူတန္းစား ပါလဲ၊ တို႔ တိုင္းဌာေနလို႔ ဆိုတဲ့ ေရႊ၀ါျပည္ ၾကီး မွာ တို႔တာ၀န္ၾကီး သံုးပါးဆိုတာ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ ေရႊဉာဏ္ေတာ္စူး ေရာက္မႈပါလဲ။
ဒီေမးခြန္းေတြကို ေမးဖို႔ု႔၊ ေျဖႏုိင္ဖို႔ု႔ ပါရဂူဘြဲ႔လည္း မလိုဘူး။ ေရေပၚဆီ ႏုိင္ငံေရးသမား၊ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ သမားေတြ ျဖစ္ဖို႔႔လည္း မလိုပါဘူး။ ဘယ္ဆုရမွ ဘြဲ႕ ရမွ အေျဖမွန္ ထြက္ႏုိင္တာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဓမၼာစရိယလည္း ေအာင္စရာ မလိုပါဘူး။
သာမန္ျပည္သူ အေျခခံလူတန္းစားကအစ ေရႊကိုင္းမ်က္မွန္နဲ႔ ခါေတာ္မီ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ အဆံုး ေျဖႏုိင္တဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပေဟဠိ ေတြပါ။
ဗမာေတြ အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစု အားလံုးပါ အသည္းနာဖို႔ ေကာင္းတာက လြတ္လပ္ေရးရတာ ႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္ပါၿပီ။ မ်က္ေမွာက္ တို႔တိုင္းဌာနီႀကီးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမူေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အေနအထားေတြ ဟာ ကိုလိုနီ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း အေနအထားပါ။
လူမ်ဳိးစုေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ မ်က္ေမွာက္ျမန္မာျပည္ၾကီးဟာ မဟာဗမာ စစ္၀ါဒီ ေတြရဲ႕ လူမ်ဳိးေရး ဗိုလ္က်မူ၊ စီးပြားေရး ကုပ္ေသြးစုတ္မူနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕သိမ္းပိုက္မူ ဘ၀မွာ ေနရတယ္လို႔ ေျပာလာရင္ မွန္တယ္လို႔ပဲ ၀န္ခံရမွာပါ။
မ်က္ေမွာက္ တို႔တိုင္းဌာနီႀကီးက သူတို႔ အတြက္ေတာ့“လူမ်ဳိးေရး ကိုလိုနီစနစ္”ပါပဲ။ ဗမာအရပ္သား ျပည္သူေတြ (စီးပြားေရးသမား၊ ပညာရွင္၊ အႏုပညာသမား၊ လက္လုပ္လက္စားနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမား၊ စက္ရုံ အလုပ္သမား၊ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြအပါအ၀င္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၊ သီလရွင္ေတြ အားလံုး) ဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ေသနတ္ အားကိုး နသားပါးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ ျပည္တြင္းဖ်က္ ကိုလိုနီ ယႏၲရားထဲမွာ ျပားေနေအာင္ ၀ပ္ေနရတဲ့ “စစ္ကိုလိုနီ”စနစ္။
ဒါေၾကာင့္ တို႔တိုင္းဌာေနၾကီးကို “ကိုလိုနီ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း” လို႔ တင္စားလိုက္တာပါ။ နာဂစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုၿပီး လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရႊးခ်ယ္ပြဲကေန ဒီ ျပည္ဖ်က္ “ကိုလိုနီႏွစ္ထပ္ကြမ္း” ကို စင္တင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖမ်ား သက္ရွိထင္႐ွားရွိဦးမယ္ ဆိုရင္ “ညစ္ပလီ”မ်ားေပပဲ ဆိုၿပီး ကေလာင္နဲ႔ တြယ္လိုက္ဦး မယ္ ထင္ပါတယ္။
ပညာရွင္ တေယာက္အေနနဲ႔ေရာ ဗမာတေယာက္အေနနဲ႔ပါ ေအာ့ႏွလံုးနာမိတာကေတာ့ အရပ္သား ပညာရွင္ က၀ိၾကီးမ်ားက က်ဳပ္တို႔ လူမ်ဳိးခ်င္းခ်င္း ကိုလိုနီစနစ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ စစ္၀ါဒီ၀င္ေတြကို မ်ဳိးခ်စ္ၾကီးမ်ားရယ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ေရးၾက၊ သံုးသပ္ၾက၊ ေဟာေျပာၾကနဲ႔ ပညာရွင္ သိကၡာမေစာင့္ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။
အဲဒီ က၀ိၾကီးေတြ ႏုိင္ငံေရး ေဗဒင္ဆရာေတြ ေရး၊ ေျပာ၊ ေဟာတာေတြက စစ္၀ါဒီ ေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ နင္းျပားကၽြန္ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ျပည္သူလူထု တိုင္းရင္းသားအစုအားလံုးကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္တာပါပဲ။
လူလူခ်င္း လူပါး၀ၿပီး ေသြးစုတ္ၾက၊ အႏိုင္က်င့္ ၾကနဲ႔ စခဲ႔တဲ႔ ပေဒသရာဇ္ စနစ္ဆိုးေတြရဲ႕ ၾကားက ျဖတ္သန္းလာ ခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာလက္နက္ႏုိင္ငံၾကီးေတြကို ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္အသြင္ လံၾကဳတ္ လုပ္ၾကံေရးထားတဲ႔ မုသာ၀ါဒ အမ်ဳိးသားသမိုင္းကို က်ဳပ္တို႕ ဇီ၀ိန္ျဖဳတ္ဖို႔႔ လိုၿပီ။
“ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အမိ၊ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အဖ” ဆိုတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္၀ါဒီ မ်ား၊ မက်က္တက်က္ အမ်ဳိးသား၀ါဒီ ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ား က၀ိၾကီးမ်ား က က်ဳပ္တို႔ လူထုၾကီးကို ဆက္ၿပီး သမိုင္းမ်က္မွန္စိမ္းတပ္ေပးၿပီး ျမက္ေကၽြးတာကို အဓိက ျပႆနာၾကီး တရပ္အေနနဲ႔ ရွဳျမင္ဖို႔႔ လိုပါတယ္။
က်ဳပ္တို႔ ျပည္သူေတြ၊ လူမ်ဳိးစုေတြဟာ ဒီ“ေသြး”၀ါဒီေတြကို ေက်ာ္ၿပီး စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ ျပည္ေထာင္စုၾကီးကို ထူေထာင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဗမာလူမ်ဳိးၾကီး၀ါဒ သမိုင္းအပင္းသြင္းတာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားလူမ်ဳိးစု မ်က္မွန္စိမ္း တပ္တာကိုပဲဲျဖစ္ျဖစ္ ျပတ္ျပတ္သားသား လက္မခံၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
စာေရးသူ၏ “ က်ဳပ္ ” အေခၚအေ၀ၚေပၚ ရွင္းလင္းခ်က္
ဒီေဆာင္းပါးမွာ အညာဆန္ဆန္ မိမိကိုယ္မိမိ “က်ဳပ္” လို႔ ရည္ညြန္း သံုးစြဲထားတာကို လူယဥ္ေက်း အရပ္က မႏၱေလးသား အေျပာအဆို ရုိင္းပါဘိလို႔ မယူဆေစလိုပါ။ ဗမာျပည္သူေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္က နာမ္ႏွိမ္ၿပီး ေစာ္ေစာ္ကားကား “င” နဲ႔ တပ္ေခၚ၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ေက်းေတာ္မ်ဳိး ဆိုၿပီး၊ လက္အုပ္ခ်ီခိုင္း၊ ဒူးေထာက္ ခိုင္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကေတာ့ ေရႊလင္ပန္းနဲ႔ အခ်င္းေဆးတဲ့ မင္းမ်ိဳးမင္းေဆြေတြဆိုၿပီး လူေပၚလူေစာ္ လုပ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို တမင္႐ႈတ္ခ်တဲ့့အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အစား “က်ဳပ္”လို႔ သံုးႏႈန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုင္းတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ လိုသူမ်ားကုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူမ်ားမွာ “အရုိင္း”လို႔ သမုတ္ခံ၊ တေဇာက္ကန္းလို႔ သတ္မွတ္ခံခဲ့့ရတ့ဲ ကိုေအာင္ဆန္းနဲ႔ လူမိုက္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတာ သတိမူၾက ေစခ်င္ပါေၾကာင္း။
ေဒါက္တာဇာနည္သည္ ျမန္မာျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔ (Free Burma Coalition) ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သူ တဦးျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ ေအာက္စဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္တြင္ ဧည့္သုေတသီ ပညာရွင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူ ျဖစ္ပါသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
%2B028.jpg)
+034.jpg)
+049.jpg)
+026.jpg)
%2B058.jpg)
+046.jpg)
%2B050.jpg)
